♫ ♩ ♬ ♫ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΜΟΥ ♫ ♩ ♬ ♫ by Petra

Τα βράδια του καλοκαιριού είναι τόσο μαγευτικά! Σε προδιαθέτουν να ρεμβάζεις στο μπαλκονάκι δίπλα στη φύση, παρέα με ένα δροσερό ποτήρι κρασί-ροζέ κατά προτίμηση- και έναν καθαρό ουρανό!!

Έτσι, λοιπόν, αποφάσισα ένα βράδυ καλοκαιρινό-σαν το σημερινό-, να βουτήξω στην ανάμνηση κάποιου παλιού ταξιδιού και να λάβω μέρος στην πρόσκληση που μας είχε κάνει προ πολλού(Απρίλη, όπως με διαφώτισε η Μαριλένα μας) το Πετράδι μας-Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου-! Δεν είχα δηλώσει συμμετοχή τότε λόγω πίεσης χρόνου και υποχρεώσεων.. αλλά ευελπιστώ η πρόσκληση να είναι ανοιχτή για ούλους!! Όπως και να 'χει, την ανάρτηση μου με το ταξίδι θα την κάνω!! Χεχε!!

Ήταν ενθυμούμαι κάποιος γλυκός Νοέμβρης που βρισκόμουν στη Σικελία λόγω σπουδών.. Τολμηρή-να μην πω παράτολμη ώρες ώρες- και μοναχική από τη φύση μου, σχεδίασα ένα ταξίδι μονάχα για πάρτη μου! Ήμουν εγώ με τις σκέψεις μου, μπας και βγάλω άκρη με τα άσπρα και μαύρα του τότε μυαλού μου!

Ένας σημαντικός προορισμός που μου είχε μείνει από τις πόλεις της Σικελίας ήταν το Παλέρμο.. Έτσι, αποφάσισα να κάνω μια έρευνα για τα σημαντικά και  τα ιδιαίτερα που περιέχει, έχοντας στόχο μια Κυριακή πρωί να βάλω πλώρη-με το τρένο ντε!!- για να βρεθώ στα σοκάκια της πόλης αυθημερόν!

Πήρα χαρτί, μολύβι, φωτογραφική, ένα ιταλικό βιβλίο που μου έδωσε ο Ιταλός συγκάτοικος μου, μουσική και έφυγα... Α! κάπου μέσα στις σκέψεις μου, κουβαλούσα και εσένα μαζί μου εκείνη τη μέρα!

Μπήκα στο τρένο, βρήκα μια θέση - παράθυρο (εννοείται)- και έβαλα τα ακουστικά μου! Τέσσερις ώρες ταξίδι δεν ήταν και λίγες, αν και τώρα που το γράφω ούτε που θυμάμαι την ταλαιπωρία..

Η εξόρμηση μου στους δρόμους του Παλέρμο ξεκινά...

 Ο καβαλάρης που βρίσκεται έξω από τον σταθμό των τρένων, σηματοδοτεί την πορεία προς το κέντρο! Βέβαια, εγώ ακολουθούσα το δικό μου σχεδιάγραμμα, το οποίο ήταν πάω όπου να 'ναι με ένα μικρό σχέδιο πόλης που ήταν σημειωμένα πάνω τα μέρη που ήθελα να δω. 

 Ο σταθμός των τρένων! Δεν είναι πολύ όμορφο το ρολόι και το κτίριό του;

 Σοκάκι στο κέντρο της πόλης.. έπαιρνες το ένα, έβγαινες στο άλλο και δεν χωρούσε αυτοκίνητο!! Αυτό και αν ήταν κάτι μαγικό!!!

Κοιτώντας τον ουρανό από ένα τυχαίο σοκάκι της πόλης!

Ένα όμορφο συντριβάνι με ωραία αγάλματα!  (Fontana Pretoria)

 Πέτυχα και διαδήλωση, τι με πέρασες! :)

 Οι τρεις παραπάνω εικόνες απεικονίζουν τον καθεδρικό του Παλέρμο! Όμορφος καθεδρικός, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά! (Santa Vergine Maria Assunta)

Να και ένα γλυκό μπαλκονάκι! Τα λουλούδια εκατέρωθεν μου άρεσαν πολύ! :) 

 Επιτέλους έφθασα στον ανατριχιαστικό προορισμό μου! Δεν είχα δει ποτέ ξανά κατακόμβες, αλλά ήθελα πολύ να πάω. Το τι αντικρίζουν τα μάτια σου σε ένα τέτοιο μέρος, δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια! Θυμάμαι πως ένιωσα μια μελαγχολία, οπότε αποφάσισα να επισκεφθώ το διπλανό κοιμητήριο. Εκεί, ένιωσα μια αγαλλίαση, πιθανότατα επειδή μπορούσα να δω ουρανό!  

 Μια εικόνα από παλιές κατοικίες - πολυκατοικίες της πόλης!

Το κεντρικό θέατρο του Παλέρμο!  (Τeatro Massimo Vittorio Emanuele)

 Επόμενος σταθμός ήταν το λιμάνι με τις όμορφες βάρκες και το αγαπημένο μου στοιχείο - το νερό-!! 

Να και ένα όμορφο πάρκο κοντά στο λιμάνι! 

Αφού γύρισα τα σημαντικότερα σημεία της πόλης και αφού γεύτηκα το υπέροχο - καταπληκτικό - εύγευστο γλυκό il canolo, αποφάσισα να βηματίσω προς το σταθμό των τρένων για να πάρω τον δρόμο του γυρισμού, κάνοντας έναν ενδιάμεσο σταθμό - έκπληξη!   

Μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Σικελίας -αν και δεν κατάφερα να τις επισκεφθώ όλες- ήταν η Cefalù!! Μου έκλεψε την καρδιά και μάλιστα, είχε τις πιο όμορφες κάρτες που έχω βρει! :))

 Αυτά ήταν τα όμορφα σοκάκια της πόλης! Δεν θυμίζει κάτι παλιό; Ένιωθα πως βρίσκομαι σε άλλη εποχή! :)

 Ο καθεδρικός ναός της πόλης!

 Φωτογραφίες από ένα ξέφωτο!

 Να και μια ιδιαίτερη διακόσμηση!

 Ορίστε, δεν ήμουν η μόνη μοναχική ύπαρξη της μέρας!

 Φωτογραφία της πόλης καθώς δύει ο ήλιος από την προβλήτα.. Δεν είναι μαγευτικό να φαίνεται μια πόλη βυθισμένη στο νερό;!

 Έκανα μια όμορφη βόλτα στην παραλία της πόλης, αφού απόλαυσα πρώτα έναν espresso σε ένα μαγαζί δίπλα στην παραλία!

Τα πιο όμορφα νερά, Τυρρηνικό πέλαγος! 

Έτσι, η ώρα πέρασε, ο ήλιος έδυσε για τα καλά και έφτασε η στιγμή του αποχωρισμού!
Επιστρέφοντας στο σπίτι, σκεφτόμουν πως παρόλο που έζησα μια υπέροχη μέρα, δεν έπαψα στιγμή να σε κουβαλώ στις σκέψεις μου!

Λοιπόν, αγαπητοί μου συνοδοιπόροι, αυτό ήταν ένα από τα ταξίδια που ετοίμασα για πάρτη μου και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας! Ελπίζω να απολαύσατε τη διαδρομή και να μην σας κούρασα! Συγγνώμη για την τόσο μεγάλη ανάρτηση! :) 

~ Ηλιόλουστες και τρυφερές καλησπέρες!~

Υ.Γ. Πετρούλα μου, ένα πράγμα έχω να δηλώσω μετά από αυτή την ανάρτηση, Τα ωραιότερα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμα! Ελπίζω να απολαύσω πολλά ακόμα μέσα από τη νέα ιδέα σου:
"Άλλος με την βάρκα μας"!

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... by Μαρία Νι #2

Μετά από λίγο μαθαίνεις 
την ανεπαίσθητη διαφορά 
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι 
και να αλυσοδένεις μια ψυχή. 

Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια 

Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια 
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις 

Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά
και τα μάτια ορθάνοιχτα 
Με τη χάρη μιας γυναίκας 
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού 

Και μαθαίνεις να φτιάχνεις
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, 
γιατί το έδαφος του Αύριο
είναι πολύ επισφαλές για σχέδια 
...και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο 
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.

Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις. 
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου 
μπορεί να σου κάνει κακό.

Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ
Αντί να περιμένεις κάποιον
να σου φέρει λουλούδια 

Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις 
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη 
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις 

Και μαθαίνεις. 
μαθαίνεις 
με κάθε αντίο μαθαίνεις 

Jorge Luis Borges

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να `ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ’χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε

από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ’ αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει 
πάντα...

η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει 
πάντα...

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Τραγουδίστρια: Νατάσσα Μποφίλιου

Η ανάρτηση αυτή αποτελεί συμμετοχή στην εβδομαδιαία στήλη της Μαρίας Νι, την οποία εμπνεύστηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό Μελωδία FM.

Αντιγράφοντας από την δική της ανάρτηση: "Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ' τους στίχους. Να μοιραζόμαστε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στη χώρα αυτών." 

Πηγή

Αυτό το ποίημα του Μπόρχες, το διάβασα πρόσφατα και αποφάσισα να το συμπεριλάβω στο χώρο μου!

Τι να πρωτοπώ γι’ αυτό το ποίημα που μιλά τόσο ξεκάθαρα για τη ζωή;

Θυμάμαι παλιά που αναρωτιόμουν με τόσες απώλειες - φιλικές, αλλά και ερωτικές- και θλιβόμουν για το πόσα χάνω..

και να που τελικά συνειδητοποιώ πως με κάθε αντίο μαθαίνω.. δυναμώνω.. και συνεχίζω να περπατώ με το κεφάλι ψηλά! 

Το τραγούδι που επέλεξα, νομίζω πως συνδέεται άρρηκτα με το ποίημα.. Άσε που παρατηρώ τριγύρω μου πως οι άνθρωποι μάθαμε να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι..

°Paloma°

~  Καλό σαββατοκύριακο!!! ~

Υ.Γ. Αγαπητά σύννεφα.. να φύγετε, να πάτε αλλού.. έφτασε καλοκαίρι και μου αφανίζετε τα ραντεβού με την παραλία! (¨,)

Γράμμα παραπόνου στο άγνωστο..

Απόψε θα ήθελα να σου γράψω για ένα σκοτεινό μου κομμάτι…

Γνωρίζω εκ των προτέρων πως δεν μπορείς να με καταλάβεις,

ούτε να συνειδητοποιήσεις για ποιο πράγμα γράφω.

Το σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να με παρηγορήσεις,

ούτε είναι εφικτό να μου βρεις μια λύση.

Δεν γίνεται να με σώσεις.

Δυστυχώς, τώρα ξέρω πια καλά πως δεν επέλεξα να σωθώ.

Η σωτηρία μου ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός…

Εγώ, στην πρώτη ευκαιρία της ζωής δεν φρόντισα τον εαυτό μου!

Απόψε, θέλω να σου γράψω γι’ αυτό το παράπονο που σιγοκαίει μέσα μου νύχτα και μέρα!

Αχ! και να ‘ξερες πόσο μοιάζει με το παράπονο του Ελύτη.

Θέλω να μάθεις πως έχω έναν καθημερινό φόβο και δεν μπορώ να σπάσω τα δεσμά.

Με εξαρθρώνουν οι δύστυχες σκέψεις μου.

Ξυπνάω και νιώθω πως είμαι ένας άλλος άνθρωπος και όχι απόλυτα αυτός που με μεγάλωσα να γίνω.

Γι’ αυτό, απόψε, θέλω να σου πω για να το ξέρεις, επειδή εγώ το έζησα..

Δεύτερη ζωή δεν έχει..

Φρόντισε σ’ αυτή τη μία και μοναδική ζωή που σου δίνεται ως δώρο Θεού, να φανείς αντάξιος!

°Paloma°

Εδώ στου δρόμου τα μισά

έφτασε η ώρα να το πω

άλλα είναι εκείνα που αγαπώ

γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα.

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα

το λέω και τ’ ομολογώ.

Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ

μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά, 

πάντα πάντα θα `ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει.

~Καλοκαιρινές καληνύχτες! ~

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... by Μαρία Νι

H Μαρία Νι του blog °Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά ° είχε μια ιδέα για μια νέα στήλη που αφορά την ποίηση. 

Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί να διαβάσει αυτή την ανάρτηση.

Μου αρέσει η ποίηση γι' αυτό το κάτι ιδιαίτερα φανερό που κρύβει!
Πρόσφατα, κάνοντας αναζήτηση στο διαδίκτυο, ανακάλυψα ένα ποίημα, το οποίο και λάτρεψα με την πρώτη ανάγνωση! 

Μου άρεσε τόσο που ένιωσα πως μιλά για μια στιγμή της ζωής μου από τα περασμένα!

Χουάν Βιθέντε Πικέρας, Εγώ στη θέση σου

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα,

θα τηλεφωνούσα,

δεν θα έχανα χρόνο,

θα μου έλεγα ναι.

Δεν θα είχα ενδοιασμούς,

θα δραπέτευα.

Θα έδινα αυτό που έχεις,

αυτό που έχω,

για να έχω αυτό που δίνεις,

αυτό που θα μου έδινες.

Θα τραβούσα τα μαλλιά μου,

θα έκλαιγα από ηδονή,

θα τραγουδούσα ξυπόλυτη,

θα χόρευα,

θα έβαζα στον Φλεβάρη ένα ήλιο Αυγούστου,

θα πέθαινα από ευχαρίστηση,

δεν θα μπορούσα κανέναν αλλά αυτόν τον έρωτα,

θα εφεύρισκα ονόματα και ρήματα καινούρια,

θα έτρεμα από φόβο μπρος στην αμφιβολία

πως υπήρξε μόνο ένα όνειρο,

θα έφευγα για πάντα από σένα,

από εκεί,

μαζί μου.

Εγώ στη θέση σου θα με αγαπούσα.

Θα μου έλεγα ναι,

θα μου έλειπε χρόνος για να τρέξω μέχρι τα χέρια μου,

ή τουλάχιστον, ξέρω εγώ,

θα απαντούσα στα μηνύματά μου,

στις απόπειρές μου να μάθω τι τρέχει με σένα,

θα μου τηλεφωνούσα,

τι θα γίνει με μας,

θα μου έδινα ένα σημείο ζωής,

εγώ στη θέση σου.

Η φωτογραφία που θα ήθελα να το συνοδεύσω είναι: 

Το τραγούδι που το συνδυάζω..

Δεν έχει η νύχτα απόψε νικητή
απόψε δεν πετύχαμε με βέλη την καρδιά μας
σαν κεραυνός με χτύπησες
κι εγώ σαν αστραπή
σαν όλα αυτά που ζήσαμε
να μην μετρούσαν για ζωή

Απόψε χάσαμε κι οι δυο
αυτός που φεύγει δεν νικά
πώς να στο πώ
κι αυτός που μένει δεν ξεχνά
πώς να στο πώ
απόψε χάσαμε καρδιά μου και οι δυο

"Πες μου τ' αληθινά σου" - Μητροπάνος (2006)
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Στέφανος Κορκολής

Δυστυχώς, έτσι είναι, όταν δεν τολμάς στον έρωτα, χάνουν δύο..

~Ηλιόλουστες και τρυφερές καλημέρες και ευχές για ένα υπέροχο ΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο~

°Paloma°

Υ.Γ. Κλείνοντας, θα συμπεριλάβω κάτι από μια άλλη στήλη της Μαρίας που μου αρέσει να το διαβάζω: 
"Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας."  Μαρία Νι

Το παιχνίδι της Αγάπης by EΚΦΡΑΣΟΥ

H Κική-Eκφρασούλα μας, σκέφτηκε να ξεκινήσει ένα όμορφο παιχνίδι για την αγάπη!   Έτσι, γέμισαν όλα τα μπλογκόσπιτα με λόγια αγάπης! Οι όροι και η ιδέα του παιχνιδιού για όποιον ενδιαφέρεται και δεν δήλωσε ακόμη συμμετοχή, βρίσκεται σ'αυτή την ανάρτηση.

Παιχνίδι χωρίς moto και εικόνα δεν γίνεται, et voila..

Δημιουργήθηκε από τον Apokalipsis999

Θα ήθελα πριν γράψω κάτι δικό μου-παλιό ή καινούριο- γύρω από την αγάπη, να παραθέσω ένα κείμενο που λατρεύω και νομίζω πως περιγράφει τι εστί αγάπη.

Ο Ύμνος της Αγάπης

Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Μετάφραση

Αν τις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αλλά αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. Και αν έχω προφητεία και ξέρω τα μυστήρια όλα και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. Και αν δώσω για τροφή όλα τα υπάρχοντά μου και αν παραδώσω το σώμα μου, για να καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια, δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται, δε λογίζεται το κακό, δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει.

Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε. Όταν όμως έρθει το τέλειο, το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, λαλούσα σαν νήπιο, φρονούσα σαν νήπιο, λογιζόμουν σαν νήπιο. όταν έγινα άντρας, κατάργησα τα νηπιακά πράγματα. Γιατί βλέπουμε τώρα μέσα από κάτοπτρο αινιγματικά, τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο. τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε όμως θα γνωρίσω καλά καθώς και γνωρίστηκα καλά. Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη, ελπίδα, αγάπη. τα τρία αυτά. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

[Α´ ἐπιστολὴ Παύλου πρὸς Κορινθίους (ιβ´ 27 - ιγ´ 13)]

Ένα τραγούδι για την αγάπη          

Τίτλος: "Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη".
 Εναλλακτικός τίτλος: "Σ'αγαπώ".
Συνθέτης: Τάκης Μωράκης / Στίχοι: Γιάννης Φερμανόγλου
Ερμηνεία της Sophia Loren από την ταινία "Boy on a dolphin".

Εικόνα για την αγάπη

Κάποτε, σαν απελπισμένη ερωτευμένη, έγραψα το παρακάτω ποίημα..
Δεν μοιράζομαι αυτό το ποίημα επειδή πιστεύω πως ο απελπισμένος έρωτας ισοδυναμεί με την αγάπη, αλλά επειδή η αγάπη για μένα περιλαμβάνει τα πάντα, ακόμη και έναν ανέλπιστο έρωτα.. 

"Lasciami"

Lasciami fare un giro intorno a te,

Entrare nella tua vita,

Dormire nel tuo letto,

Toccare la tua anima.

Lasciami fare sogni per me e te,

Pensare I giorni che passeremo insieme a Londra.

Lasciami vedere il tuo sorriso

E trovare nei tuoi occhi un cammino.

Lasciami, lasciami..

Ti prego come una donna mendicante

Lasciami amarti..

[1-10-2012.. προέκυψε από τη λέξη lasciami που ήταν γραμμένη στην μπλούζα ενός συνεπιβάτη του τραμ στη Μεσίνα] 

"Άσε με"

Άσε με να κάνω ένα γύρο τριγύρω από σένα,

να μπω μέσα στη ζωή σου,

να κοιμηθώ στο κρεβάτι σου,

να αγγίξω την ψυχή σου.

Άσε με να κάνω όνειρα για σένα και για μένα,

να σκέφτομαι τις μέρες που θα περάσουμε μαζί στο Λονδίνο.

Άσε με να δω το χαμόγελό σου

και να βρω μέσα στα μάτια σου ένα μονοπάτι.

Άσε με, άσε με..

Σε παρακαλώ σαν μια γυναίκα ζητιάνα

Άσε με να σε αγαπήσω..

[Τελικά δεν είμαι εγώ για να γυρίζω πίσω..]

~Σας εύχομαι, αγαπημένοι μου, να είστε πάντα πλημμυρισμένοι από αγάπη Θεού!!~ 
Καλό μήνα!

Στο Παιχνίδι της αγάπης συμμετέχουν τα ιστολόγια:

H Ζήνα Μαρνέζη με το blog Κοραλένια λόγια

H Μαρία Παρασκευοπούλου με το blog Συλλέγω στιγμές 

O Ηengeo με το blog Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή 

Η Δέσποινα με το blog Μαμά σε κρίση 

Η Μαρία με το blog mytripssonblog

Το Πετροκόριτσο με το blog Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου

Η Αριάδνη με το blog Only you 

H Ελένη Φλογερά με το blog Στα μονοπάτια της φαντασίας μου 

Η Εύη Γκάλαβου με το blog Γυναίκα

H Aριστέα με το blog Η ζωή είναι ωραία

Η Onirokosmos με το blog Οnirokosmos 

H Έλλη με το blog Funky Monkey 

Η Μαρία Νι με το blog Mια ματιά στον ήλιο

Η Xris Kat με το blog Neraidodimiourgies

Η Έλενα Λ. με το blog Μια καλημέρα

Η Μαριλένα με το blog Μarilenaspotofart

H Pepi με το blog Δημιουργίες της καρδιάς

Η Paloma με το blog Η θάλασσα των ονείρων μου

Η Vivi με το blog Confusedmindblog 

H Μαρθα με το blog Γίναμε Γονείς 

Η Flore G. με το blog Διαβά-ζω

Η Φλώρα με το blog Texnistories

H Πεταλουδίτσα με το blog Butterfly's World

Η Maria Fe με το blog Η ΖωΗ μΑς ΜιΑ ΕιΚοΝα 

H Aμυ με το blog Ακροβατώντας στις σιωπές της ψυχής

Η Μarilise με το blog Marilise 2

H Κατερίνα Koko με το blog Follow me...σκέψεις, απόψεις

H Κλαυδία με το blog Κάτω από την Ακρόπολη

Η Μαρία Έλενα με το blog Γλυκιά ζωή

Η Μaria Kat με το blog Ότι ονειρευόμαστε... είμαστ...

Η Ρένα Χριστοδούλου με το blog Δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου

Η Κατερίνα Βερίγκα με το blog Positive Thinking Greece

Η Ωραιοζήλη με το blog Κάθε Μέρα...! 

Ο Νίκους Μous με το blog  Αντίθετοι κόσμοι

Και η φίλη της Εκφρασούλας, Barbie που δεν είναι μπλοκερ, αλλά θα την φιλοξενήσει η Κική (Εκφράσου)  στο μπλοκ της.