Κάμαρα των δεκαοχτώ,
ακολουθεί μια αλήθεια θαρρώ,
ακολουθεί μια αλήθεια θαρρώ,
τηλέφωνα με λόγια πικρά,
χαρίζουν δάκρυα βουβά.
Οι κινήσεις παίζουν σε αργό ρυθμό,
σε ήχο σιωπηλό και πνιγηρό.
Οι σκέψεις πνέουν θολές κι αυτές,
ώστε να καταλήγουν σε μνήμες υπαρκτές..
Οι αλλαγές των τριάντα παρά κάτι είναι παρόν,
σε τούτη την νύχτα των σκοτεινών καιρών..
Οι σταθερές της ζωής τρεμοσβήνουν ξανά
και εγώ εκλιπαρώ για ακόμα μια φορά..
"Μην μου κλέβεις τα αποθέματα της καρδιάς μου αυτό το φθινόπωρο.."
~ Καλό φθινόπωρο! ~