"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Μίλα μου απόψε για τις ιστορίες σου...

Όταν γράφτηκε αυτό το μικρό διήγημα περνούσα μία περίοδο της ζωής μου που έχανα τη γη κάτω από τα πόδια μου.. Έχανα το δικό μου "για πάντα"! -Εν καιρώ συνειδητοποίησα πως απλά έχανα τον εαυτό μου..-
Όμως, ήξερα και ακόμα ξέρω πως η αγάπη δεν αλλάζει, ίσως αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις έναν άνθρωπο απέναντί σου, κι αυτό είναι εύλογο.. Η ζωή μου δίδαξε πως τα ουσιαστικά συναισθήματα είναι αμοιβαία, εκδηλώνονται και τελικά είναι τόσο εύκολο να δεις μέσα στα μάτια του άλλου αν σε αγαπάει.. κι αν δε ξέρεις να διαβάζεις τα μάτια, τότε οι πράξεις μπορούν να στο κάνουν πιο εμφανές! Όπως πολύ σωστά μου είχαν πει κάποτε: Ή αγαπάς ή δεν αγαπάς.. 
Εντέλει, μετά από εκείνη την περίοδο, ποτέ μου δεν περίμενα πως θα βίωνα κάτι που θα με πονούσε περισσότερο.. όμως ήρθε κι αυτό, κι ακόμα δεν έχω βρει τα εσωτερικά μου όπλα για να το παραμερίσω.. είμαι σίγουρη πως είναι κάτι που θα γίνει..
Νομίζω το πιο ουσιαστικό είναι να μην χάνεις τον εαυτό σου!

Messina, Italy
Αφιερωμένο στον πρώτο μου έρωτα και στην πρώτη μου αγάπη...

Το φεγγάρι και το αστέρι.. 


Ήταν μια δροσερή νύχτα του Αυγούστου. Στην κουρτίνα του κατάμαυρου ουρανού δεν έλαμπε τίποτα, παρά μόνο ένα αστέρι. Μοναχικό, έντονα λαμπερό με δύο ασημί μάτια γεμάτα λάμψη έστεκε και έκανε τη βόλτα του γύρω από τη γη, ώστε να το καμαρώσουν όλοι.
Σιωπή παντού και άξαφνα εμφανίστηκε στο βάθος του ουρανού, λίγο κοντά στο απέραντο της θάλασσας ένα θλιμμένο, βαθυκόκκινο με ελάχιστες αποχρώσεις χρυσού φεγγάρι. Ατένιζε πότε από δω και πότε από κει με τα βαθιά χρυσά του μάτια τον κόσμο. Αλλά και ο κόσμος το θαύμαζε, χωρίς να καταλαβαίνει τον πόνο του, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει τις παράξενες αποχρώσεις που λάμβαναν χώρα τριγύρω του.
Το αστέρι με τη λάμψη και τη χαρά του έτεινε να το φθάσει, μα μάταια, το καρφίτσωμα του στον ουρανό δε το άφηνε να κάνει βόλτες. Είχε συγκεκριμένη θέση και όνομα. Ο ουρανός δε μπορούσε να του δώσει μεγαλύτερες αρμοδιότητες,πιο πολλές αρμοδιότητες συνεπάγονταν περισσότερες ευθύνες αλλά και πιο μεγάλη ελευθερία. Το αστέρι έμεινε να κοιτάζει το ανέβασμα του φεγγαριού και την αλλαγή στο χρώμα του. Ήξερε πως σε κάποια λεπτά θα έσμιγαν, μέρες τώρα ένιωθε πως κάτι πιο μεγάλο τους συνέδεε.
Το φεγγάρι αναδυόταν σιγά σιγά στον ουρανό, όλο και πιο ψηλά, έχανε το κόκκινο χρώμα του και το χρυσό το έλουζε όλο και περισσότερο, ντύνοντας τη θάλασσα με ένα τόσο γαλήνιο χρώμα.
Οι ψαράδες που πάλευαν με τα δίχτυα τους για να πιάσουν ψάρια, έμειναν να θωρούν πως το χρώμα της θάλασσας έπαιρνε το χρώμα του φεγγαριού.Ήταν τόσο γαλήνια και μαγευτική η αποψινή μεταμόρφωση του μπλε χρώματος της θάλασσας.
Ένα ζευγάρι σφιχταγκαλιασμένο πάνω στην αμμουδιά με πλεγμένα τα δάχτυλα μοιραζόταν ένα φιλί και το φεγγάρι τους έλουζε γεμάτο χαρά που μπορούσε να μοιραστεί μια τόσο κρυφή και ερωτική συμφωνία μεταξύ δύο ερωτευμένων.
Ξαφνικά, το βλέμμα του φεγγαριού έπεσε σε ένα απόκρημνο βράχο. Ήταν πράγματι αλήθεια ότι θωρούσε..μία κοπέλα ντυμένη στα λευκά έκλαιγε με λυγμούς..τα δάκρυα πικρά και καυτά έπεφταν στα μάγουλά της. Ήταν τόσο όμορφη..
Το φεγγάρι πλησίασε το αστέρι.

-Ωραία βραδιά η αποψινή, είπε.

-Πράγματι είναι ωραία, απάντησε το αστέρι. Μα θα ήταν ακόμη πιο ωραία, αν ο ουρανός με άφηνε να κάνω βόλτες, να γνωρίσω άλλα αστέρια και γαλαξίες και να μπορώ να έχω συντροφιά όποιον και όποτε το αναζητάω.

-Είναι δύσκολο αυτό που ζητάς αστεράκι μου, είπε το φεγγάρι. Περισσότερες αρμοδιότητες φέρουν μεγάλη ευθύνη και εσύ, ένα τόσο δα μικρό αστεράκι, δε θα μπορέσεις να τις αντέξεις.

-Δε το γνωρίζεις αυτό φεγγάρι, είπε το αστέρι. Γιατί απόψε ξεκίνησες τόσο θλιμμένα τη βραδιά?

-Το κόκκινο είναι το χρώμα του πάθους, αστεράκι μου, και αναζωπυρώθηκαν τα μάγουλα του. Να το ξέρεις πως με αυτό το θλιμμένο χρώμα, ενώνω πολλούς ερωτευμένους σε όλο τον κόσμο.

-Ερωτευμένους μμμ...έκανε το αστέρι.Πως είναι άραγε να είσαι ερωτευμένος, ρώτησε δειλά το αστέρι.

-Αχ, αστεράκι μου..οι ερωτευμένοι είναι όπως εκείνοι εκεί οι δύο. Μοιράζονται κρυφά μυστικά και στιγμές μαζί μας. Να,εκεί,τους βλέπεις?

-Ώστε έτσι είναι ο έρωτας?Και η αγάπη, απέχει πολύ?

-Η αγάπη για κάποιους έρχεται από την πρώτη στιγμή, άλλοι την βιώνουν στην πορεία..και άλλοι την αναζητούν μια ζωή και ποτέ δε την βρίσκουν..

-Και τι γίνεται φεγγαράκι μου όταν δε την βρίσκουν ποτέ? Όταν δε την βλέπουν στα μάτια που αγαπούν?

-Βλέπεις εκείνη την όμορφη κοπέλα ντυμένη στα λευκά,αστεράκι μου? Εκείνη που κάθεται στην απόκρημνη πλαγιά, έχει πάρει αγκαλιά τα γόνατά της και το κλάμα της αντηχεί τόσο βαθύ και έντονο? Αυτό είναι ο πόνος, ο πόνος του να μην βρίσκεις την αγάπη ή που νόμιζες πως την βρήκες και σου φύγε μέσα από τα χέρια, απάντησε το φεγγάρι. Απάντησε και έκανε να δακρύσει που έβλεπε μόνη μια μοναχική καρδιά.

-Φεγγάρι?

-Τι είναι αστέρι μου?

-Αυτή τη χρονιά ήσουν η μόνη συντροφιά που είχα. Μαζί βλέπαμε τη θάλασσα, μαζί ντύναμε τον ουρανό αλλά νιώθω πως αυτό θα χαθεί, πως τίποτα δε κρατάει για πάντα.

-Αστεράκι μου, για πάντα μπορεί να κρατήσει οτιδήποτε χτίσουμε και σε οτιδήποτε δώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού και της καρδιάς μας. Ακόμα και αν αύριο είμαι λίγο παραπέρα, παρέα με άλλα φωτεινά ή μη αστέρια, θα σου χαμογελώ και θα σου κλείνω το μάτι, να έτσι! Μπορεί όλα να σβήνουν, μα το κομμάτι του εαυτού μου που έδωσα σε σένα θα σε συντροφεύει πάντα, να το θυμάσαι.

-Σε ευχαριστώ, είπε το αστέρι και ένα δάκρυ κύλισε από τα ασημί μάτια του.

Έτσι και έγινε. Την επόμενη ημέρα το φεγγάρι ξεμάκρυνε, μα το αστέρι παρέμενε στο ίδιο σημείο, στην ίδια θέση στο καρφίτσωμα του ουρανού. Δεν περίμενε ούτε αναζητούσε το φεγγάρι. Ήλπιζε για τη μέρα που θα ήταν τόσο τυχερό, ώστε να χοροπηδήσει ξανά και να κάνει βόλτα ως τα πέρατα του ουρανού.

[Η ιστορία γράφτηκε στις 13/08/2009]


Επειδή κάποτε ένιωθα πως ήμουν συνέχεια στα όρια.. κλείνω με αυτό το τραγούδι που έχει ένα ωραίο animation.. μπορείς να το ακούσεις εδώ..

~ Καλή σας νύχτα~

31 σχόλια:

  1. Καλημέρα!
    Μπερδεύτηκα λίγο... Την ιστορία αυτή την έγραψες εσύ?
    Γιατί εγώ την διάβασα πριν λίγο καιρό στο AERIKO.
    Αυτό μπορεί να σημαίνει δυο τινά:
    Η της το έδωσες εσύ ή το πήρε εκείνη από άλλο παλιό σου μπλογκ.
    Τι από τα δυο συμβαίνει?

    Κατα τα άλλα η ιστορία είναι πανέμορφη, απ'αυτές που σε συναιπαίρνουν, γεμάτη τρυφερότητα και γαλήνη... πόσοι έρωτες άραγε δεν έχουνε γεννηθεί εκεί που σκάει το κύμα? Και πόσοι έρωτες δεν έχουν σβηστεί από ένα κύμα?
    Μου έφερες όμορφες θύμησες στο μυαλό και σ'ευχαριστώ! :)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Λιακαδάκι!
      Η ιστορία αυτή είναι δική μου, παλιότερα την είχα χρησιμοποιήσει και σε note στο φατσοβιβλίο. Μα είσαι σίγουρη πως στο AERIKO βρήκες αυτό καθ' αυτό την ίδια ιστορία, γραμμένη με τον ίδιο τρόπο; Θα μου φαινόταν παράξενο να σκέφτηκα το ίδιο με ένα άλλο μυαλό, μα ίσως να συμβαίνει και αυτό..
      Επίσης, η αλήθεια είναι πως όταν την είχα γράψει, δε διάβαζα πάρα πολλά βιβλία και γραπτά από άλλους, από ανάγκη μου προέκυψε..

      Χαίρομαι που σου έφερε όμορφες αναμνήσεις στο μυαλό! Άλλωστε αυτός ήταν ο σκοπός της ιστορίας! ;)
      Φιλιά! Να έχεις μια όμορφη μέρα!

      Διαγραφή
    2. Καλησπέραααα! :)
      Aργησα να ΄λθω γιατί έψαχνα να σου βρω το λινκ να την δεις... ίδια ακριβώς.
      Και ενώ πριν έλθω να σχολιάσω τσέκαρα να δω αν θυμόμουν καλά (γιατί δε θυμόμουν που ακριβώς την είχα διαβάσει) σήμερα που πήγα να αντιγράψω το λινκ για να στο φέρω είχε εξαφανιστεί.
      Τεσπα...Είναι πολύ ίδιαίτερη ιστορία για να περάσει στη λήθη μετά από ένα διάβασμα. Σου γεννά τόσο τρυφερά συναισθήματα..
      Συνέχισε έτσι! Το'χουμε ανάγκη!
      Φιλιά και καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
    3. Γεια σου Λιακαδάκι! :)
      Σε ευχαριστώ που έψαξες το αντίστοιχο λινκ! Παράξενο που δε το βρήκες.. :/
      Τέλος πάντων, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Εύχομαι οι μελαγχολικές μου τάσεις να μην κρατήσουν πολύ.. ;)
      Φιλιά! Ένα όμορφο βράδυ εύχομαι και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. Παντα θα υπαρχει κατι περισσοτερο
    που θα ποναει
    και παντα θα υπαρχει κατι περισσοτερο
    που θα μας χαμογελα.
    ΑΡΑ?
    Μηπως κυκλοφορει κατι σε ισοποσες δοσεις?
    Μπερδεμενη ειμαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Αγριομελάκι,
      δεν το είχα σκεφτεί πως πάντα θα υπάρχει κάτι περισσότερο που θα μας χαμογελά, όμως σίγουρα υπάρχει..
      Σε ευχαριστώ γι' αυτή τη σκέψη!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Η ιστορία σου φίλη μου πολύ ευαίσθητη και τρυφερή!Έρωτες κτισμένοι πάνω στο "πάντα" που με τρόμαζε!
    Το τραγούδι καταπληκτικό όσο και το βίντεο!
    Την καλημέρα μου και να ΄σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα φίλε μου Νίκο!
      Για μένα, αυτή η ιστορία αποτελεί σταθμό, από τότε άλλαξαν πάρα πολλά..
      Εύχομαι και εσύ να είσαι καλά! :))

      Διαγραφή
  4. καλημερα παλομιτα μου! πολυ ομορφο και τρυφερο το διηγημα σου! μου αρεσε παρα πολυ! με αγγιξε και με εκανε να συγκινηθω!!!!

    συγχαρητηρια! γραφεις υπεροχα!!!! με μαγεψες!

    φιλακια πολλα πολλα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου!
      Πάντοτε με έναν όμορφο και καλό λόγο στο στόμα! :))
      Φιλιά πολλά και καλή σου μέρα! ;)

      Διαγραφή
  5. Πόσο όμορφη & τρυφερή ιστορία;! Έτσι είναι, πάντα κάτι μένει μέσα μας και το κουβαλάμε, κι ας είναι μίλια μακριά αυτός που μας το άφησε.
    Καλημέρα, paloma μου!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και το τραγούδι υπέροχο, εννοείται. Λατρεύω Μποφίλιου.

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα Lysippe μου! :)
      Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου!
      Έτσι, αγαπάμε Νατάσα! ;)

      Διαγραφή
  6. Πάρα πολύ όμορφη η ιστορία σου... Με άγγιξε!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Έλλη μου! (άσχετο μα έχεις ένα όνομα που ακούγεται ωραία όταν το προφέρει κανείς)
      Χαίρομαι που σε άγγιξε! Άλλωστε είναι μια ιστορία γραμμένη στην αθωότητα..
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα!!Κι αυτό το κείμενο ειναι εσύ!!
    Θα μου επιτρέψεις να δώσω μία άλλη συνέχεια..Το φεγγάρι επιστρέφει και λέει στο αστέρι πως όλο το σύμπαν γύρισε αλλά δεν βρήκε άλλο αστερι ίδιο γιατί:
    https://www.youtube.com/watch?v=N1h_WThcaWk
    Kαλό βράδυ να έχεις!!Σε ευχαριστώ πολύ που με έκανες και θυμήθηκα και δικές μου φωταψίες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α! εσύ έκλεισες την ιστορία με τον καλύτερο τρόπο.. ε να την συνεχίσω λοιπόν κάποια στιγμή!! Να μια όμορφη ιδέα!!
      Το τραγούδι είναι λατρεία από την πρώτη στιγμή που το άκουσα! Σε ευχαριστώ για τη συνέχεια του διηγήματος.. μου θύμισες κάτι που κάποτε ήλπιζα να δω στην πράξη! ;)
      Καλό βράδυ ΑΝΤ ΑΥΤΟΥ!

      Διαγραφή
  8. Καλησπέρα στο ευαίσθητο και γλυκό πλάσμα..πολύ συγκινητική η ιστορία σου κοριτσάκι μου..η συνομιλία φεγγαριού-αστεριού βγάζει άπειρα συναισθήματα που γεννάει η αγάπη,,και ο θρήνος της κοπέλας που αναρωτιέται για την αγάπη τι όμορφη εικόνα..τίποτα δεν κρατάει για πάντα..εκτος εαν είναι τόσο αληθινό και βαθύ που μένει για πάντα στην ψυχή..σπάνιο..αλλά υπάρχει..υπέροχο..εξαιρετική γραφή με τσουβάλι τα συναισθήματα,,η Νατάσα δύναμη στην καρδιά!σταθερή αξία!!φιλάκια πολλά,.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή μου Καίτη,
      σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου! Είναι υπέροχο! Με συγκινούν τα λόγια σου για την ιστορία! Όπως επίσης, μου αρέσει η ανάλυση σου για το "για πάντα"..
      Φιλιά πολλά και καλό απογευματάκι! :)

      Διαγραφή
  9. Γλυκιά μου Παλόμα. υπέροχη και τρυφερή η ιστορία σου!
    Για μένα η πραγματική αγάπη κρατάει πράγματι για πάντα! Ακόμα κι αν διαλθυθεί η σχέση! Η δική μου εμπειρία έχει δείξει ότι όταν έχεις αγαπήσει αληθινά ποτέ δεν σταματάς να αγωνιάς και να νοιάζεσαι για τον άνθρωπο που αγάπησες!
    Έχω χωρίσει δέκα χρόνια από τον πρώην άντρα μου!
    Πάντα θα νοιάζομαι και θα τον εκτιμώ!
    Περιττό να σου πω ότι είναι αμοιβαίο αυτό!

    Φιλάκια πολλά κοπέλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου,
      με κάνει χαρούμενη να διαβάζω πως υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν μια αγάπη αληθινή, η οποία διατηρείται παρά το τέλος μιας σχέσης! Χαίρομαι για σένα και τον πρώην άνδρα σου, το είχα διαβάσει και άλλοτε στο blog σου για την όμορφη σχέση που διατηρείτε! Εύχομαι να είστε πάντα αγαπημένοι!
      Φιλιά πολλά! Καληνυχτάκια! :)

      Διαγραφή
  10. Μμμμμ! Μου θυμίζεις Παπαδάκη! Σημασία έχει ότι μου δημιούργησες εικόνα, άρα με ταξίδεψαν τα λόγια σου...... Τι γλυκό! Σε φιλώ και καλό ξημέρωμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω πως θυμίζει Αλκυόνη Παπαδάκη η ιστορία μου.. ήταν μια βοήθεια έμπνευσης τότε και άλλωστε αγαπώ εκείνο το βιβλίο της τόσο πολύ! Μα δεν είναι υπέροχος ο τίτλος "Το χρώμα του φεγγαριού";
      Χαίρομαι που σε ταξίδεψα Πετρούλα μου! :)
      Φιλιά γλυκά και καλό ξημέρωμα! Όνειρα γλυκά! :)

      Διαγραφή
  11. Υπέροχο το δίηγημα.Ερωτικότατο,συναισθηματικό και ευαίσθητο.
    Μας έχει κάψει η αγάπη και ο έρωτας αλλά πώς να ζήσεις χωρίς αυτά που είναι σημαντικότερα και απο το οξυγόνο;
    Σαν εθισμένη στην αγάπη σε καταλαβαίνω απόλυτα.

    Καλό ΣΚ.
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Εθισμένη στην Αγάπη! :))
      Όπως τα λες είναι.. οξυγόνο για να ζούμε..
      Καλό σαββατοκύριακο! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  12. Palomaki εξαιρετικο!!!!!!!!!!! Ξεχείλησαν συναισθήματα, εικόνες, μηνύματα, με τόση ομορφιά που με ταξίδεψες γλυκό μου κορίτσι! Το...αστρικό ζευγάρι αν και ρομαντικό, είναι δύσκολο να κατακτήσει το "πάντα", αλλά κέρδισε εμπειρίες! Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή!!! Φιλιά πολλά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου Κατερινάκι σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου! :) Ίσως οι πρώτες αγάπες να αποτελούν μεγάλη πηγή έμπνευσης! Ίσως να επέλεξα ασυναίσθητα ένα φεγγάρι και ένα αστέρι, επειδή ήξερα βαθιά μέσα μου πως δεν θα υπήρχε το "πάντα"..
      Εύχομαι να έχεις και εσύ μια όμορφη Κυριακή! Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  13. Παραμύθι θα το ονομάσω εγώ κι είναι τόσο τρυφερό....
    Είναι δύσκολο να γράψεις παραμύθι κι εσύ το κατάφερες...
    Μπράβο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου FLORA GIA!
      Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια!
      Υπέροχοι οι διαγωνισμοί που κάνεις! Συγχαρητήρια! :)
      Καλή Κυριακή! Φιλιά

      Διαγραφή
  14. Αχ.... με άγγιξες πολύ... πολύ τρυφερή και όμορφη η ιστορία σου...!!
    Δεν ξέρω γιατί... αλλά θα το πω... η δική μου η αγάπη η πρώτη... κατάντησε τόσο πληγωμένη και πονεμένη που έπαψε να νοιάζεται πια... όχι όμως να σκέφτεται και να θυμάται...
    Θα ήταν ευχή και κατάρα συγχρόνως καθετί να διαρκεί "για πάντα"... δεν ξέρω... :/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες να είναι ευχή και κατάρα καθετί να διαρκεί "για πάντα";
      Έχω καταλήξει πως η αγάπη που τρέφω για τους ανθρώπους συνήθως δεν αλλάζει, μα αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος και κυρίως τα ερωτικά μου συναισθήματα..
      Σε ευχαριστώ για τον όμορφο σχολιασμό σου ροζ αγγελάκι!
      Φιλάκια

      Διαγραφή