Ήρθε και πάλι
αυτή η εποχή που αποκαλείται φθινόπωρο..
Τα υπέροχα
κιτρινισμένα-καφετιά φύλλα είναι στρωμένα στους δρόμους,
Το άρωμα της βροχής
πέφτει στο χώμα και οι σταγόνες του το νοτίζουν,
Η υγρασία τείνει
να αυξάνεται, όπως και η παραγγελία που αφορά ζεστά ροφήματα..
Οι απολαυστικές
βόλτες και οι συναντήσεις υπό το φως της νύχτας που υποδηλώνει πως η μέρα όλο
και μικραίνει..
Αυτός ο
ρομαντισμός του φθινοπώρου.. πόσο λατρευτός είναι!
Η λέξη
φθινόπωρο προέρχεται από το φθίνω (λιγοστεύω) και οπώρα(φρούτο)!
Το φετινό
φθινόπωρο μου φαίνεται τόσο αλλιώτικο, γιατί έχω εσένα στη ζωή μου και παρά την
απόσταση που μας χωρίζει, νιώθω να εκπέμπεις μια λάμψη φωτός στην ψυχή μου..
Η ύπαρξη σου
έλιωσε εκείνο το κομμάτι μου που πάγωνε ολοένα και περισσότερο την καρδιά μου και
με γέμισε με αγάπη.. ίσως γι αυτό να σε θεωρώ άγγελο της ζωής μου, μικρή μου.
Δεν μιλάς
ακόμα, παρά μονάχα κοιτάς με εκείνο το χαρούμενο και γεμάτο αθωότητα γκριζογάλανο βλέμμα
σου τριγύρω για να γνωρίσεις τον κόσμο μας , αυτό τον υπέροχο κόσμο που έπλασε
ο Θεός. Σηκώνεις τα χεράκια σου και προσπαθείς να βρεις τη δύναμη σου για να
περπατήσεις..προς το παρόν τα καταφέρνεις χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα και
την ενέργεια, μα είσαι τόσο μικρή ακόμα, μάτια μου!!
Σου λέω με την ψυχή μου: «Κάνε υπομονή και
σύντομα θα περπατήσεις. Θα περπατήσεις και θα απολαύσεις φθινοπωρινές αγκαλιές
και βόλτες γεμάτες υγεία, αγάπη και στοργή.»
Καλό και
δημιουργικό φθινόπωρο!
Καλή
εβδομαδούλα!