"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Άδειασα..

Δεν ξέρω τι με πιάνει κάθε μέρα..
Ξέρω τι πρέπει να κάνω, το χω προγραμματίσει πριν κοιμηθώ, έχω θέσει τους στόχους... ξυπνάω και τίποτα, καμία ενέργεια.. νιώθω άδεια από στόχους.. σα να μην υπάρχει κάτι που να με ενθουσιάζει και να θέλω να κάνω.. Δυστυχώς όμως οι μέρες περνάν, με εμένα να νιώθω απλά άδεια..
Σήμερα με έχουν πιάσει τα τρελά μου.. ακούω μουσική και έχω κολλήσει το βλέμμα μου έξω από το παράθυρο να κοιτάω τα σύννεφα που περνάν.. ακόμη και αυτά κινούνται.. εγώ γιατί είμαι τόσο στατικά άδεια, τόσο μα τόσο πολύ;
Δεν ξέρω αν ψάχνω ένα σημάδι στα σύννεφα.. γιατί άλλωστε να υπάρχει σημάδι για μένα εκεί; Το αξίζω; Νομίζω κάθε μέρα έχω το σημάδι που αξίζω, είναι ο τρόπος που χτυπάει η καρδιά μου.. που παλεύει να ζήσω..
Άσε που σήμερα απλά κρυώνω..
Άδειασμα κ κρύωμα.. πακετάκι..









Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

The Winner Takes It All

Οι Κυριακές μου αρέσουν, από πάντα, είχαν κάτι μελαγχολικό και όμορφο.. Η σημερινή Κυριακή μου χει κάτσει.. μα γιατί; Δεν ξέρω..
Και όλα είναι ιδανικά.. μπορώ να βγω να περπατήσω, να δω θάλασσα, να θαυμάσω την ομορφιά του ουράνου μαζί της.. μα δεν ξέρω..
Σκέφτομαι, σκέφτομαι, τα ξανασκέφτομαι και άκρη δε βγάζω.. επανέρχομαι στο συμπέρασμα πως δεν μπορείς να ξέρεις, δεν μπορεί πάντα να απαντηθεί αυτό το γιατί που σε καίει, σε τρώει, σου καταστρέφει την κάθε μέρα..
Και εμένα μου την καταστρέφει.. και ειδικά σήμερα.. δεν βλέπω τη ζωή μου να μπαίνει σε μια τάξη και μια γραμμή, και αυτό το τελευταίο διάστημα αποτελεί μια μεγάλη μου ανάγκη..
Δεν περίμενα να φτάσει η μέρα στη ζωή μου που δεν θα έχω τα κατάλληλα εφόδια να παλέψω για κάτι που θέλω, όμως ήρθε..
Δεν περίμενα να φτάσει η μέρα που θα κοιτάω το παρελθόν με τόση απάθεια, όμως ήρθε..
Όμως, όπως λέει και το τραγούδι.. ο νικητής τα παίρνει όλα.. και εγώ δεν μπορώ να ανταγωνιστώ.. δεν έχω τα απαραίτητα εφόδια.. δεν μπορώ να αγωνιστώ για την αγάπη σου, γιατί ξέρω εξαρχής πως θα χάσω όποιος κ αν είναι ο αντίπαλος..
Και σήμερα με έχει κουράζει να παλεύω να αποδείξω στον εαυτό μου πως έχω τα εφόδια..




Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Κάτι σαν και εμένα, σαν και εσένα..



 Νομίζω πως εξαρχής έπρεπε να ψάξω κάτι στα μέτρα μου.. κάτι σαν και σένα.. Για την ακρίβεια, κάτι σαν και μένα.. δεν θα το δραματοποιούσα τόσο τώρα.. Θα είχα μια πιο ευχάριστη εξέλιξη, γιατί κάτι σαν και μένα, θα με φρόντισε όπως εγώ εσένα.. Όμως δεν μπόρεσα να βρω κάτι σαν και μένα όταν το ήθελα.. Και φυσικά δεν βρήκα εσένα.. Εγκατέλειψα το όνειρο και βρήκα κάτι ακριβώς αντίθετο από μένα.. Αντίθετο από σένα.. Κάποιον που δε με προστάτεψε.. και φυσικά έδιωξα όλους εκείνους που μπορούσαν να το κάνουν.. Και εσένα.. θα σε διώξω και εσένα.. Θα φύγεις και εσύ.. Και μετά τι.. Θα μείνω πάλι εγώ να ψάχνω.. Ή μάλλον θα περιμένω να με βρουν.. Στην πορεία ανακάλυψα πως το ψάξιμο δεν έχει κανένα νόημα.. Ειδικά όταν βρήκα τόσο ξαφνικά εσένα..

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Εγώ και εσύ.. ακούγεται τρελό..

Νομίζω πως είμαστε και οι δύο τρελοί.. ναι τρελοί.. Εγώ που πίστεψα πως έχω μια θέση στη ζωή σου και εσύ παρομοίως, πίστεψες πως έχεις μια θέση στη δική μου.. Γιατί με κοιτάς με αυτά τα μάτια σου, τι απορείς; Έτσι δεν είναι.. είμαστε τρελοί, θέλουμε να γίνει το αυτονόητα ακατόρθωτο.. να 'ρθουμε κοντά.. μα πόσο κοντά; Εγώ έχω ξεγράψει τη ζωή μου.. δυο χρόνια πριν.. έχω ξεγράψει τα πάντα, το μόνο που μου απέμεινε είναι ο λόγος, η γραφή.. Ψέματα, δεν ξέγραψα τη ζωή μου αλλά την επαφή.. Και τώρα ήρθες εσύ.. εσύ, αχ! εσύ.. και μόνο που αναφέρω το όνομα σου η ανάσα μου κόβεται, η καρδιά μου με γρατζουνάει.. με πονάει γιατί δεν θα σε έχω.. Μα είναι τόσο μάταιο ψυχή μου να ελπίζω σε ένα δικό μας αύριο, είναι τόσο απίστευτα μελό να πιστεύω πως θα υπάρχει το εγώ και εσύ..