"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μιλώντας για δύναμη..

Ποιος είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.
Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:
"Γεια σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!"

«Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χάλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε».

Α. Παπαδάκη - Το χρώμα του φεγγαριού
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτό το βιβλίο πάντα μου άρεσε. 
Είναι ο τρόπος της συγγραφέας να σε προδιαθέτει, να σε παρακινεί, να εισχωρεί στο μυαλό σου και να σου μιλάει, να σε βάζει σε σκέψεις.
Είναι οι λέξεις της και ο συνδυασμός τους, η απλότητα του κειμένου που σε μαγεύει.
                           ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Τον τελευταίο καιρό νιώθω απίστευτα προβληματισμένη. 
Με προβληματίζουν τόσο τα ασήμαντα, όσο και τα σημαντικά που συμβαίνουν τριγύρω.
Δεν έχω λέξεις να εκφραστώ, δεν έχω φωνή να μιλήσω..
Κουράστηκα να είμαι δυνατή."
                                                                ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
To built a home

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Ένα συμπόσιο για τον έρωτα by Airis...

Το καλό μας Αριστάκι
διοργάνωσε ένα συμποσιάκι,
με χαρά και με λατρεία,
μία ήταν η ουσία..

Να ακονίσουμε μολύβια,
να χαθούμε στη γραφή,
για μια ωδή στον έρωτα
που ήταν η αφορμή..

Πολλοί το προσπαθήσαμε,
κάποιοι βγήκαν νικητές
και με το κρασί του έρωτα μεθύσαμε,
στη γιορτή με τις χαρές!


 Η δική μου συμμετοχή:

Έρως ήτανε θαρρώ

Ήρθες αργά,
ήρθες νωρίς.
Ποιος ξέρει να μου πει;
Το μόνο που φοβόμουν ήταν η αρχή!

Έμεινες λίγο,
έμεινες πολύ.
Ποιος μπόρεσε να το αισθανθεί;
Αυτό που ήθελα ήταν μόνο ένα σου φιλί!

Με μάγεψες,
με παρέσυρες,
για μια μονάχα στιγμή.
Τόσο μικρή,
τόσο υγρή,
σαν χελιδόνι που έφθασε ο χειμώνας
και ήθελε να σωθεί!

Με δίκασες,
με αλάργεψες
και χάθηκες την αυγή.
Και απέμεινα εδώ στο όνειρο
σε μια παλιά μου εκδοχή.

Σε ένα δρόμο,
κάποιο απομεσήμερο τ’ Αυγούστου
σε απαντώ και
με μια φωνή,
μέσα στου κόσμου τη βουή,
σε φωνάζω έρωτα,
Έρωτα Θάνατο! 


Σε γενικές γραμμές το ποίημα δεν είχε ανταπόκριση. Έκανα μια μικρή αλλαγή στον τίτλο, μιας και στο συμπόσιο είχα επιλέξει το "Έρωτας Θάνατος" και κατέληξα πως αυτός ο νέος τίτλος του πάει περισσότερο. :) 
Α! και μια πρόσφατη ανακάλυψη ενός υπέροχου τραγουδιού.. enjoy! 



"Take my heart to your hand
You think you can't but I know you can 
Swallow it whole like it 's a pill
Let it do the work that you know it will

An on a moonlight, all the time
That I've learned wrong, I told you why, you why
Feel for me babe, feel for me baby 
I'm on fire babe, on fire baby
Feel for me babe, feel for me baby 
I'm on fire babe, on fire baby


Let me fill your soul like you fill mine
Let it beat it's way til the end of time
Draw me close to your breast
Let us close our eyes and settle in"


~Καληνύχτα~

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Liebster Award εις τετραπλούν! ♥ ♥ ♥ ♥

Το σημερινό μας θέμα είναι ένα βραβείο που κυκλοφορεί πολύ, ίσως και να φοριέται πολύ-πραγματικά δεν το γνωρίζω αυτό!-
Τέσσερις έξοχες υπάρξεις μου το χάρισαν και τους ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη τους, μα και για τα εύστοχα ερωτήματά τους! Ας τα πάρουμε με τη σειρά γιατί θα φτιάξουμε οροσειρά! Χαχα!

Το βραβείο είναι:
Έχουμε ξαναπεί πως το liebster σημαίνει αγαπημένος και εννοείται πως είναι γερμανικής προέλευσης! 
Εν ολίγοις, έχει κάποιους χρυσούς κανόνες-κανόνας σημαίνει τα ακολουθώ κατά γράμμα;-.. αυτοί είναι:
1)Να γράψεις 11 πράγματα για τον εαυτό σου(τον ποιον;)
2)Να απαντήσεις στις 11 ερωτήσεις αυτού που σε έκανε tag
3)Να βραβεύσεις 11 άτομα(κάτω των 200 μελών τα blog τους)
4)Ενημέρωσε τα άτομα που βράβευσες

Για πάμε γιατί σαν πολλές ερωτήσεις μαζέψαμε και θα τελειώσω το αξημέρωτο! 

Η γλυκιά, χαριτωμένη, συλλέκτρια ωραίων κειμένων και σκέψεων που μου φτιάχνει κάθε μέρα τη διάθεση όταν περνάω από το μπλογκοσπιτάκι της, Ωραιοζήλη, μου χάρισε το βραβειάκι. Ιδού οι ερωτήσεις της:
1.Τι αγαπάς περισσότερο στον κόσμο;
2.Ποια είναι η αγαπημένη σου παιδική ανάμνηση;
3.Ποια λέξη χρησιμοποιείς συνεχώς;
4.Πως εκμεταλλεύεσαι τον ελεύθερο χρόνο σου;
5.Τι είναι αυτό που σε εκνευρίζει περισσότερο;
6.Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσικό κομμάτι;
7.Ποιο ήταν το παιδικό σου όνειρο;
8.Σε τι δεν μπορείς να αντισταθείς;
9.Τι σου λείπει περισσότερο στην ζωή σου;
10.Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
11.Πόσο συχνά συμβιβάζεσαι στην καθημερινότητα σου;

Ιδού οι απαντήσεις μου:
1. Δεν αγαπάω μόνο ένα πράγμα στον κόσμο. Είναι πολλά αυτά που αγαπώ και δε νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, να πω πως το αγαπώ πιο πολύ..
2. Αγαπημένη παιδική ανάμνηση.. Καλοκαίρια που μαζευόμασταν όλες οι οικογένειες μαζί στο χωριό το 15Αύγουστο.. Με στενοχωρούσε που ήμουν η πιο μικρή, γιατί πάντα έμενα με τους γονείς. Μα το μεσημεριανό φαγητό που ήμασταν όλοι μαζί στο τραπέζι και το παγωτό μετά, ήταν το κάτι άλλο. Χαχα! Ανέφερα πολλές παιδικές αναμνήσεις μαζί!
3. Λέξη που χρησιμοποιώ συνεχώς! Πάντως παρενθεσιακά να πω πως αυτό το παρατηρώ και το σχολιάζω σε όλους τους εκπαιδευτές που είχα, χαχα! Μμμμ, χρησιμοποιώ φράσεις του τύπου: "Τι λες τώρα;", "Σοβαρά;","Να πούμε.", "Ε, τώρα!" κ.ά.
4. Τον ελεύθερό μου χρόνο συνήθως κάνω διαφορετικά πράγματα. Από την ανάγνωση ενός βιβλίου μέχρι τη ζωγραφική, από το γράψιμο μέχρι τη γυμναστική, από την παρακολούθηση σειρών στον υπολογιστή μέχρι να ακούω με τις ώρες μουσική και να σκέφτομαι.. ανάλογα τα κέφια και τη μέρα! ;)
5. Αχ! Αλήθεια αυτό που με εκνευρίζει απίστευτα κάθε μέρα είναι που χρησιμοποιούν τους ποδηλατόδρομους λες και δεν υπάρχουν πεζοδρόμια!!! Γκρρρ.. Όμως, πρώτα και πάνω από όλα η ηλιθιότητα, δεν αντέχω, δεν αντέχω!
6. Αγαπημένο μουσικό κομμάτι.. δεν έχω ένα και μεταβάλλεται με την περίοδο.. αυτή την περίοδο ακούω πολύ αυτό!
7. Ένα από τα παιδικά μου όνειρα ήταν να γίνω γιατρός. Αν με ρωτήσεις τώρα, θα σου πω πως χαίρομαι που δεν έγινα!
8. Δεν μπορώ να αντισταθώ στα γλυκά, προσπαθώ όμως! Χαχα!
9. Έχω ένα σωρό σκέψεις να γράψω σε αυτή την ερώτηση, μα δεν θέλω να σκέφτομαι όσα μου λείπουν, θέλω να χαίρομαι με όσα μου χαρίζονται κάθε μέρα!
10. Αν και έχω χάσει ήδη έναν αγαπημένο μου άνθρωπο, νομίζω πως ο μεγαλύτερος φόβος μου θα ήταν να χάσω και κάποιον άλλο. Όχι επειδή δεν είμαι συνειδητοποιημένη πως κάποια στιγμή θα φύγουμε από αυτό τον κόσμο, απλά είναι που με στενοχωρεί αυτό το "τόσο νωρίς" μερικές φορές.
11. Συμβιβάζομαι αρκετά και προσπαθώ αυτός ο συμβιβασμός να μην μου χαλάει τη διάθεση. Μερικές φορές το πετυχαίνω, άλλες πάλι όχι! C'est la vie!

Η αξιαγάπητη, ευχάριστη, ποιητική φύση και καλλιτέχνις Αριστέα του η ζωή είναι ωραία μου έδωσε το βραβειάκι. Με επέλεξε για το "βασανίσιους"!! By the way, ωραίο το ραβδάκι σου καλή μου! :) Να και οι ερωτήσεις:
1. Άν επρόκειτο να πεθάνεις σύντομα και μπορούσες 

να κάνεις μόνο ένα τηλεφώνημα, σε ποιόν θα τηλεφωνούσες.
2.Φιλία ή δεσμοί αίματος;
3.Σε πληγώνει....
4.Ποια ικανότητα θα ήθελες να έχεις.
5.Θα ήθελες να ξέρεις .....
6.Λέξη κλειδί που σε ξεκλειδώνει...
7.Αν είχες φτερά πες τρεις περιοχές που θα πήγαινες αμέσως
8.Αν δεν ήσουν άνθρωπος θα ήθελες να είσαι...
9. Τελευταία επιθυμία λίγο πριν πεθάνεις...
10.Ένα καθημερινό έγκλημα...
11.Αγαπημένη ατάκα από ελληνική ταινία;      

Οι απαντήσεις παρακαλώ:
1. Μου αρέσει που αυτό το πρώτο το έχω και στα δεξιά του blog με παραλλαγή και το διαβάζω κάθε μέρα! Χαχα! Να σου πω την αλήθεια, το σκεφτόμουν πολύ παλιά αυτό.. τώρα δεν το σκέφτομαι καθόλου. Όσους θέλω να μιλήσω, το κάνω εκείνη τη στιγμή. 
2. Να και κάτι που δεν έχω σκεφτεί τόσο πολύ. Ίσως επειδή αυτοί που νιώθω φίλους περνάνε κατευθείαν στο δεσμοί αίματος. Οπότε, με το χέρι στην καρδιά, δεσμοί αίματος.
3. Με πληγώνει η αδικία και ότι επιπτώσεις φέρνει αυτή.
4. Ικανότητα ε; Θα ήθελα, μετά από σκέψη, να μπορώ να γιατρεύω πληγές! Έτσι, θα έβλεπα τριγύρω μου ανθρώπους να χαμογελούν περισσότερο..
5. Θα ήθελα να ξέρω -ένα σωρό πράγματα- γιατί συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους.
6. Νομίζω πως οι πράξεις με ξεκλειδώνουν, η καλή καρδιά.. δεν υπάρχουν λέξεις..
7. Αν είχα φτερά θα ήθελα να πάω στην Κούβα για χορό, στη Μόσχα για να δω κάτι διαφορετικό και κάπου σε μια ακροθαλασσιά.. 
8. Θέλει και ρώτημα; Άγγελος
9. Αααα.. αυτό το θα πεθάνεις πολύ το διαβάζω τώρα τελευταία.. τι να πω, εξαρτάται πως και που θα με βρει.. μέχρι τότε δεν ξέρω τίποτα.
10. Δικό μου ή των άλλων; Η εκπόρνευση και το γεγονός πως χάνονται τόσες παιδικές ζωές άδικα..
11. Μου άρεσε πολύ από την ταινία Τζένη Τζένη η ατάκα ενός που είπε: "Μας εξαφάνισε!" :)

Μια γλυκιά, ευχάριστη και συμπαθητική ύπαρξη που ξέρει τα πάντα γύρω από την κηπουρική και μας συντροφεύει με ένα σωρό υπέροχες ιδέες, το Μιραντάκι από το Miranta's little garden μου χάρισε το εν λόγω βραβείο με τις εξής ερωτήσεις:
  1. Έτυχε ή πέτυχε?
  2. Ομορφιά ή εξυπνάδα?
  3. Αγάπη ή έρωτας?
  4. Καλό ή κακό?
  5. Καρδιά ή λογική?
  6. Μαύρο ή άσπρο?
  7. Ζεστό ή κρύο?
  8. Παρόν ή μέλλον?
  9. Παράδεισος ή κόλαση?
  10. Αργά ή γρήγορα?
  11. Κιθαρίστας ή ντράμερ? 
και γιατί παρακαλώ?     

Δεν φτάνει που μας κάνεις ερωτήσεις τύπου το ένα ή το άλλο, θέλεις και εξήγηση αγαπητή μου! Αχ, τι να σε κάνω που σε εκτιμώ πολύ!!! Έχουμε και λέμε:

1. Πέτυχε! Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμε! Χαχα! Προσπαθώ να μην δίνω αξία στην τύχη γιατί το παίρνει πάνω της και δεν μου αρέσει. Το πέτυχε δείχνει την αξία, τον κόπο που υπήρξε ώστε να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα. 
2. Εξυπνάδα, όχι πονηράδα! Η ομορφιά χωρίς την εξυπνάδα σε πάει κάπου, αλλά όχι ψηλά..
3. Α! ωραία ερώτηση! Νομίζω και τα δύο, θεωρώ πως η αγάπη από μόνη της(αν και είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε)δεν επαρκεί για να σε κρατήσει σε μια σχέση..
4. Καλό με βούλα! Γιατί το καλό φέρνει καλό και πάει λέγοντας! Σκεφτόμαστε θετικά!
5. Επειδή η καρδιά δεν με πήγε όπου άξιζα, νομίζω πως επιλέγω λογική.. έχεις να κερδίσεις περισσότερα. Μα να μην γίνεται να συγχρονιστούν αυτά τα δύο! Πφφφ!
6. Κανένα από τα δύο, γιατί θέλω χρώμα.. Αν και, το άσπρο λόγω της αγνότητας και του χιονιού πάντα μου άρεσε κάπως! 
7. Ζεστό, να καίγομαι!! Δεν μπορώ πια με τα κρύα, πούντιασα!!
8. Παρόν, διότι το μέλλον δεν το γνωρίζει κανείς. Σήμερα, τώρα, σταθερά και ωραία βήματα και φύγαμε για να γράψουμε ιστορία.
9. Παράδεισος.. τον ονειρεύομαι!!
10. Α! αυτό εξαρτάται.. άλλοτε αργά γιατί κάποιες στιγμές το αξίζουν και άλλοτε γρήγορα γιατί κάποιες στιγμές είναι αβάσταχτες! Εντέλει, καταλήγω πως μάλλον το αργά είναι που έχει αξία!
11. Άσχετο, αλλά πέρασα και από τις δύο φάσεις, εννοώντας πως ήθελα να μάθω και τα δύο! Κιθάρα έμαθα ελάχιστα, ντραμς δεν έπαιξα ποτέ.. Οπότε δεν μπορώ να πω τι προτιμώ! :) Όσο για αυτόν που παίζει; Όποιος παίζει κάτι που θα με μαγέψει!

Τέλος, η καλοσυνάτη, ιδιαίτερη, blogger φάντασμα γι αυτή τη χρονιά που κάνει μια μικρή παύση αλλά όλο εδώ τριγυρίζει και μας χαρίζει χαμόγελα Λιακάδα του The red thin line μου έδωσε το βραβείο με αρκετά ενδιαφέρουσες ερωτήσεις! Όπως είπε και η ίδια, ξύπνησε ο δράκος μέσα της! :) Here are the questions:
 Oι 11 ερωτήσεις της Λιακάδας

1. Ποια νομίζεις ότι είναι η μεγαλύτερή σου κατάκτηση?
2. Φιλία ή Ερωτας και γιατί?
3. Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου ήταν...
4. Κλείνεις τα μάτια κι όταν τα ανοίγεις βρίσκεσαι μπροστά σε ένα καθρέπτη, τι βλέπεις?
5. Σ'αρέσει να ακροβατείς στη red thin line ή να ξεπερνάς τα όρια?
6. Το αεροπλάνο που επιβαίνεις πέφτει κι εσύ έχεις μια μόνο δυο αλεξίπτωτα. Σε ποιον μπλόγκερ θα έδινες το δεύτερο?
7. Πρέπει να φύγεις... μετανάστης... σε άλλο πλανήτη... τι σε πονάει που θα αφήσεις πίσω?
8. Γίνεται ένα ναυάγιο και βρίσκεσαι στη θάλασσα... δεν υπάρχει σωσίβιο αλλα βλεπεις μια σανίδα και γραπώνεσαι πάνω της... για μέρες είναι η μόνη σου σωτηρία... μέχρι που από μακριά βλέπεις ξηρά στον ορίζοντα... ένα νησί... οδηγείς τη σανίδα σου προς τα κει. Τι είναι το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν βγαίνεις στην ξηρά?
9. Ποιο απ'όλα τα δεινά θα ήθελες να εξαλείψεις από την Ελλάδα? (αυστηρώς ΜΟΝΟ μια επιλογή)
Το Δ.Ν.Τ.,  τη διαφθορά, τη νοοτροπία των Ελληνων?
10. Γάτα, Σκύλος ή τίποτε τριχωτό γιατί είσαι σιχασιάρης?
11. Mε το σταυρό στο χέρι ή με το προφυλακτικό στο χέρι? :-p

Here are the answers:
1. Μεγαλύτερή μου κατάκτηση; Χμ! Μάλλον ότι κατάφερα να ολοκληρώσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, δεν είχα μεγάλη βοήθεια & συμπαράσταση..
2. Εχμ! Εδώ θα ήθελα να πω πως πιστεύω πως αν ο έρωτας είναι και φίλος, έχουμε πετύχει το ιδανικό! Κατά τα άλλα, δεν ξέρω τι να επιλέξω, διότι και τα δύο είναι σημαντικά και διαφορετικά. Η ζωή μας χρειάζεται τόσο την φιλία, όσο και τον έρωτα..
3. Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ήταν ότι βιαζόμουν, αν και με αργούς ρυθμούς.. Μη με ρωτάς πως γίνεται αυτό, γίνεται!
4. Το χαμόγελό μου και την καλή μου διάθεση, τι άλλο; Μεταξύ μας, ίσως και να έβλεπα την προβληματισμένη μου πλευρά για όλα όσα έχω βιώσει.
5. Νομίζω πως ακόμα ακροβατώ στη γραμμή και μου αρέσει, θαρρώ πως έτσι έχω περισσότερες επιλογές..
6. Χμ.. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα έπρεπε να επιλέξω κάποιον.. Θα έπαιρνα και άλλους δέκα αγκαλιά βέβαια!! Χαχα!
7. Θα με πονούσε που θα άφηνα πίσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου και το ωραίο κλίμα της Ελλάδας. Αυτός ο καθημερινός ήλιος να σε πανιάζει στα μάτια στην υποτιθέμενη βαρυχειμωνιά είναι ένα όνειρο!
8. Θα έπαιρνα μια μεγάλη ανάσα ανακούφισης και θα έψαχνα να βρω κάποιον στο νησί.. ανάλογα και τις δυνάμεις μου βέβαια!
9. Έχει τόσα πολλά προβλήματα η χώρα που ότι και αν κάνεις δύσκολα σώζεται η κατάσταση! Νομίζω το πρόβλημα της θέρμανσης. Με στενοχωρεί που πεθαίνει τόσος κόσμος καθημερινά, ενώ θα έπρεπε να έχουν όλοι θερμική άνεση στα σπίτια τους!
10. Θέλω ένα μικρό γλυκό yorkshire, αλλά ακόμα δεν είναι κατάλληλη εποχή να πάρω.
11. Θέλει και ρώτημα; Φυσικά με τον σταυρό στο χέρι!

11 πράγματα για μένα(αλήθεια γιατί 11;-ας μου το εξηγήσει κάποιος!-)
1. Κάνω πολλές γκριμάτσες που δεν συμβαδίζουν πάντα με τα συναισθήματά μου, τρέχα γύρευε δηλαδή! :)
2. Ενθουσιάζομαι εύκολα και απογοητεύομαι εξίσου εύκολα! 
3. Αγαπώ τη θάλασσα για το χρώμα της, την αλμύρα, την γαλήνη που μου διοχετεύει και επειδή έχουμε τόσα κοινά!
4. Τρελαίνομαι να γράφω στο χαρτί με την πένα μου βουτώντας στο μελάνι, νιώθω σαν να ζω αιώνες πίσω..
5. Δεν συμπαθώ εύκολα κάποιον.
6. Αν γνωρίσω κάποιον και δεν μου αρέσει το πρόσωπό του ή δε νιώσω κάτι θετικό, δύσκολα αλλάζω γνώμη.  
7. Δεν μου αρέσει να με πιέζουν, θέλω τους χρόνους και τους χώρους μου.
8. Λατρεύω την οδήγηση.
9. Με συναρπάζει πολύ ο ουρανός με ξαστεριά, τον κοιτάω σαν χάνος!
10. Δεν το βάζω εύκολα κάτω, ακόμα και αν φάω τα μούτρα μου. Μια επιμονή την έχω πανάθεμα με! 
11. Είμαι λίγο "φαντασία μου πλανεύτρα!" Χαχαχα! 

Τώρα το καλύτερο κομμάτι! Θα κάνω τις ερωτήσεις μου και επειδή σχεδόν όλες οι φίλες το έπαιξαν. όποιος θέλει μπορεί να παραλάβει το βραβείο με τις ερωτήσεις και την αγάπη μου ή να γράψει τις απαντήσεις του πιο κάτω με σχόλιο.
1. Πιστεύεις πως το παιδί που ήσουν κάποτε, είναι περήφανο για την εξέλιξή σου;
2. Μια στιγμιαία σου σκέψη;
3. Ποιο είναι το αγαπημένο σου απόφθεγμα;
4. Ποια πιστεύεις ότι είναι η αίτια που χωρίζουν τόσα ζευγάρια;
5. Μια επιθυμία σου;
6. Για ποιον λόγο θα χώριζες κάποιον;
7. Αν κάτι δεν σου αρέσει σε κάποιον, θα του το έλεγες και με ποιον τρόπο;
8. Τι είναι καλύτερο, να αγαπάς ή να αγαπιέσαι;
9. Έχεις αδικήσει κάποιον;
10. Τι σε κάνει να μένεις έκθαμβος;
11. Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία;

Κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος και αυτής της ανάρτησης! 
Πολλά τα ερωτήματα, πολλές οι σκέψεις..
Μα άξιζε τον κόπο..

~Καληνύχτα!~
Υ.Γ. Το ανησυχητικό είναι πως γράφω αυτή την ανάρτηση για να μην χρειαστεί να απαντήσω και σε έναν ακόμα εντεκάλογο, πόσο σοβαρά είμαι; Χαχα!! 

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο..

Ήταν μία δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού! Μύριζε καλοκαίρι, μα δεν το ένιωθες στο πετσί σου, όπως συνέβαινε τα παλιότερα χρόνια. Εκείνη η μέρα θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου για μια ζωή..
Xθες γύρισα από ένα μαγευτικό μέρος. Μαγευτικό.. φυσικά είναι μαγευτικό ένα μέρος που λούζεται από το Αιγαίο. Μα αυτό που το έκανε περισσότερο ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα, ήταν πως στην πολλοστή φορά που είχα ταξιδέψει σε αυτό τον προορισμό γνώρισα εσένα!
Αφότου γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής φίλης, μου πρότεινες να μείνω στο σπίτι σου.. Η πρότασή σου ήταν δελεαστική, μα σε πόσες το πρότεινες; Δεν συνηθίζω να είμαι στην πλεύση των πολλών πια.. και αν δεν έχεις υπομονή μαζί μου, δεν πρόκειται να με κερδίσεις..
Φθάνοντας στο σταθμό των τρένων της πόλης μου, με πήρες τηλέφωνο. Η κοινή φίλη σου έδωσε τον αριθμό μου. Μου ζήτησες να έρθεις να με βρεις, μια ώρα δρόμος, στη βράση κολλάει το σίδερο, μου είπες. Μα αρνήθηκα, δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία ξανά και άλλωστε είχα κανονίσει να βρεθώ σε ένα σπίτι φίλων. Σου είπα χαμογελώντας να το αφήσουμε για αύριο και στο ραδιόφωνο έπαιζε ένα τραγούδι που λατρεύω.. Only miss the sun when it starts to snow.. 
Πόση ειρωνεία, Θεέ μου, να σε ενδιαφέρει κάποιος και να πρέπει να απομακρυνθείς.. να επιμένει με έναν όμορφο τρόπο και εσύ να μην μπορείς να το ζήσεις.. αυτή ήταν η σκέψη που επικρατούσε στο μυαλό μου!
Την επόμενη μέρα επικοινώνησες και πάλι.. Δεν στάθηκα βράχος στην τόση επιμονή.. Ήταν μια δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού για να χαραχθούν ανεξίτηλες στιγμές στο χρόνο.. Κανονίσαμε να βρεθούμε το μεσημεράκι στο σταθμό των τρένων. Ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι, αυτή την ωραία αίσθηση που νιώθεις όταν αναμένεις να δεις κάποιον που σε ελκύει.. 
Έφτασα στα τρένα πέντε λεπτά πριν έρθεις και σε περίμενα.. σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα.. ήμουν τόσο προβληματισμένη για όλο αυτό.. Εκεί που δεν το περίμενα, κάποιος μου κίνησε το ενδιαφέρον, με κυνηγούσε και ήθελε να γνωριστούμε περισσότερο.. Κατέβηκες από το τρένο μαζί με τους τελευταίους, μου χαμογέλασες και ανταποκρίθηκα! Μου ζήτησες να πάμε μια βόλτα στο κέντρο γιατί έψαχνες κάτι φίλους σου από παλιά.. ώστε περπάτησες στους δρόμους της πόλης μου! 
Περπατούσαμε και αναλύαμε τόσα πολλά και διαφορετικά θέματα. Οι απόψεις σου σθεναρές και με επιχειρήματα, η ώρα κυλούσε και μέσα μου επικρατούσε ενθουσιασμός και φόβος.. Βρήκαμε το μαγαζί των γνωστών σου, τους χαιρέτησες εγκάρδια μετά από τόσο καιρό και σου είπαν πόσο τους έλειψες και ότι μεγάλωσες, άλλαξες.. 
Φύγαμε από εκεί και με ρώτησες που θα πιούμε καφέ. Σου είπα την πιο τρελή ιδέα, μα η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν από χθες. Ήθελα μια βόλτα στη θάλασσα, το είχα τόσο ανάγκη. Ήταν λες και όλες οι μνήμες του να περπατάω με κάποιον δίπλα στη θάλασσα είχαν διαγραφεί από το μυαλό μου, λες και το μυαλό μου γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή. Χωρίς κανένα δισταγμό συμφώνησες, άλλωστε μου ξεκαθάρισες πως σου αρέσει να ζεις έντονα τη στιγμή. Παραξενεύτηκα, γιατί ήσουν το δεύτερο άτομο που βρέθηκε στο δρόμο μου και μου είπε αυτή την έκφραση.
Κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε την μικρή μας εκδρομή προς τη θάλασσα. Αυτός ο δρόμος μου φαινόταν πάντοτε τόσο μακρύς, μα μαζί σου πέρασε γρήγορα η ώρα. Παρκάραμε το αμάξι κοντά στη θάλασσα και παραγγείλαμε καφέ. Ο πρώτος καφές που ήπιαμε μαζί και ήταν κερασμένος από σένα. Περπατούσαμε πλάι πλάι στην παραλία με το καφέ σε χάρτινο στο χέρι και μιλούσαμε, ώσπου καθίσαμε στην άμμο. Έβγαλα τα παπούτσια μου για να νιώσω την άμμο στα δάχτυλα των ποδιών μου και αγνάντευα τη θάλασσα, το ίδιο έκανες και εσύ. 
Η παραλία ήταν μοναχική, ακόμα δεν είχε ξεκινήσει η ζέστη της θερινής σαιζόν, βλέπεις οι εποχές έχουν μεταφερθεί. Μιλούσαμε πολύ και για πολλά. Σκεφτόμουν διάφορα για μένα, για τη ζωή μου, για την στιγμή που μοιραζόμουν μαζί σου. Πόσο ήθελα να φιλήσω τα χείλη σου, να σε αισθανθώ πιο κοντά μου, μα δεν το τόλμησα. Μου είπες πόσο όμορφα είναι τα μάτια μου και σκέφτηκα πως το έχω ακούσει άπειρες φορές, μα είχες τον τρόπο να λες κάτι και να το εννοείς και τα λόγια σου να αγγίζουν τον άλλο τόσο βαθιά. Χαμογέλασα με λίγη πίκρα και σε ευχαρίστησα. 
Σου είπα ότι γράφω ποιήματα και ήθελες να σου απαγγείλω κάποιο. Δεν είμαι καλή σε αυτό το κομμάτι, ντρέπομαι. Μεγάλωσα και ακόμα ντρέπομαι τόσο πολύ κάποιες στιγμές, απομεινάρι της παιδικής μου ηλικίας. Τελικά σου είπα τους στίχους από την πρώτη μου απόπειρα να γράψω ποίηση και εσύ τους απείγγειλες με τον πιο όμορφο τρόπο, ο ήχος της φωνής σου έγλειφε τις λέξεις και μου ακουγόταν τόσο όμορφο το ποίημα. Έφερες αντίρρηση για το τέλος του ποιήματος, μα αυτό είμαι εγώ ψυχή μου, ένας μοναχικός άνθρωπος.        
Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα και ευχάριστα που με βαριά καρδιά έπρεπε να βιαστούμε να γυρίσουμε πίσω στην πόλη. Το τελευταίο τρένο έφευγε σε σαράντα λεπτά από το σταθμό και έπρεπε να είμαστε εκεί. Μου ζήτησες να έρθω πίσω μαζί σου, μα ήταν μάταιο. Το ξέρεις πως βαθιά μέσα μου ήθελα να μπορώ να έχω την άνεση να ανέβω στο τρένο και να έρθω μαζί σου; Αρνήθηκα, σου είπα πως δεν ταιριάζουμε εμείς. Έφερες τόσες αντιρρήσεις, ουσιαστικά κόλλησες πάνω μου όταν αποχαιρετηθήκαμε. Σου είπα πως υπάρχει και αύριο μέρα, οπότε και θα μπορούσαμε να βρεθούμε στα δικά σου μέρη αν το θέλαμε. Συμφώνησες και έφυγες, με αυτό το όμορφο χαμόγελο ενός ανθρώπου που αρχίζει να αισθάνεται.
Το τρένο ξεκίνησε. Απέμεινα μόνη στην αποβάθρα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο. "Πόσο καταραμένη και καταδικασμένη είμαι να ζω αυτή τη μοναξιά..", σκέφτηκα και μελαγχόλησα.


  

Ticket stubs
The movie was all of our love in one afternoon 
The sun has bent and faded them 
And just like us they're gone too soon 
I have to ask what's the use 
In finding these things I'll later lose 
The dress that I wore in June 
The way you walked free out of the room 
The note you wrote, the way it spoke 
And where it sits now, always in view 
I have to ask what's the use 
In finding these things I'll later lose 
I can't find you darling 
I can't find you darling 
I've been hearing things 
And I've been losing sleep 
Cause I can't find you darling



~Καληνυχτάκια~



Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Όταν πιάνεις το τιμόνι...

Είναι άξιο σημείωσης πως τα τελευταία χρόνια τα τροχαία ατυχήματα αυξάνονται. Θα μου πεις, και μένα τι με νοιάζει; Κι όμως, με νοιάζει!! Στενοχωριέμαι καθημερινά για όλα αυτά τα ατυχήματα και για τους ανθρώπους που χάνονται, έτσι λοιπόν, θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα.
Τις τελευταίες μέρες δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου πως χάθηκαν τόσες νέες ζωές! Κι όλα αυτά γιατί; Διότι μερικοί οδηγοί είναι ασυνείδητοι!! Τι; Μου λες πως με τις σκέψεις μου δεν σέβομαι κάποιον; Αυτός δε σεβάστηκε μια, δυο, δέκα, τριάντα ανθρώπινες ζωές! Θα μου πεις ότι κρίνω; Όχι, δεν γράφω σήμερα για να κρίνω κάποιον, άλλωστε δεν είναι δική μου αρμοδιότητα! Μα δεν μπορώ να παραβλέψω πως αυτό που φταίει μερικές φορές είναι το μυαλό του καθενός και όχι οι δρόμοι!!!!
Τα Τέμπη και μόνο για τον κόσμο που έχει σκοτωθεί στους δρόμους του, θα έπρεπε να είναι διάσημα παγκοσμίως!! Μα σου λέει βρε άνθρωπε η πινακίδα, πήγαινε με 60 και περίμενε ώσπου να ανοίξει ο δρόμος και να κάνεις την προσπέραση σου! Δίπλωμα δεν έχεις, η σήμανση δεν σου λέει κάτι; Ξέρω, ξέρω.. μόνο το γρήγορο αμάξι σου σου λέει κάτι.. Οκ, εντάξει, θέλεις να τρέξεις, λατρεύεις την ταχύτητα, το δέχομαι! Να πας σε πίστα και να τρέξεις όσο θέλεις! Στους δρόμους κυκλοφορούμε αρκετοί αθώοι άνθρωποι.. Τι σου έφταιξε βρε η κοπέλα να φύγει για χατήρι σου άρον άρον στα 23 της χρόνια; Μην τρέχεις!
Αγαπητέ μου νταλικέρη, θέλεις να μεταφέρεις ένα φορτίο, αυτή είναι η δουλειά σου! Μα ακολούθησε φίλε μου αυτό που πρέπει! Βάλε μόνωση εκεί που επιβάλλεται και μην προσπαθείς με τερτίπια να κερδίσεις περισσότερα χρήματα! Τι σου φταίνε τόσες αθώες ψυχές, τόσα όμορφα παιδιά στο άνθος της ηλικίας τους να χάσουν τη ζωή τους; Όταν περνάω από τα Τέμπη και βλέπω το πανί με το στίχο: "Βαγγελίστα, θα σε θυμάμαι", πραγματικά δεν θες να ξέρεις πως νιώθω!
Επίσης, αγαπητέ μου οδηγέ, θέλεις να δουλέψεις και να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι τα ξημερώματα για να βαφτίσεις το παιδί σου; Αφού νιώθεις κουρασμένος γιατί πιάνεις το τιμόνι στα χέρια σου; Θέλεις το παιδί σου να μεγαλώσει χωρίς γονείς; Να ξεκουράζεσαι πριν τα μεγάλα ταξίδια! 
Ως κοπέλα που οδηγώ τα πάντα, μπορώ να πω με απίστευτη ειλικρίνεια πως κυκλοφορεί πολύς τρελός κόσμος! Υπάρχουν μέρες που λέω στον εαυτό μου πως αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μου δεν συμβαίνουν! Ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας δεν υπάρχει και δεν ακολουθείται! Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω εξ'ολοκλήρου, μα προσπαθώ να είμαι όσο πιο ευσυνείδητη γίνεται! Ειδικά δε όταν περπατάω, κοιτάω δεξιά - αριστερά όπως έκανα και σε χώρες που λειτουργούν ανάποδα από την Ελλάδα!
Μεταξύ μας, έχω αρχίσει να έχω απάθεια στην τρέλα του κόσμου! Να έχεις πεζοδρόμιο δύο μέτρα και να κλείνεις τον ποδηλατόδρομο με το παιδί σου; Πως θα λειτουργεί αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει, τι θα περάσει στο δικό του παιδί; Παίρνεις δώρο στο παιδί σου μηχανάκι ενώ δεν έχει καν δίπλωμα; Σίγουρα φίλε μου αυτό θα κάνει ταψί στο αντίθετο ρεύμα και το αποτέλεσμα θα είναι να τρέχεις στα νοσοκομεία! 
Θα αναφέρω και ένα αστείο περιστατικό από την εμπειρία μου! Υπάρχει ένας δρόμος στην πόλη που γίνεται χαμός κάθε Σάββατο πρωί! Έπρεπε να πάω κάπου με το αυτοκίνητο και πέρασα από εκείνο το δρόμο! Παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά, φουλ μποτιλιάρισμα.. μα έπρεπε κάπως να περάσω, μιλάμε για 10 μέτρα δρόμος! Εν ολίγοις, χώθηκα κάπως και πέρασα.. Ο κύριος από το απέναντι ρεύμα μου λέει-κοροϊδεύτηκα φαντάζομαι-:"Πότε θα σε βγάλω για καφέ!".. καμία επαφή και απάντηση από μένα! "Να πάει για τσάι!", του απαντάω τώρα! 
Μ' αρέσει που ξεκίνησα να γράφω κάτι σοβαρό και κλείνω με χιουμοριστική διάθεση! Κάθε φορά που οδηγώ, κάνω τον σταυρό μου και εύχομαι όλα να πάνε καλά! Να μην μου τύχει κάτι γιατί όσο το σκέφτομαι καταλήγω στο εξής.. Όταν πιάνεις το τιμόνι, ο Χάρος κοντοζυγώνει


       
   

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Κρυπτογράφηση...

Τι άλλαξε, το σκέφτεσαι;
Οι λέξεις μείνανε τόσο ίδιες,
οι σκέψεις χάθηκαν σε παρόμοιες, μη αναστρέψιμες διαδρομές,
ακλόνητος παραλογισμός ενός ιδιόμορφου νου...
Τι έμεινε να σκεφτείς;
Κι όμως, η επιμονή των λογισμών εκεί,
διαγράφει το χρόνο,
ξεγράφει τον κύκλο που φαίνεται να αφήνουν τα ίχνη της ζωής,
υπογράφει τη θανατική ποινή του νου 
και σε παρασέρνει στο λήθαργο... 
Το άγγιγμα παρέμεινε τόσο αγνό,
τόσο παρθένο, ίσως ξένο, 
ούτε καν βίωσε τη σύνδεση ενός πεθαμένου φύλλου με το πρόσφορο χώμα..
Το βλέμμα,
αλλάζει o τρόπος,
το χρώμα των ματιών;
Αλλάζει το βάθος της όψης ενός φυλακισμένου, πονεμένου ανθρώπου;
Φεύγει αυτή η σκοτεινιά που κρατά δέσμια την ματιά, ίσως την ψυχή κάποιου;
Τι άλλαξε,
άραγε το σκέφτεσαι ακόμα;
Η ζωή όμως, σου το ξαναλέω, προχωράει..
cute!! 
κγ ικηνγ ξλγ γεμγνλγ γσρ υηογ,
φρ υφρξγ υρχ υη γσρυφγυι γογσοριυ,
φρ δνηξξγ υρχ ηφυλ ρσβυ φρ ροηλτηχρξρχο..
Υη ικηνγ φρυρ σρνχ!
[κρυπτογράφηση! :)]

θα ήθελα μια αγκαλιά από σένα,
το στόμα σου σε απόσταση αναπνοής,
το βλέμμα σου έτσι όπως το ονειρευόμουν..
Σε ήθελα τόσο πολύ!
[αποκρυπτογράφηση! :)]
-Αντιστοίχισα το κάθε γράμμα με το μεθεπόμενο et voilà!-