"Carpe diem - Άδραξε τη μέρα" , 23 BC by Latin poet Horace

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Τέλος.. και μετά;

Αυτές οι μέρες που κάτι τελειώνει είναι πολύ παράξενες.. και ειδικά αν δεν υπάρχει κάτι να αρχίσει για να καλυφθεί το κενό.. αυτό το μελαγχολικό κενό που αφήνει κάτι όταν έρχεται στο τέλος του.. πόσο τα φοβάμαι τα κενά, και ειδικά τα κενά της ζωής μου.. νιώθω σα να μην έχω να τους δώσω "τροφή" για να τα συμπληρώσω.. 
Διάβασα κάπου... "Μην αφήνετε την ψυχή σας να κρυώνει..να την σκεπάζετε με όνειρα...",  αυτό με έκανε να θυμηθώ τις εποχές που πίστευα πως είναι σημαντικό να έχεις όνειρα.. δεν ξέρω αν βρίσκομαι ακόμα εκεί.. μάλλον είμαι σε περίοδο που πιστεύω πως οι στόχοι είναι πιο σημαντικοί.. στόχοι, ποιοι στόχοι όμως; τι είναι καλύτερο; μάλλον καλύτερο είναι να βάζουμε μικρούς στόχους.. baby steps.. 
 

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Όταν νιώθεις.. απλά μίλησε...

Είναι τόσο απλό να πεις, «Σ' αγαπώ». Κι αν δεν μπορείς να το πεις, γράψ' το. Κι αν δεν μπορείς να το γράψεις, χόρεψέ το. Βρες όμως κάποιο τρόπο να το πεις. Και μην κουράζεσαι να το λες. Κανείς δεν κουράζεται ποτέ να το ακούει. Μπορεί να σου απαντήσουν: «Ω, δε χρειάζεται να μου το πεις, το ξέρω...». Κι όμως είναι τόσο ευχάριστο να σου το λένε."
ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ




Eμένα καθετί που νιώθει κάποιος για μένα και το βλέπω.. και μου το λέει με την καρδιά του, με γεμίζει.. Ένα απλό μου λείπεις... μου έλειψες... οοοh.. γεμίζει και γέμισε τόσες άδειες μέρες.. γεμίζει και γέμισε τόση απουσία.. ηρέμησε την καρδιά μου κάποτε... έντυσε την ψυχή μου κάποτε..

Γι αυτό.. μιλήστε.. μιλήστε με την καρδιά σας.. αν έτσι νιώθετε.. ή απλά χορέψτε ή βρείτε ένα τρόπο να δείξετε ότι επιθυμείτε.. τον δικό σας μοναδικό τρόπο να δείξετε ότι αισθάνεστε..

Έχω βρει τον δικό μου τρόπο... και προσπαθώ να μην τον χάνω καθημερινά... μάχομαι γι αυτόν...
Τον παρουσιάζω.. αγγίζω τους άλλους και τους λέω τι νιώθω.. 
Θέλω να νιώθουν οι δικοί μου άνθρωποι πως τους αγαπώ, τους νοιάζομαι και ότι ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό... 
Ανάμεσα στο εδώ και το τώρα-στο εκεί και στο πάντα-, εγώ θα βρω μια στιγμή... μια στιγμή μαζί σου, να σου δείξω... όλα αυτά που αισθάνομαι.. χωρίς υπερβολές.. ένα χείμαρρο συναισθημάτων.. να ντύνει την ψυχή σου με δύναμη και την καρδιά σου με όμορφα χρώματα.. 

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Είναι η φαντασία μου σήμερα.. πλανεύτρα...

Μα πως γίνεται κάθε βράδυ...
να σε σκέφτομαι...
να σε ονειρεύομαι...
και ξυπνώντας το πρωί...
να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου...
να την νιώθω να με σκεπάζει...
να βιώνω την ζεστασιά της...
να απολαμβάνω τα φιλιά σου...να, εδώ, στο λαιμό μου...
να αφήνω τα χάδια μου στο δέρμα σου...
Γίνεται;



Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα)
Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για ‘σένα και για ‘μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για ‘σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πώς φιλάς, πώς λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ένας νέος χρόνος..ένα νέο ξεκίνημα...



Λένε.. η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται..
Λέω.. λες και η καλή χρονιά από την πρώτη βδομάδα να φαίνεται; Ουπς.. αν είναι έτσι, θα έχει πολύ διάβασμα αυτή η χρονιά.. ξεκίνησε πολύ διαβαστερά επικίνδυνα... :Ρ

Θα επικεντρώθω στον τίτλο.. την τελευταία μέρα του χρόνου συνήθως κάνουμε απολογισμό.. και την πρώτη μέρα του επόμενου βάζουμε στόχους...
Εγώ πάλι είχα θέσει τους στόχους πολύ πριν... μα γιατί πάντα να βιάζομαι τόσο πολύ; Και είναι τόσο κακό να βιάζεται κανείς..

Τελικά.. πρέπει να ξεκινήσω να μου δημιουργώ έναν εαυτό που να λέει.. σταμάτα και λίγο, κοίτα πίσω, κοίτα μπρος, κοίτα στο σήμερα.. δες, ανακάλυψε, ζήσε, απόλαυσε.. μα μη βιάζεσαι..

Έτσι βιαστικά αποφάσισα να κάνω και ένα ταξίδι.. για το οποίο ανυπομονώ.. ανυπομονώ τόσο έντονα.. αλλά.. υπάρχει το ενδεχόμενο της πτώσης.. υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα..
Αναρωτιόμουν.. εγώ τι ενδεχόμενο θέλω να συμβεί... θέλω να τραβήξω το κόκκινο ή το λευκό; το μαύρο ή το γαλάζιο; Ειλικρινά.. δεν ξέρω.. είναι και οι μεταπτώσεις..

Γι αυτό.. καλή χρονιά να έχουμε.. και όρεξη για ωραία, ενδιαφέροντα και δημιουργικά ποστ..