"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Μη με ξεχάσεις... Γιώργης Κάβουρας

Δεν συνηθίζω να κάνω κριτικές σε βιβλία, αλλά θα κάνω μια εξαίρεση για το τελευταίο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου μέσω μιας νέας και αγαπημένης φίλης, της Λυσίππης μας που είχε το blog http://on-the-up-and-up.blogspot.com/. Μακάρι, να επαναφέρει σύντομα το blogaki της, διότι λείπει πολύ από την blogo-γειτονιά! :) 

Οι λόγοι που αποφάσισα να κάνω μια "μικρή" κριτική για το βιβλίο "Μη με ξεχάσεις" του Γιώργη Κάβουρα είναι προσωπικοί, μα ο σημαντικότερος όλων είναι οι παππούδες μου από την μεριά της μητέρας μου που δεν θα ήθελα να τους ξεχάσουν. Τον παππού μου (Αστέριος - Στέργιος) πάνε χρόνια που τον έχουμε χάσει και η γιαγιά μου (Κωνσταντινιά) πάσχει από μια μορφή αλτσχάιμερ. Παρόλο που έμαθε πολλά μεγαλώνοντας (έμαθε να διαβάζει!!), δεν στάθηκε ικανό να κρατήσει "ζωντανή" τη μνήμη της. (*) Σε αντίθεση με τον κύριο Γιώργη του βιβλίου που η μνήμη του έχει καταφέρει να διασώσει και να μοιραστεί τόσες εικόνες και γεγονότα! 
(*)Τις τελευταίες μέρες την φιλοξενούσαμε στο σπίτι και κάθε φορά που με έβλεπε, έλεγε στη μάνα μου: "Δέσπω, ήρθε ένα κορίτσι." Πηγαίνω στο δωμάτιο και επιστρέφω μετά από μια ώρα στο καθιστικό.. παραμένω αυτό το κορίτσι που από κάπου ξεφύτρωσε μες στο σπίτι!


Αποτέλεσμα εικόνας για Μη με ξεχάσεις καβουρας
Εξώφυλλο του βιβλίου.

Οι παππούδες μου ήταν από την πλευρά των ανταρτών που βρισκόταν στα βουνά της Πίνδου, διώχτηκαν και έφτασαν με τα πολλά πολλά μεταφορικά μέσα της τότε εποχής στην Τασκένδη της Ρωσίας, όπου ως πολιτικοί πρόσφυγες έμειναν εκεί πολλά χρόνια με το όνειρο να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα. Εν τέλει, κατάφεραν να γυρίσουν πίσω μετά το Πολυτεχνείο, αφού πέρασαν τόσα χρόνια σε μια χώρα που δεν ήταν πατρίδα τους, μα στην οποία επικρατούσε πολιτικά η ιδεολογία τους. Όταν επέστρεψαν, από τους τέσσερις προπαππούδες μου, μόνο ο ένας ήταν εν ζωή και πάντα για τους Έλληνες ήταν ξένοι.. τι να λέμε τώρα..
Εδώ, θα ήθελα να μνημονεύσω και έναν παππού μου, τον παππού Βασίλη ο οποίος πέθανε στον πόλεμο και κανείς δεν ξέρει που σκοτώθηκε. Πόσα νέα παλικάρια χάθηκαν σε όλα τα βουνά μας.. 
Πολλά βράδια σκέφτομαι πως ανά τους αιώνες δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας και επιμένουμε να διαιωνίζουμε ένα από αυτά που πραγματεύεται η τραγωδία του Αισχύλου στο "Επτά επί Θήβας", δηλαδή αδερφός να σκοτώνει αδερφό..

Πολλά τα λόγια που έγραψα μέχρι στιγμής και λίγα αφορούν το βιβλίο, οπότε περνάω ευθύς αμέσως στην κριτική μου!


Με δυο λόγια, το βιβλίο είναι καλογραμμένο, απόρροια μιας γεμάτης ζωής που αξίζει να διαβαστεί από όλους μας. Ο βασικός ήρωας, Άνθρωπος, ευγενής, τίμιος, μαχητής και άξιος θαυμασμού κύριος Γιώργης Κάβουρας που γράφει το βιβλίο, είναι ένας άνθρωπος που σου κλέβει την καρδιά από τις πρώτες γραμμές.. Με συγκίνησε βαθύτατα άπειρες φορές και βίωνα την κάθε στιγμή, αγωνία και μάχη του έντονα. Είναι μετρημένες οι φορές που ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό διαβάζοντας ένα βιβλίο! Η πορεία της ζωής του και όλα όσα βίωσε δεν τον άλλαξαν, πράγμα αξιοθαύμαστο. Η αγάπη του για τα θεία, την οικογένεια και την ζωή τον κράτησαν ζωντανό και είμαι βέβαιη πως αυτό έχει περάσει και στις επόμενες γενιές του. 
Σου διδάσκει, το δίχως άλλο, να είσαι δυνατός και αμείλικτος σε κάθε δυσκολία, να μην τα παρατάς, να δουλεύεις με αγάπη για ό,τι κάνεις, να σέβεσαι και να τιμάς τόσο την οικογένεια από την οποία προέρχεσαι, όσο και την οικογένεια που αποκτάς, να σέβεσαι τον πλησίον σου, να προσέχεις τον εαυτό σου, να είσαι κοινωνικός και ευχάριστος, να είσαι ευγνώμων για όποιον σε βοήθησε, να παλεύεις για το κοινό καλό, να τιμάς τους φίλους σου και τη ζωή, αγαπώντας το Θεό. 
Είναι, πραγματικά, αναρίθμητα όλα αυτά που μπορεί να σου μεταγγίσει ένας άνθρωπος ακουμπώντας με ειλικρίνεια τη ζωή του στα χέρια σου. Ευχαριστώ τον κύριο Γιώργη Κάβουρα και δέομαι να είναι πάντα καλά και να λάμπει στο διάβα του. 
Μακάρι το βιβλίο του να σταθεί αφορμή, να μην ξεχαστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους σε εκείνα τα χρόνια, μα και όλοι εκείνοι που πάλεψαν και έζησαν παρά τις κακουχίες. Μακάρι, οι αλήθειες του βιβλίου να είναι η αφορμή να μην επαναληφθούν σε τούτο τον τόπο και πουθενά στην Γη τέτοια γεγονότα! 

Παραθέτω στίχους από ένα τραγούδι του αγαπημένου Τσιτσάνη  που υπάρχουν στο βιβλίο..
 
"Κάποια μάνα αναστενάζει 
μέρα νύχτα ανησυχεί 
το παιδί της περιμένει 
που έχει χρόνια να το δει.."

και επίσης κάποιους στίχους από τον αγαπημένο Τάσο Λειβαδίτη που υπάρχουν στο βιβλίο..
  

"Ναι αγαπημένη μου,
εμείς γι
᾿ αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε
για να μπορούμε να
χουμε μία πόρτα, ένα άστρο, ένα σκαμνί
ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί
ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.
Για να
χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώνουν
ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε.

Όμως αυτοί σπάνε τις πόρτες μας
πατάνε πάνω στον έρωτά μας.
Πριν πούμε το τραγούδι μας
μας σκοτώνουν.

Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν.
Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε
φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε
φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του παιδιού μας
φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν να αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά
και να μοχτούν τόσο αντρίκια
φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυό μας με φωνή χαμηλωμένη
φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί
μας φοβούνται αγάπη μου κι όταν μας σκοτώνουν
νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ."


Κλείνοντας, θα ήθελα να χιλιό-ευχαριστήσω τη γλυκιά Λυσίππη που μου δάνεισε αυτό το τόσο ξεχωριστό βιβλίο, το οποίο έχω κρατήσει μέσα μου σαν φυλαχτό! Επίσης, με θαυμασμό διάβασα στο τέλος του βιβλίου τα τελευταία ποιήματα από τις κοπέλες των blog, τα οποία απήγγειλα με περίσσεια χάρη στη γιαγιά μου που κατασυγκινήθηκε!   

17 σχόλια:

  1. Θυμάμαι που μου είχες πει ότι δεν συνηθίζεις να κάνεις κριτικές στα βιβλία που διαβάζεις. Πόσο χαίρομαι που τούτο το βιβλίο ανήκει στις εξαιρέσεις. Όχι μόνο για τη μεστότητα των γραμμών που γεννήθηκαν απ' αυτό το βιβλίο, μα και για το ότι είναι ένας ακόμη κρίκος στο να μάθουν περισσότεροι την ύπαρξή του.

    Υπέροχη ανάρτηση!
    Πολύ σ' ευχαριστώ, περιστεράκι μου. <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως αυτός ήταν και ο δικός μου στόχος, να μάθουν περισσότεροι γι αυτό το εξαιρετικό βιβλίο! :)
      Σε ευχαριστώ πολύ γλυκό μου Λυσιππάκι για όλα!
      Πολλά φιλιά και καλό σουκου!

      Διαγραφή
  2. Το διάβασα πρόσφατα πρόσφατα και το βρήκα εξαιρετικό από πολλές απόψεις και πλευρές. Είδα κι εγώ τους παππούδες μου εκει μέσα.

    Νομίζω πως λείπετε και οι δύο σας από την μπλοκογειτονιά.
    Να περνάτε όμορφα εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά όλοι θυμόμαστε κάποιον δικό μας διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.. αυτό σημαίνει πως δεν τους ξεχνούμε! <3

      Σε ευχαριστώ πολύ Κική μου!
      Πολλά φιλάκια και καλό σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  3. Εξαιρετικό βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν θυμάμαι τώρα πού, αλλά έχω ξαναδιαβάσει για το βιβλίο και θέλω, με την πρώτη ευκαιρία, να το διαβάσω. Μπράβο σου για το αφιέρωμα!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουν γίνει πολλά αφιερώματα για το βιβλίο και είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψεις όταν το διαβάσεις! Σε ευχαριστώ πολύ, Αλεξάνδρα μου! (χρόνια πολλά με μια καθυστέρηση για το όνομα σου! Υγεία και ό,τι άλλο επιθυμείς)
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
  5. Παλομάκι μου και μόνο που λαχτάρησες να το διαβάσεις το βιβλίο , πέτυχε τον σκοπό του πόσο μάλλον που έγραψες και μια τόσο συγκινητική κριτική και προσωπική σου κατάθεση!!
    Μπράβο σου για το πολύ ωραίο αφιέρωμα!! Να σαι καλά κοπέλα μου!! Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, Μαριλένα μου! :)
      Ήταν τιμή μου να διαβάσω ένα βιβλίο που ήσουν μέρος της ολοκλήρωσης του! ;)
      Να περνάς όμορφα! Πολλά φιλάκια!

      Διαγραφή
  6. Είχα δει και διαβάσει την ανάρτηση, αλλά με τόσα που έτρεχαν είχα ξεχάσει να αφήσω σχόλιο!
    Όπως λέει και η Μεμαρία πρόκειται για ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους! Είναι ιστορία ! Κομμάτι της ιστορίας μας!
    Πολύ συγκινητική η ανάρτηση σου κορίτσι μου!
    Πολλά φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλο βράδυ Αριστεα μου,
      πράγματι ειναι ενα βιβλιο-κομματι της ιστοριας μας- που ο καθενας απο μας οφείλει να διαβασει! Αυτος ειναι και ο κυριότερος λογος που εκανα την ανανρτηση!
      Ηταν ομορφα τα τρεξιματα που ειχες, ιδιως το τελευταίο.. να σας ζησει το νεο μωρακι! Ευχομαι υγεια και καθε ευτυχια στους νέους γονείς!
      Πολλα φιλια και καλο Σαββατοκυριακο!

      Διαγραφή
  7. Παλόμα μου, καλημέρα. Μετά την ανάρτηση των αποτελεσμάτων του 18ου Συμποσίου Ποίησης της Αριστέας, Έρχομαι να σε ευχαριστήσω που ψήφισες το ποίημά μου (νούμερο 1. Ωδή στην Ελευθερία). Σύντομα θα κάνω σχετική ανάρτηση και στο μπλογκ μου και θα χαρώ να με επισκεφθείς. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου και καλώς βρεθήκαμε Mia!
      Ήταν χαρά μου να ψηφίσω το ποίημα σου και φυσικά θα σε επισκεφτώ στο blogo-σπιτάκι σου!
      Πολλά φιλίά και καλό Σαββατοκύριακο! :)

      Διαγραφή
  8. Είχα καιρό να έρθω στο εξαιρετικό blog σου Κωνσταντίνα, (λόγω διαφόρων καταστάσεων) και θαύμασα γι’ άλλη μια φορά την εκφραστική σου δύναμη, την ποιοτική στάθμη αξιών που πρεσβεύεις, μα και την τρυφερή, συναισθηματική σου αφήγηση που με υπερηφάνεια κι ευγένεια ήθους, τιμάς τους παππούδες σου! Με βαθμό ιερότητας στις ιστορικές αναφορές του βιβλίου, καθορίζεις μ’ εμφαντικές έννοιες τα ουσιώδη γνωρίσματα αρετής και πράξης των ηρώων, με κύρος και αξιοπρέπεια! Μια καλοζυγισμένη πρόταση, που αναδεικνύει το ρόλο και τη δράση γενναίων και σπουδαίων ανθρώπων! Η πολύπαθη πατρίδα, διαθέτει ένα μοναδικό ιστορικό “ψηφιδωτό” με άπειρες προεκτάσεις, ικανό να διορθώνει, να διαμορφώνει οπτικές, επιλογές και προοπτικές του τόπου, αλλά, όλοι οι πολιτικοί ιθύνοντες ανέκαθεν, εξαρτημένοι από την αίγλη της εξουσίας αναμηρύκασαν λάθη και διλήμματα... Υπέροχη ανάρτηση καλό μου και μακάρι να μαθαίναμε από την ιστορία μας! Με συγκίνησε που ανταποκρίθηκε στην απαγγελία ποιημάτων η γιαγιά σου, που βρήκε ίχνη ενεργής μνήμης κι ένιωσε την ένταση της στιγμής! Εύγε κ Μπράβο σου που τα κατάφερες!Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!Φιλάκια πολλά με μια λουλουδένια αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό βράδυ Κατερίνα μου!
      Δεν έχω να προσθέσω τίποτα στα εξαίρετα, εκφραστικά και καλογραμμένα σου λόγια..
      Διαβάζοντας το βιβλίο και βλέποντας τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί τριγύρω, πολλές φορές τίθεται το ερώτημα μέσα μου για ποιο λόγο αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να παλέψουν για το αυτονόητο εκείνα τα χρόνια.. Δυστυχώς όλα δείχνουν πως δεν μαθαίνουμε από την ιστορία μας, αλλά συνεχίζουμε να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο χωρίς αίμα!
      Σε ευχαριστώ που πέρασες να αφήσεις την άποψη σου, παρά το γεγονός πως τρέχεις λόγω διαφόρων καταστάσεων! Δέομαι όλα να βαίνουν καλώς!
      Πολλά φιλάκια με μια μεγάλη αγκαλιά!

      Διαγραφή
  9. Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, να είστε καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή