Ο Πίνακας έχει τη δική του ιστορία... - «Ένας πίνακας… δυο ιστορίες» by Μαριλένα

Τελευταία και καταϊδρωμένη -εννοείται-, θα πραγματοποιήσω αυτή την πρό(σ)κληση της αγαπημένης μου Μαριλένας που το μυαλουδάκι της σκαρφίζεται ένα σωρό συναρπαστικές ιδέες! :) 

Λοιπόν, τόσο καιρό έψαχνα τον πίνακα που μου πήρε το μυαλό και δεν τον βρήκα. Συνεπώς, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω έναν άλλο πίνακα που μου άρεσε η θεματολογία του. 

Όμως, επειδή δεν έδωσα τις πληροφορίες της πρό(σ)κλησης, ώστε να συνεννοηθούμε περί τίνος πρόκειται αυτή η ανάρτηση, αντιγράφω τα παρακάτω από τη Μαριλένα μας! 

«Ένας πίνακας… δυο ιστορίες»

Θέλω να εμπνευστείτε από έναν πίνακα που σε εσάς κάτι λέει, να μας τον συστήσετε με λίγα λόγια για να τον μάθουμε κι εμείς  και να γράψετε δυο ιστορίες (πεζό ή ποίημα) διαφορετικές .

α) Αντανάκλαση: Η ιστορία-αντανάκλαση θα είναι μια ιστορία που είτε απεικονίζει το θέμα του πίνακα είτε αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που νιώθετε εσείς για τον πίνακα.

β) Παραμορφωτικός καθρέφτης: Η ιστορία-παραμορφωτικός καθρέφτης θα είναι το αντίθετο.. Μια ιστορία που είτε θα παραμορφώνει το θέμα του πίνακα είτε θα περιγράφει το εντελώς αντίθετο από αυτό που νιώθετε για τον πίνακα.

Η επιλογή μου είναι: 

The Persistence of Memory by Salvador Dali

H εμμονή της μνήμης (αλα ελληνικά) είναι ελαιογραφία σε καμβά (1931) του Νταλί. Η σκηνή που απεικονίζεται είναι η πραγματική έρημος κοντά στην Καταλονία της Ισπανίας, όπου και έμενε ο Νταλί. Τα ρολόγια που λιώνουν αντιπροσωπεύουν το χάσιμο της σημασίας του χρόνου που θέλει να δείξει ο Νταλί. Τα μυρμήγκια που περπατούν πάνω στο ρολόι αντιπροσωπεύουν τη φθορά του χρόνου. Ο τίτλος του έργου αφορά την ικανότητα της μνήμης να συγκρατείται στον χρόνο, καθώς αυτός φθείρεται γύρω της. Πηγή

α)Αντανάκλαση

H εμμονή του χρόνου

Τικ τακ..

Ξύπνα,

ο χρόνος χτυπά απαρέγκλιτα,

δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο και χάνεται στο άπειρο.

Τικ τακ..

Οι ώρες κυλάνε, όπου και αν βρίσκεσαι,

μην σταματάς να διασχίζεις τον δρόμο. 

Τικ τακ..

Βιάσου,

έφθασε η ώρα να σε ντύσουν,

όχι όπως θέλεις,

αλλά όπως θέλουν!

Τικ τακ..

Πάλεψε καθολικά του ωρολογίου

για τα ιδανικά,

το πνεύμα,

την ουσία. 

Τικ τακ..

 καληνύχτα,

ο χρόνος πέρασε και δεν ακούμπησε!

β)Παραμορφωτικός καθρέφτης

Ποτέ δεν είναι αργά

Μου είπες:

"Η ώρα πέρασε!"

Σου απάντησα: 

"Ακόμα υπάρχει χρόνος.

Η αληθινή αγάπη δεν έχει φθορά!"

Αυτά τα δυο μικρά ήθελα να μοιραστώ, αν και πιστεύω πως ο πίνακας απαιτεί περισσότερη ανάλυση, το αφήνω πάνω σας, στον καθένα ξεχωριστά.
Σε ευχαριστώ Μαριλένα μου γι ακόμη μια φορά γι'αυτή την τόσο εξαιρετική ιδέα!

~Καληνύχτα~

Πηγή

Για μια δεύτερη ξεχωριστή ημέρα...

Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι αγαπητός σε πολλούς.
Μου αρέσει η γραφή του και το πάθος που εκπέμπει.
Έτσι, αποφάσισα σήμερα που έχω τη γιορτή μου
να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από αυτό το υπέροχο ποίημα που έγραψε και με μάγεψε.

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας – Τάσος Λειβαδίτης (απόσπασμα)

"Ναι, αγαπημένη μου. 
Πολύ πριν να σε συναντήσω, εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα.
Αλήθεια εκείνη η άνοιξη, εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας,
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό,
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα στο τέλος να κρατήσω πόσο σου πήγαιναν.
Α, θα'θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,
της μητέρας σου τα γόνατα που σε γέννησαν για μένα.
Να φιλήσω όλες τις καρέκλες που ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου,
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου ένα μικρό κομμάτι απ'το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα που σ'έχει δει γυμνή πριν από μένα,
να του χαμογελάσω, που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένα, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ'τον έρωτα,
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, 
τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή."

Να σας κεράσω ένα γλυκάκι...

Ένα ποτήρι κρασί για το καλό...

παρέα με αγαπημένη μουσική...

Somethin' in your eyes, makes me wanna lose myself

Makes me wanna lose myself in your arms

There's somethin' in your voice, makes my heart beat fast

Hope this felling lasts, the rest of my life

If you knew how lonely my life has been

And how long I've been so alone

And if you knew how I wanted someone to come along

And change my life the way you've done

It feels like home to me...

και ακόμα πιο αγαπημένη μουσική, αφού ο έρωτας αργεί...

και εντέλει ποίηση...

Άκρες

Άκρες,

σαν να λέμε ρίζες.

Ρίζες δέντρου κόκκινου και ακίνητου

στον ήχο ενός τρελού,

ανοιξιάτικου αέρα.

Ρίζες,

όπως λέμε γύρισες...

Σαν σε περίμενα,

άκουσα τα βήματά σου

στον ήχο του αιθέρα.

Εκείνο το αέρινο δειλινό,

σε λαχταρούσα,

σάρκα από τη σάρκα μου,

σε έψαχνα,

άκρη από την άκρη μου,

σε α-πρόσμενα,

ρίζα από τη ρίζα μου.

Εκείνο το αέρινο,

κρυστάλλινο,

άδειο και ψεύτικο δειλινό,

μονάχα σε πεθύμησα.

[εμπνευσμένο από την ετικέτα του κρασιού]

Κλείνοντας την συγκεκριμένη ανάρτηση, θα ήθελα να γράψω πως είχα την τιμή κατά την περίοδο των σπουδών μου να γνωρίσω μια κοπέλα που ήταν μισή Γιαπωνέζα και μισή Γαλλίδα. Είναι πραγματικά υπέροχος άνθρωπος! 

Λοιπόν, της ζήτησα να αναλύσει το όνομα μου στα γιαπωνέζικα, αφού μου είχε πει πως ένα γιαπωνέζικο σύμβολο αντιστοιχεί σχεδόν σε μια δική μας συλλαβή..

et voila...

blue, continent, thin, tea, south 

Πληροφοριακά.. 

Αγαπώ το τσάι πολύ!

Το μπλε χρώμα το αγαπώ σε όλες τις αποχρώσεις λόγω της θάλασσας!

 Δεν θα έλεγα πως είμαι λεπτή, αλλά έχω λεπτούς τρόπους!

Το continent δεν ξέρω πως να το συνδέσω μαζί μου, ίσως συνδέεται με την αγάπη μου για τα ταξίδια!

Όσο για τον Νότο, πάντα είχα μια απίστευτη μανία με τον Βορρά!

~Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν αυτή την τόσο ξεχωριστή ημέρα για μένα!!~

Εύχομαι να έχετε πάντα υγεία και αγάπη!

Y.Γ. Όσο για τα δρώμενα... διάβασα ένα κείμενο κατάστασης του facebook που μου άρεσε και το μοιράζομαι..

Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας

Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός  τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».

Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.

Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.

Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

 «Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης.  Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίουRMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη

~Eνιαία ανάρτηση ελλήνων bloggers κατά της ταφής των χημικών της Συρίας κοντά στον θαλάσσιο χώρο της Κρήτης.

Η πρωτοβουλία της κινητοποίησης έρχεται από την Αγριμιώ που ζει στην Μελβούρνη!~

Γιορτή της μητέρας

"Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα" του Paolo Coelho

Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: "Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα."

Και είπε ο Θεός: "Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια."

Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: "Έξι ζευγάρια χέρια...με κανέναν τρόπο."

"Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα," είπε ο Θεός. "Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες."

"Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;" ρώτησε ο άγγελος.

Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. "Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, "Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;" όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, "Καταλαβαίνω και σ' αγαπώ," χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.

"Κύριε," είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, "Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.".

"Δεν μπορώ," είπε ο Θεός. "Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους."

Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. "Είναι πολύ απαλή," αναστέναξε."

"Αλλά και πολύ σκληρή!" είπε ο Θεός με έμφαση. "Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα."

"Μπορεί να σκέφτεται;"

"Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει," είπε ο Δημιουργός.

Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. "Εδώ υπάρχει μια διαρροή," είπε. "Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ' αυτό το μοντέλο."

"Δεν είναι διαρροή," είπε ο Θεός. "Είναι ένα δάκρυ."

"Και σε τι χρησιμεύει;"

"Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια."

"Είστε μεγαλοφυΐα," είπε ο άγγελος.

Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, "Δεν το έβαλα εγώ εκεί."

♥ ♥ ♥~Σ' αγαπώ μανούλα!~♥ ♥ ♥

♥ ♥ ♥~Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες του κόσμου!~♥ ♥ ♥

Σε ότι θέλει το ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ.. λέμε ΟΧΙ!!!

Θα αφήσω τις εικόνες και το βίντεο να μιλήσουν από μόνα τους!

Όποιος επιθυμεί να διαβάσει περισσότερα, θα τον παραπέμψω σε φιλικά ιστολόγια...
Maria (me) - Mytripsblog
Petra - O πιο πιστός φίλος του σκύλου
Levina - Imagine
Eκφρασούλα - Κική - Εκφράσου
Νίκος - Αντίθετοι Κόσμοι
Αγριμιώ
Σοφία - Με μια κούπα καφέ
Aριστέα - Η ζωή είναι ωραία

Λίγα λόγια για το βίντεο:

"Music: Kanye West - Runaway
I do not own this song, it belongs to its rightful owners. No copyright infringement intended

We want to stop the chemical weapon destruction process in the Mediterranean !!!!

Ζητάμε την παρεμπόδιση του σχεδίου καταστροφής 
των χημικών όπλων στην μεσόγειο!!

Ιδεα - concept 
Γιάννα Κονταξάκη.

Παραγωγή
Μάνος Αρμουτάκης" από το Youtube

Music award!!! ♥ ♥ ♥

Η Ωραιοζήλη μας είχε την απίστευτα υπέροχη ιδέα να ξεκινήσει ένα παιχνίδι μουσικής-σε προδιαθέτει και ο τίτλος άλλωστε-!

Λατρεύω τη μουσική, όσο λατρεύω τη σιωπή, όσο λατρεύω τους ήχους της φύσης.. αλλά για να μην πολυλογώ τέτοια ώρα που αποφάσισα να γράψω την ανάρτηση, θα μπω στο προκείμενο-εν ολίγοις στο ψητό!-

Παιχνίδι και κανόνες πάνε πακέτο, οπότε έχουμε και λέμε...

1. Επιλέγεις 5 αγαπημένα σου τραγούδια.

2.Δίνεις το βραβείο σε 10 διαφορετικά blog. 

Πραγματικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια τραγούδια ως αγαπημένα.. αλλά θα αναρτήσω πέντε που αγαπώ πολύ και μου έρχονται ασυναίσθητα στο νου, επεξηγώντας γιατί τα επέλεξα!

1. Ι'll stand by you by The pretenders... Αυτό το τραγούδι και ένα ακόμα είναι από ταα πιο όμορφα τραγούδια που μου έχουν αφιερώσει.. Βέβαια, δεν είναι πάντα εφικτό αυτό το "Θα σταθώ δίπλα σου", αλλά είναι σημαντικό να το ακούς από ανθρώπους που το εννοούν, ακόμα και αν δεν κατάφεραν να το πραγματοποιήσουν...

2. Here without you by 3 Doors Down... Tι να πω γι αυτό το τραγούδι; Κομματάρα! Από τους ίδιους μου άρεσε πολύ και το Landing in London (All I think about is you)!

3. Hey brother by Avicii... Μου θυμίζει τα αδέρφια μου και την μεγάλη αγάπη που έχουμε μεταξύ μας, παρά τις δυσκολίες που έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις.. Εξαιρετικά αφιερωμένο!

4. Kilometros by Sin Bandera... Επειδή η αγάπη όλα τα αντέχει και τα υπομένει.. και επειδή αγαπάω την ισπανική γλώσσα! 

5. Για σένα μόνο από Δημήτρη Μητροπάνο... Όχι πως μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι του, αλλά το συγκεκριμένο μου προκαλεί μια γλυκιά θλίψη που μ'αρέσει..  

Είπα να το ρίξω στις μπαλάντες απόψε.. Με έχει πιάσει η ρομαντική μου διάθεση, δεν εξηγείται αλλιώς.. :) 

Με τη σειρά μου, χαρίζω το μουσικό βραβείο στα ακόλουθα blog:

1. Στην Κατερίνα του follow me... σκέψεις απόψεις

2. Στην Έλλη του Funky monkey

3. Στην Χριστίνα του Butterfly's world

4. Στο νέο μέλος του blog  R.T. του behind the rain για το καλωσόρισμα 

5. Στην Φλώρα του Texnis Stories

6. Στην Σοφια του Με μια κούπα Καφέ

7. Στον Θανάση του ant aftou

8. Στην Ελένη του Στα μονοπάτια της φαντασίας μου

9. Στην Παρασκευή του Confusedmindblog

10. Στην Μαριλένα του Marilenaspotofart

"Μπορείς να παίξεις [μουσική] και με ένα κορδόνι παπουτσιών, αν είσαι αληθινός."

John Coltrane (1926-1967) Αμερικανός Σαξοφωνίστας της Τζαζ.

Εργατική Πρωτομαγιά..

Ποιος το πίστευε πως μετά από τόσους αγώνες και αιματοχυσίες εργατών, θα βρισκόμασταν εν έτη 2014 -παρακαλώ!- και αντί να σκεφτόμαστε ένα καλύτερο σήμερα, ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, παλεύουμε για χειρότερες συνθήκες; Παλεύουμε για να αποδείξουμε πως η Ελλάδα είναι μια καλή Ευρωπαϊκή χώρα..
Εκείνοι οι άνθρωποι διεκδίκησαν το 8ωρο, θέλησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, έχυσαν το αίμα τους για μια ζωή με περισσότερα προνόμια..

Πότε θα μάθουμε πως αν είμαστε όλοι μαζί ως σύνολο, αυτό είναι η δύναμη μας;

Εμείς οι άνθρωποι τι κάνουμε; Παλεύουμε ή αύριο θα πάμε να ψήσουμε, ελπίζοντας πως η ψήφος που θα ρίξουμε σε λίγες μέρες θα κάνει την διαφορά, θα φέρει την αλλαγή;
Ποια αλλαγή και κουταμάρες; Όταν...
- Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν σε νυχτερινή εργασία για 10 ώρες και τους πληρώνουν με 10 ευρώ;
- Υπάρχουν νέα παιδιά, στην πιο παραγωγική και κρίσιμη περίοδο της ζωής τους, τα οποία δεν μπορούν να στεριώσουν μια εργασία.. μην μιλήσω για τη σκέψη να δημιουργήσουν μια νέα οικογένεια..
- Υπάρχει τόση λαμογιά και ψευτιά στις συνεργασίες..
- Υπάρχει τόση ανευθυνότητα και εκμετάλλευση στο χώρο της εργασίας..
- Υπάρχει τόσος φασισμός τριγύρω και η Δημοκρατία δεν μπορεί να ανθίσει..
....
Βαρέθηκα τόσα πρόσωπα τριγύρω να προσπαθούν να με πείσουν πως θα κάνουν τον κόσμο μου, τον κόσμο μας, τα χώματα που βρίσκομαι καλύτερα.. Που πάμε; Και αφού βλέπουμε την καταστροφή στην οποία οδεύουμε, γιατί δεν κάνουμε τίποτα και είμαστε όλοι βολεμένοι;

 

Και ιδού το ερώτημα... ποιος θα φέρει την Άνοιξη;

Θα κλείσω την σημερινή ανάρτηση με μια όμορφη φωτογραφία από τις φημισμένες γνωστές κερασιές του Σικάγο-το οποίο αποτελεί μια πόλη σταθμό για τον αγώνα-, με την ελπίδα πως κάποια μέρα θα δούμε αυτή την Ανάταση της ζωής μας να ανθίζει, όπως αυτές οι πανέμορφες κερασιές...

~Καλό μήνα με άνθη κερασιάς και καλό αγώνα!~

Y.Γ. 1 Χριστός Ανέστη! Σας εύχομαι πρωτίστως υγεία και ότι άλλο επιθυμείτε!

Υ.Γ. 2 Συγγνώμη που χάθηκα, αλλά είναι μια χρονιά χαμένη στη μετάφραση..

Υ.Γ.3 Το φωτογραφικό υλικό δεν μου ανήκει, είναι από το διαδίκτυο.. Λυπάμαι που δεν αναγράφω την πηγή..