"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο..

Ήταν μία δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού! Μύριζε καλοκαίρι, μα δεν το ένιωθες στο πετσί σου, όπως συνέβαινε τα παλιότερα χρόνια. Εκείνη η μέρα θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου για μια ζωή..
Xθες γύρισα από ένα μαγευτικό μέρος. Μαγευτικό.. φυσικά είναι μαγευτικό ένα μέρος που λούζεται από το Αιγαίο. Μα αυτό που το έκανε περισσότερο ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα, ήταν πως στην πολλοστή φορά που είχα ταξιδέψει σε αυτό τον προορισμό γνώρισα εσένα!
Αφότου γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής φίλης, μου πρότεινες να μείνω στο σπίτι σου.. Η πρότασή σου ήταν δελεαστική, μα σε πόσες το πρότεινες; Δεν συνηθίζω να είμαι στην πλεύση των πολλών πια.. και αν δεν έχεις υπομονή μαζί μου, δεν πρόκειται να με κερδίσεις..
Φθάνοντας στο σταθμό των τρένων της πόλης μου, με πήρες τηλέφωνο. Η κοινή φίλη σου έδωσε τον αριθμό μου. Μου ζήτησες να έρθεις να με βρεις, μια ώρα δρόμος, στη βράση κολλάει το σίδερο, μου είπες. Μα αρνήθηκα, δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία ξανά και άλλωστε είχα κανονίσει να βρεθώ σε ένα σπίτι φίλων. Σου είπα χαμογελώντας να το αφήσουμε για αύριο και στο ραδιόφωνο έπαιζε ένα τραγούδι που λατρεύω.. Only miss the sun when it starts to snow.. 
Πόση ειρωνεία, Θεέ μου, να σε ενδιαφέρει κάποιος και να πρέπει να απομακρυνθείς.. να επιμένει με έναν όμορφο τρόπο και εσύ να μην μπορείς να το ζήσεις.. αυτή ήταν η σκέψη που επικρατούσε στο μυαλό μου!
Την επόμενη μέρα επικοινώνησες και πάλι.. Δεν στάθηκα βράχος στην τόση επιμονή.. Ήταν μια δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού για να χαραχθούν ανεξίτηλες στιγμές στο χρόνο.. Κανονίσαμε να βρεθούμε το μεσημεράκι στο σταθμό των τρένων. Ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι, αυτή την ωραία αίσθηση που νιώθεις όταν αναμένεις να δεις κάποιον που σε ελκύει.. 
Έφτασα στα τρένα πέντε λεπτά πριν έρθεις και σε περίμενα.. σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα.. ήμουν τόσο προβληματισμένη για όλο αυτό.. Εκεί που δεν το περίμενα, κάποιος μου κίνησε το ενδιαφέρον, με κυνηγούσε και ήθελε να γνωριστούμε περισσότερο.. Κατέβηκες από το τρένο μαζί με τους τελευταίους, μου χαμογέλασες και ανταποκρίθηκα! Μου ζήτησες να πάμε μια βόλτα στο κέντρο γιατί έψαχνες κάτι φίλους σου από παλιά.. ώστε περπάτησες στους δρόμους της πόλης μου! 
Περπατούσαμε και αναλύαμε τόσα πολλά και διαφορετικά θέματα. Οι απόψεις σου σθεναρές και με επιχειρήματα, η ώρα κυλούσε και μέσα μου επικρατούσε ενθουσιασμός και φόβος.. Βρήκαμε το μαγαζί των γνωστών σου, τους χαιρέτησες εγκάρδια μετά από τόσο καιρό και σου είπαν πόσο τους έλειψες και ότι μεγάλωσες, άλλαξες.. 
Φύγαμε από εκεί και με ρώτησες που θα πιούμε καφέ. Σου είπα την πιο τρελή ιδέα, μα η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν από χθες. Ήθελα μια βόλτα στη θάλασσα, το είχα τόσο ανάγκη. Ήταν λες και όλες οι μνήμες του να περπατάω με κάποιον δίπλα στη θάλασσα είχαν διαγραφεί από το μυαλό μου, λες και το μυαλό μου γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή. Χωρίς κανένα δισταγμό συμφώνησες, άλλωστε μου ξεκαθάρισες πως σου αρέσει να ζεις έντονα τη στιγμή. Παραξενεύτηκα, γιατί ήσουν το δεύτερο άτομο που βρέθηκε στο δρόμο μου και μου είπε αυτή την έκφραση.
Κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε την μικρή μας εκδρομή προς τη θάλασσα. Αυτός ο δρόμος μου φαινόταν πάντοτε τόσο μακρύς, μα μαζί σου πέρασε γρήγορα η ώρα. Παρκάραμε το αμάξι κοντά στη θάλασσα και παραγγείλαμε καφέ. Ο πρώτος καφές που ήπιαμε μαζί και ήταν κερασμένος από σένα. Περπατούσαμε πλάι πλάι στην παραλία με το καφέ σε χάρτινο στο χέρι και μιλούσαμε, ώσπου καθίσαμε στην άμμο. Έβγαλα τα παπούτσια μου για να νιώσω την άμμο στα δάχτυλα των ποδιών μου και αγνάντευα τη θάλασσα, το ίδιο έκανες και εσύ. 
Η παραλία ήταν μοναχική, ακόμα δεν είχε ξεκινήσει η ζέστη της θερινής σαιζόν, βλέπεις οι εποχές έχουν μεταφερθεί. Μιλούσαμε πολύ και για πολλά. Σκεφτόμουν διάφορα για μένα, για τη ζωή μου, για την στιγμή που μοιραζόμουν μαζί σου. Πόσο ήθελα να φιλήσω τα χείλη σου, να σε αισθανθώ πιο κοντά μου, μα δεν το τόλμησα. Μου είπες πόσο όμορφα είναι τα μάτια μου και σκέφτηκα πως το έχω ακούσει άπειρες φορές, μα είχες τον τρόπο να λες κάτι και να το εννοείς και τα λόγια σου να αγγίζουν τον άλλο τόσο βαθιά. Χαμογέλασα με λίγη πίκρα και σε ευχαρίστησα. 
Σου είπα ότι γράφω ποιήματα και ήθελες να σου απαγγείλω κάποιο. Δεν είμαι καλή σε αυτό το κομμάτι, ντρέπομαι. Μεγάλωσα και ακόμα ντρέπομαι τόσο πολύ κάποιες στιγμές, απομεινάρι της παιδικής μου ηλικίας. Τελικά σου είπα τους στίχους από την πρώτη μου απόπειρα να γράψω ποίηση και εσύ τους απείγγειλες με τον πιο όμορφο τρόπο, ο ήχος της φωνής σου έγλειφε τις λέξεις και μου ακουγόταν τόσο όμορφο το ποίημα. Έφερες αντίρρηση για το τέλος του ποιήματος, μα αυτό είμαι εγώ ψυχή μου, ένας μοναχικός άνθρωπος.        
Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα και ευχάριστα που με βαριά καρδιά έπρεπε να βιαστούμε να γυρίσουμε πίσω στην πόλη. Το τελευταίο τρένο έφευγε σε σαράντα λεπτά από το σταθμό και έπρεπε να είμαστε εκεί. Μου ζήτησες να έρθω πίσω μαζί σου, μα ήταν μάταιο. Το ξέρεις πως βαθιά μέσα μου ήθελα να μπορώ να έχω την άνεση να ανέβω στο τρένο και να έρθω μαζί σου; Αρνήθηκα, σου είπα πως δεν ταιριάζουμε εμείς. Έφερες τόσες αντιρρήσεις, ουσιαστικά κόλλησες πάνω μου όταν αποχαιρετηθήκαμε. Σου είπα πως υπάρχει και αύριο μέρα, οπότε και θα μπορούσαμε να βρεθούμε στα δικά σου μέρη αν το θέλαμε. Συμφώνησες και έφυγες, με αυτό το όμορφο χαμόγελο ενός ανθρώπου που αρχίζει να αισθάνεται.
Το τρένο ξεκίνησε. Απέμεινα μόνη στην αποβάθρα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο. "Πόσο καταραμένη και καταδικασμένη είμαι να ζω αυτή τη μοναξιά..", σκέφτηκα και μελαγχόλησα.


  

Ticket stubs
The movie was all of our love in one afternoon 
The sun has bent and faded them 
And just like us they're gone too soon 
I have to ask what's the use 
In finding these things I'll later lose 
The dress that I wore in June 
The way you walked free out of the room 
The note you wrote, the way it spoke 
And where it sits now, always in view 
I have to ask what's the use 
In finding these things I'll later lose 
I can't find you darling 
I can't find you darling 
I've been hearing things 
And I've been losing sleep 
Cause I can't find you darling



~Καληνυχτάκια~



29 σχόλια:

  1. Παλομίτα μου καλημέρα. Με σύγχυσες σήμερα. Γιατί λες δεν μπορείς να το ζήσεις?? Και γιατί λες είσαι καταδικασμένη στην μοναξιά??όλα φαίνονται όμορφα. Ζήσε τα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Αμαδρυάδα μου! :)
      Είναι ένα μεγάλο ζήτημα αυτή η σκέψη που έκανα όταν χωριστήκαμε και επέχει μεγάλη συζήτηση..
      Επίσης, γράφω στο τέλος του κειμένου για μια αυριανή ημέρα συνάντησης αν το θέλαμε και οι δύο..
      Καλό απογευματάκι! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  2. Καμιά φορά πρέπει να ζούμε τη στιγμή. Όσο ανώφελη και να φαίνεται.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ!
      Όμως, η στιγμή δεν μου φαίνεται καθόλου ανώφελη, έχει μεγάλη αξία! Άλλωστε για μια στιγμή, ίσως και πολλές, έγραψα το κείμενο..
      Καλό σου απόγευμα! Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Παλομιτσα μου μη φοβασαι να το ζησεις!
    Αφου το θελεις τοσο πολυ, ζηστο!
    Η ζωη ειναι πολυ μικρη, το ξερεις αυτο.
    Ζηστο! Και να πονεσεις τι εγινε;
    Ποιος δεν πονεσε σε αυτη τη ζωη;

    φΙΛΑΚΙΑ ΦΙΛΗ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Κική,
      η αλήθεια είναι πως υπό άλλες συνθήκες θα το ζούσα γιατί με άγγιξε και δεν το περίμενα.. Μα δεν είναι πάντα όσο απλά φαίνονται τα πράγματα..
      Θα συμφωνήσω μαζί σου πως ο πόνος, όπως και ο φόβος είναι κομμάτια της ζωής μας είτε το θέλουμε είτε όχι και ότι δεν πρέπει να μένουμε εκεί..
      Φιλάκια πολλά και να έχεις ένα υπέροχο Παρασκευοσαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  4. περιστεράκι μου τι όμορφη αφήγηση, ζωντανή!! Αλλο τόσο φαντάζομαι θα ταν και την στιγμή που την ζούσες!!! Εσύ ξέρεις πάντα καλύτερα αλλά γιατί να μην χαλαρώσεις τις άμυνές σου?? Εστω λίγο?? Δεν γίνεται να ζούμε με το φόβο μήπως πονέσουμε...
    Σου εύχομαι να δώσεις σε αυτην την ιστορία την πορεία που της αξίζει!!!!
    Σε φιλώ γλυκά κοπέλα μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Μαριλένα! :)
      Η στιγμή ήταν συγκλονιστική, λες και φτιάχτηκε για να την ζήσω. Πως λένε πως κάτι είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου; Κάπως έτσι..
      Νομίζω ήταν αναπόφευκτο να μην χαλαρώσουν οι άμυνες μου, υπήρχε ενδιαφέρουσα πολιορκία..
      Μακάρι αυτό που με σταματούσε να ήταν ο φόβος μήπως πονέσω.. σε ευχαριστώ για την όμορφη ευχή! Φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Δεν ξέρω τι κρατάει την καρδούλα σου και δεν αφήνεται, αλλά είναι κρίμα να στραπατσάρεις τα φτερά του πεταλουδίτσου. Ασ' τον να σε παρασύρει σε αέρινο χορό, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα του μιλήσεις και θα το πάτε με βήμα σιγανό. Δεν γίνονται συχνά σμιξίματα, που να μας αγγίζουν και να μας ιντριγκάρουν. Θα ήταν κρίμα να έχει το tag του καταδικασμένου, μην το αφήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκό μου κορίτσι,
      εκτιμώ τα λόγια σου, είναι τόσο υπέροχα άλλωστε! Έχεις απόλυτο δίκιο, μα στην όλη ιστορία υπάρχει ένα μεγάλο αλλά..
      Τι όμορφο αυτό το να σε παρασύρει κάποιος σε αέρινο χορό!! :-) Σου εύχομαι σύντομα να σου συμβεί!
      Φιλάκια γλυκά και καλό βραδάκι!

      Διαγραφή
  6. Ε, ποτέ! Δεν συμφωνώ καθόλου μαζί σου (αφού μας δίνεις το δικαίωμα να..επέμβουμε φυσικά!) Μπορείς να συνεχίσεις μια κατάσταση με ρέγουλα (εσώψυχα εννοώ) αλλά να την φρενάρεις;; Δε συμφωνώ καλό μου περιστεράκι. Εγώ λέω να κάνεις μικρά-μικρά βηματάκια προς το μέρος του και στην πορεία θα δεις, αν πρέπει να πετάξεις μακριά ή αν θα πετάξετε μαζί... Σε παρακαλώ, δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου! Γλυκό φιλάκι κι αγκαλίτσα! :))
    Υ.Γ Η πείρα μου με έχει διδάξει, πως, αν φρενάρουμε από την αρχή, δεν θα πετάξουμε ποτέ ψηλά με κάποιον... Άρα, ξεκινάμε, έστω και με..χαμηλές πτήσεις (για να σου μιλήσω στη γλώσσα σου...paloma! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πετρούλα μου,
      εσύ ωραία και όμορφα τα γράφεις! Σε διάβασα με απόλυτη προσοχή και δίνω βάση στα λόγια σου!(αφού σε μαγεύει ο αγαπημένος μου συνθέτης Τσαϊκόφσκι)
      Όμως, σε αυτή την εποχή που διανύουμε, όλοι βιάζονται τόσο πολύ να ζήσουν, να κάνουν, να, να, να... και εγώ, απλά θέλω το χρόνο μου.. δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να συμβαδίσει με αυτό..
      Ανταποδίδω με γλυκό φιλί και αγκαλιά! Καλό βραδάκι!
      Υ.Γ. Η πείρα σου τα λέει ορθά.. μα το φρένο και οι άμυνες βρίσκονται εκεί επειδή δεν γίνεται αλλιώς..

      Διαγραφή
  7. Περιστεράκι μου η αφήγηση σου είναι ζωντανή όπως και ο φόβος σου . Οτι σε φοβίζει σήμερα κάντο στην άκρη , δεν συμβαίνουν συχνά αυτά τα γλυκά συναπαντήματα .
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Νικόλ,
      μπορώ να σου πω με σιγουριά πως ακόμα και σήμερα ο φόβος καραδοκεί.. ίσως δεν στάθηκε αυτή η στιγμή αρκετή για να τον παραμερίσω.. Πολλά φιλιά και καλό βραδάκι!

      Διαγραφή
  8. Διάβασα και το ξαναδιάβασα... μια όμορφη ιστορία μεταξύ δύο ανθρώπων, στο ξεκίνημά της, αλλά πολλά υποσχόμενη... και έμεινα με την απορία. Δεν αφέθηκες, επέλεξες τη μοναξιά, αλλά δεν έχεις συμφιλιωθεί μαζί της - τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω από τις τελευταίες σου φράσεις.
    Εσύ ξέρεις καλύτερα τους λόγους, σίγουρα. Και δε θα εμβαθύνω στις απορίες μου, γιατί δε θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Ωστόσο, πιστεύω πως το να ζήσεις κάτι έντονα και για λίγο, μερικές φορές είναι προτιμότερο από το ήπιο και για πολύ.
    Εύχομαι τα πράγματα να έρθουν έτσι, ώστε οι δρόμοι σας να συναντηθούν ξανά, στο σωστό όμως timing.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου,
      στην ιστορία υπήρξε συνέχεια και έχει γραφεί σε κάποια ανάρτηση με έναν διαφορετικό τρόπο από τον γλυκανάλατο που είναι γραμμένη η συγκεκριμένη ανάρτηση..
      Η τελευταία φράση απλά είναι το κουμπί ενός φόβου, πόνου και τραύματος που δεν περνάει ουσιαστικά.. αυτός δεν είναι η μη συμφιλίωση της μοναξιάς, είναι κάτι άλλο, βαθύτερο!
      Η ευχή σου είναι γεμάτη αγάπη και σε ευχαριστώ πολύ! Δεν ξέρω αν είναι προτιμότερο το έντονα και για λίγο από το ήπιο και για πολύ, αυτό που πιστεύω με σιγουριά είναι πως κάποια γεγονότα δεν μπορείς να τα προσπεράσεις.
      Πολλά γλυκά φιλιά και να έχεις ένα υπέροχο βραδάκι!

      Διαγραφή
  9. Θα είσαι η πρώτη μου στάση όταν γυρίσω σπίτι!
    Γλυκό φιλί ως τότε :)))

    ΥΓ: Έβαλα μόνη άλλο μουσικό κομμάτι . Αν θες μπορείς στον player να επιλέξεις να τα παίζει ανακατεμένα; Είναι καλύτερο να ακούμε κι άλλο κομμάτι εκτός της λίμνης των κύκνων.
    Έχεις κάνει πολύ καλές επιλογές παρακάτω από ό,τι είδα :))) Το Nuvole Bianche είναι υπέροχο! :))

    Πόσο ίδια ακούσματα έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ σε νιώθω! Κάποιες φορές δεν γίνεται ! Απλά!
    Πες το πεπρωμένο!
    Αν ήταν να γίνει θα είχε γίνει και μέσα από τις πιο απίστευτες δυσκολίες!
    Σε φιλώ και σου ζητώ κάτι: να αγαπάς τη μοναξιά όταν έχει να σου δώσει. Καθόλου παραπάνω! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έχω παρατηρήσει και εγώ πως έχουμε κοινά ακούσματα! Έχω ανοίξει άπειρες φορές το blog σου και χαζεύω με τη μουσική, χάνομαι σου λέω! :-)
      Έχεις δίκιο για το ανακάτεμα των τραγουδιών, ευχαριστώ για τη συμβουλή, είναι καλύτερα έτσι! ;)

      Έτσι είναι Αριστέα μου, όπως ακριβώς τα έγραψες! :) Όμορφο αυτό για τη μοναξιά, σήμερα όλοι μου δίνουν συμβουλές! Νιώθω την αγάπη να υπάρχει παντού! Πολλά γλυκά φιλιά και καλό βραδάκι!

      Υ.Γ. Α! και μην εγκαταλείψεις το συμπόσιο ποίησης για κανέναν, παρά μόνο αν σε κουράζει!

      Διαγραφή
  11. Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Η επιλογή του κάθε ενός μας είναι προσωπική και δεν έχω κανένα δικαίωμα να επέμβω, για το αν έπραξες ή όχι καλά. Πιστεύω από τα γραφόμενά σου ότι στο πρόσωπο σου βλέπω εμένα. Μου κακοφάνηκε να σου πω την αλήθεια που έκανε κριτική στον τελευταίο στοίχο του ποιήματός σου που ήταν βγαλμένος από την καρδιά σου. Όμως η ζωή συνεχίζετε .
    Καλό Σαββατόβραδο σου εύχομαι .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλέξανδρε μου,
      σε ευχαριστώ για τα λόγια σου! Επί της ουσίας, ήταν εύστοχο σχόλιο και με άποψη! Ίσως ταιριάζει αρκετά γι αυτό που έγραψα στο τέλος με την μοναξιά.. απλά τότε μιλούσα για ενός άλλου τύπου μοναξιά! Μάλλον γι αυτό δεν μου κακοφάνηκε καθόλου ο σχολιασμός..
      Πράγματι η ζωή συνεχίζεται και εμείς συνεχίζουμε δυναμικά! Να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα παλομίτα μου!
    Τι όμορφο κείμενο... Και το τραγουδάκι στο τέλος το αποθήκευσα αμέσως!
    To my mp3 right away :)

    Καλό ξημέρωμα, παλομίτα μου και εύχομαι να περνάς όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σεβάχ μου,
      το κομμάτι δεν είναι μαγευτικό; Μόλις το ανακάλυψα και εγώ, το ακούω με τις ώρες! Χαίρομαι που έβαλα ένα λιθαράκι μουσικής στη συλλογή σου!
      Καλό ξημέρωμα και σε σένα! Να περνάς υπέροχα! :)

      Διαγραφή
  13. Αγαπημένη μου φίλη ένα βραβειάκι σε περιμένει εδώ:http://enakathemera.blogspot.gr/2014/01/liebster-award.html για να σου φτιάξει την διάθεση :)
    Θα χαρώ να δω τις απαντήσεις σου :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Ωραιοζήλη,
      σε ευχαριστώ πολύ για το βραβειάκι σου!! Ήδη μου έφτιαξαν τη διάθεση οι απαντήσεις και ερωτήσεις σου! Θα κάνω ανάρτηση σύντομα!
      Φιλάκια! :)

      Διαγραφή
  14. Αγαπημένο μου Παλομιτάκι η ζωή μας είναι στιγμές..στιγμές δυνατές,στιγμές ήρεμες στιγμές σταθμός,στιγμές ανατρεπτικές,στιγμές που μένουν αιώνια χαραγμένες στην ψυχή μας..το κείμενό σου ένα αριστούργημα ψυχογραφικό με έντονα συναισθήματα και αναπάντητα ερωτιματικά..σε όλους μας τυχαίνουν αυτές οι στιγμές..ανάλυσέ τις με γαλήνη και ψυχική ηρεμία..κάνε ότι σου πεί η καρδιά σου..και λάθος να κάνεις είναι δική σου η ζωή..η ζωή που καθορίζει τις στιγμές που ''κλειδώνουν τα συναισθήματα''οι στιγμές που και η λογική να μην υπάρχει σε καλούν να τις ζήσεις..κομμάτια μ'έκανες..στάθηκα περισσότερο στις εσωτερικές σου ανησυχίες γλυκιά μου φίλη..ίσως γιατί με ενδιαφέρει πάνω απ'όλα να είσαι εσύ καλά..την αγάπη μου σου στέλνω και αγκαλίτσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Καίτη,
      τα λόγια σου έσταξαν άπειρη αγάπη στην καρδιά και το μυαλό μου, σε ευχαριστώ πολύ γι αυτό! ♥
      Κάθε φορά τα σχόλια σου με αφήνουν έκθαμβη και χαρούμενη που υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω και σε αυτή τη χώρα!
      Σου ανταποδίδω μια ζεστή αγκαλιά με αγάπη! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Πολύ όμορφο το κείμενό σου περιστεράκι γεμάτο συναισθήματα!Βαθειά μέσα σου ξέρεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις.Μέχρι να το βρεις όμως πέρασε να πάρεις ένα βραβειάκι που σου χω ε? :o)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιραντάκι μου γλυκό!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ για το βραβειάκι και τη σκέψη σου, μέχρι να το αναρτήσω θα έχω να απαντάω άπειρα πράγματα για μένα! Χεχε!
      Νομίζω πως σχεδόν πάντα ξέρουμε τι να κάνουμε, αλλά να.. είναι που η λογική ξέρει πάντα, όμως το συναίσθημα λειτουργεί με τη στιγμή!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή