Περπατώντας στους δρόμους της μαγευτικής Νέας Υόρκης...

Κάποτε, μια εξαιρετική φίλη, μου είχε προτείνει να ανταμείβω τον εαυτό μου κάθε φορά που κλείνει ένας κύκλος.. σχεδόν, κάθε φορά που ένας μεγάλος κύκλος κλείνει, η ανταμοιβή μου είναι ένα ταξίδι! Αυτή τη φορά, μετά από τρία δύσκολα και κουραστικά χρόνια, με κόπο και μόχθο, επιτεύχθηκε αυτό το ταξίδι, όνειρο ζωής προς την πανέμορφη πόλη της Νέας Υόρκης, αφού πρώτα έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος σπουδών.. Οπότε, θεωρώ πως είναι σημαντικό να γίνει ένα μικρό αφιέρωμα.. my point of view of New York!!

Μετά από ένα πολύωρο, εξουθενωτικό και κουραστικό ταξίδι, φθάσαμε μέσω της Κωνσταντινούπολης στο αεροδρόμιο JFK, το οποίο πήρε το όνομα του δολοφονημένου προέδρου των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι το 1963... Ομολογώ πως είναι από τα λίγα αεροδρόμια που όταν έφτασα, μου έκανε την εντύπωση πως είναι τεράστιο και όταν έφυγα, μου φάνηκε μικρό.. μάλλον θα φταίει το terminal από το οποίο απογειώθηκε το αεροπλάνο μας.

Η πρώτη φωτογραφία που έβγαλα ήταν από ψηλά, καθώς φτάσαμε αργά το απόγευμα με το αεροπλάνο και ο φωτογραφικός μου φακός μπορούσε να απαθανατίσει το ηλιοβασίλεμα.. δεν είναι μαγευτικό; Θαρρώ πως είναι η πρώτη στιγμή που μαγεύτηκα για τα καλά! :) 

Ξεκινάμε... γρήγορα, σύντομα, χαλαρά και όμορφα.. Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως χρειάζεται, απαιτείται πιο ορθά, να έχεις μαζί σου όρεξη για περπάτημα και πάρα πάρα πολύ άνετα παπούτσια..!!

Αφού φτάσαμε στο αεροδρόμιο, περιμέναμε να φακελωθούμε αρκετή ώρα.. φαντάσου πως οι βαλίτσες σταμάτησαν να κάνουν κύκλο στον ιμάντα και μας περίμεναν ανυπόμονα να τις πάρουμε για να ξεκινήσει το ταξίδι μας προς το κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μανχάταν, όπου θα μέναμε για 10 μέρες.. Η αλήθεια είναι πως η βραδινή προσέγγιση του Μανχάταν με το πούλμαν ήταν μια εκπληκτική πρώτη εντύπωση για το τι θα επακολουθούσε.. οι ουρανοξύστες δεσπόζουν από μακριά και καταβροχθίζουν τη ματιά σου, το δίχως άλλο.. :)  

Παρά το χιόνι που έπεσε τις περασμένες μέρες, η αίσθηση του αέρα δεν ήταν κρύα την πρώτη βραδιά. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και όλοι ήθελαν να ξεκουραστούν και να τακτοποιηθούν.. Προσωπικά, δεν μου αρέσει να χάνω χρόνο και βγήκα για μια βόλτα προς τη γνωστή Times square, όπου έβγαλα τις πρώτες φωτογραφίες.. Στην επιστροφή χάθηκα, αλλά ευτυχώς βρήκα και πάλι το δρόμο, πιθανολογώ πως λόγω της κούρασης δεν είχα βάλει σωστά τα σημάδια.. είμαι και λίγο έως πολύ παιδί της περιπέτειας, που να στα λέω.. :)

Στην times square η νύχτα γίνεται μέρα από όλες τις φωτεινές οθόνες που υπάρχουν τριγύρω. Άλλο να στο λένε και άλλο να το ζεις. ;) 

Την επόμενη μέρα είχαμε ξενάγηση με τα λεωφορεία στους δρόμους της Νέας Υόρκης με τελικό προορισμό τη γειτονιά της Αστόρια, όπου διαμένουν και αρκετοί Έλληνες.. Από το 1990 και μετά, η Αστόρια έχει γίνει μια πολυπολιτισμική γειτονιά, όπου μιλιούνται περίπου 200 γλώσσες.

Οι διαδρομές με το λεωφορείο δεν μου αρέσουν καθόλου, διότι δεν μπορείς να απολαύσεις την αύρα μιας πόλης και πρέπει να ακούς την άποψη του κάθε "Έλληνα" ξεναγού.. Ωστόσο τους ακολούθησα και ιδού τα αποτελέσματα της ξενάγησης.. 

¨Ένα όμορφο κτίριο δίπλα στο Central park.

 Η στάθμευση στο Central park ήταν για λίγη ώρα, αλλά μπορούσες να πάρεις μια γεύση από αυτή τη μικρή όαση στην καρδιά (περίπου) της Νέας Υόρκης.

Κάθε παγκάκι είχε και μια επιγραφή, κάποιες ήταν συγκινητικές!

To Flatiron Bulding, ή Fuller Building όπως ονομαζόταν αρχικά, βρίσκεται στον αριθμό 175 της Fifth Avenue στο δήμο του Manhattan, στη Νέα Υόρκη και θεωρείται ένας πρωτοποριακός ουρανοξύστης.

Flatiron Building, Αρχιτέκτονες Burnham and Dinkelberg

Σε αυτή την πόλη τα συνεργεία είναι πάντα σε δράση.. και το γύρισμα σε λίγο θα ξεκινήσει!

ed koch queensboro bridge, γέφυρα που συνδέει το Μανχάταν με την γειτονιά Αστόρια

Λίγη γεύση από τα μικρά σπίτια στη γειτονιά της Αστόρια..

 Μετά τη συνοικία Αστόρια που κάποτε ήταν και ελληνική, πήγαμε στο μουσείο ΜοΜΑ, ένα μουσείο μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης που βρίσκεται στην περιοχή του Μανχάταν. Όλα τα έργα ήταν εντυπωσιακά και οι υπάλληλοι ήταν παραπάνω από εξυπηρετικοί και γρήγοροι στη δουλειά τους. Ο φακός δεν αποτυπώνει το μεγαλείο που κρύβει ο κάθε πίνακας, αλλά επιλεκτικά θα βάλω κάποιους.. 

Starry Night - Vincent Van Gogh (1889)

The persistence of  Memory - Salvator Dali (1931), ένας πίνακας για τον οποίο έχω γράψει ποίημα χάρη στην υπέροχη Μαριλένα μας

Water Lilies - Claude Monet (1920)

Christina's World - Andrew Wyeth (1948)

Πως να μην σε αγγίξει ένα τεράστιο τριαντάφυλλο σε μια τέτοια πόλη;

 Το βράδυ επισκεφτήκαμε το Empire State Building, όπου η βραδινή θέα ήταν μαγευτική. Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να περιγράψουν το μαγνητισμό που σου προκαλεί αυτή η θέα. Νομίζω πως θα μπορούσα να μείνω ώρες εκεί πάνω, παρά την απειροελάχιστη ταλάντωση λόγω του κρύου αέρα και την κούραση από το περπάτημα.

 Την επόμενη μέρα, πήραμε το μετρό με προορισμό το Άγαλμα της Ελευθερίας και το Ellis island.

Στους σταθμούς του metro υπάρχει άπειρη ψυχαγωγία..

Φωτογραφίες λίγο πριν την αναχώρηση για το Άγαλμα της Ελευθερίας.

Σκίουροι στο πάρκο δίπλα από την αποβάθρα.. μα δεν είναι τόσο όμορφοι;

Αποχαιρετώντας το Μανχάταν..

Η βόλτα στο Άγαλμα της Ελευθερίας (το οποίο είναι τεράστιο.. μα τεράστιο) ήταν σύντομη, καθώς υπήρξαν κάποιες μικροκαθυστερήσεις για να ξεκινήσει η εκδρομή από το ξενοδοχείο. Η ξενάγηση στο Ellis island είναι ατομική και απαιτεί αρκετό χρόνο, οπότε εκεί επέλεξα να μείνω περισσότερο.. είναι τρομερό να ακούς τι πέρασαν κάποτε οι Ευρωπαίοι πολίτες για να ζήσουν το Αμερικανικό όνειρο και να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για εκείνους και τα παιδιά τους.. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια του μεταναστευτικού.. 

Ωστόσο, οφείλω να ομολογήσω πως η θέα του Μανχάταν και από τα δύο σημεία είναι άξια θαυμασμού! 

Ellis island

 Στη συνέχεια, επιστρέψαμε στο Μανχάταν με προορισμό το μουσείο Guggenheim, το οποίο είναι μουσείο τέχνης και βρίσκεται στην περιοχή Upper east side. Όμως, πριν φθάσω στο μουσείο με την πιο μεγάλη ουρά (σχεδόν τρία τετράγωνα, όπου εκεί τα τετράγωνα είναι τεράστια), έκανα μια μικρή βόλτα στους κεντρικούς δρόμους του Μανχάταν.

Central park

Αυτό θα πει παρουσίαση κοσμήματος με τα όλα του.. 

Ο κόσμος περιμένει με υπομονή, όπως και εγώ!

Θέα από τον όροφο.. μια από τις καλύτερες συμβουλές που μου έδωσαν είναι να δω τα έργα από πάνω προς τα κάτω.. :)

Alchemy - Pollock

Mountains at Saint-Remy - Vincent Van Gogh

Central park by night.

The new york times building by night

Την επόμενη μέρα είχαμε περιπλάνηση στους δρόμους, όπου εννοείται πως χάθηκα και έκανα βόλτες μόνη μου.. Είδαμε τον κεντρικό σταθμό των τρένων (στην οροφή του έχει όλο το ζωδιακό κύκλο!), την περιοχή κοντά στο Rockefeller, όπου βρίσκεται και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο συνήθως με το παγοδρόμιο και καταλήξαμε στην παρέλαση της πέμπτης λεωφόρου. 

Chrysler building

Grand central

Rockefeller

5th Avenue Greek parade

Οι εξωτερικές σκαλωσιές είναι το κάτι άλλο!

Περιμένοντας την Carrie Bradshaw...

Max Brenner best choco-απόλαυση! 

Την επόμενη μέρα σειρά είχε το μουσείο Φυσικής Ιστορίας και ο αγώνας Χόκεϊ στο Barclay center! Οι εικόνες δείχνουν από μόνες τους την ομορφιά των θεαμάτων που έχεις τη δυνατότητα να δεις στη Νέα Υόρκη. Βέβαια τόσο στο χόκεϊ, όσο και στο nba η γηπεδούχος ομάδα έχασε... :( Τα συνθήματα πάντως πήγαιναν σύννεφο!! :) 

Την επόμενη μέρα σειρά είχε ένα εξαιρετικό πανεπιστήμιο, το Columbia. Όταν έχεις ζήσει την εγκατάλειψη και εξαθλίωση των ελληνικών πανεπιστημίων, ένα πανεπιστήμιο τέτοιας κλάσης σε αφήνει άφωνο. Ο Έλληνας καθηγητής που μας έκανε την ξενάγηση, μου έκανε υπερβολικά καλή εντύπωση. 

Βιβλιοθήκη Columbia με τα ονόματα αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων να δεσπόζουν στην  κορυφή.

8 Spruce Street, Beekman Tower, από τους πιο εντυπωσιακούς ουρανοξύστες.

Brooklyn bridge

Nba on the board!

Αυτή τη νέα μέρα σειρά είχε η εκδρομή στο Hoboken και στο Ινστιτούτο τεχνολογίας Stevens. Στην αρχή πετύχαμε τον μαύρο αρουραίο που αποτελεί ένδειξη διαμαρτυρίας. Όταν οι υπάλληλοι μιας επιχείρησης νιώθουν πως είναι κακοπληρωμένοι, αυτός είναι ο τρόπος για να κάνουν τη διαμαρτυρία τους! Το Ινστιτούτο στο New Jersey ήταν υπέροχο όπως φαίνεται στις εικόνες που ακολουθούν. Μας έκαναν ξενάγηση στα εργαστήρια, οπότε θαυμάσαμε τη θέα εντός και εκτός του Ινστιτούτου.  

Μετά το ινστιτούτο, κατευθυνθήκαμε στο Grand Zero.. Είναι παράξενο πως η τόση δυστυχία, φέρει τουρισμό.. Τα ονόματα όσων χάθηκαν είναι γραμμένα γύρω από τα αποτυπώματα-συντριβάνια των δίδυμων πύργων, η περιοχή φαίνεται να έχει αποκατασταθεί πλήρως και το νέο έργο του Calatrava δίνει μια άλλη όψη στην περιοχή, αλλά ότι γράφεται στην ιστορία, δεν ξεγράφεται.. Είναι ένα μελανό σημείο αυτής της πόλης..

Ανεβήκαμε στο κτίριο One World Trade Center στο πι και φι, απολαμβάνοντας τη θέα από ψηλά. Όλα τριγύρω μου έμοιαζαν ψεύτικα, σαν να χτίζω τουβλάκια της lego.. είναι μια μοναδική εμπειρία από κάθε άποψη!

Επόμενος μου σταθμός ήταν να περπατήσω τη Manhattan bridge. Σε αυτή τη γέφυρα νιώθεις το τρίξιμο, καθώς ο σιδηρόδρομος περνά, ωστόσο η θέα της Brooklyn bridge σε αποζημιώνει. Επίσης, αξίζει να δεις τις δυο γέφυρες από κάτω και να απολαύσεις την εικόνα του ηλιοβασιλέματος. Ο χρόνος, όμως, δεν είναι υπέρ σου όταν επισκέπτεσαι μια πόλη για λίγες μέρες, οπότε δεν μπορούσα να μείνω για το ηλιοβασίλεμα.. Έφυγα subito για να προετοιμαστώ για την θεαματική παράσταση The phantom of the Opera στο Majestic theater. 

Επιτέλους αυτή τη μέρα πήγα στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, όπου θαύμασα πολλά έργα και γλυπτά. Βρέθηκα μεταξύ των ιπποτών και της Κωνσταντινούπολης, πήγα μια βόλτα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου, είδα εκπληκτικά έργα μοντέρνας και μη τέχνης και περπατούσα πολλές πολλές ώρες.  

Μια μέρα με ήλιο!

Η τεράστια πρόσοψη του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης.

Άγαλμα της Λητώ με τα παιδιά της, τον Απόλλωνα και την Άρτεμη.

Εσωτερικό αίθριο του μουσείου με αγάλματα και θέα στο Central park.

Άγαλμα Έρως και Ψυχή του Αντόνιο Κανόβα.

The death of Socrates, Jacques Louis David

Όμορφη η αποτύπωση του πίνακα, ε;

Από τους πιο εντυπωσιακούς πίνακες, με βαθύ νόημα.. Aristotle with a Bust of Homer - Rembrandt (1653)

Wheat Field with Cypresses - Vincent Van Gogh (1889)

Mosaic of the Deesis, 13th century, Hagia Sophia, πιθανολογώ πως είναι αντίγραφο.

Άγαλμα του Περσέα με το κεφάλι της Μέδουσας.

Αναζητώντας τον ιππότη!

Mac and cheese.. ας δείξουμε και κάτι φαγώσιμο! :)

Αυτή η βραδιά έκλεισε με την Όπερα του Eugene Onegin του Πούσκιν. Παρόλο που το κτίριο ήταν εντυπωσιακό και η ορχήστρα μαγευτική, αυτό που με συγκλόνισε είναι η ιστορία από μόνη της.. όπου κατέληξα για ακόμα μια φορά πως ο έρωτας και ο χρόνος είναι πολλές φορές εχθροί.. και η τιμιότητα είναι ένα μεγάλο προσόν..

Και κάπως έτσι, αυτή η εκδρομή έλαβε τέλος με ψώνια στο Macy's και μοναχικά cosmopolitan, γλυκά από το Junior's κοντά στη Times Square, πίτσα στο 2 Bros με μεξικάνικη μουσική και βόλτες στη συνοικία του Μανχάταν με ή χωρίς βροχή.. εις το επανιδείν Νέα Υόρκη... 

~ Να έχετε έναν όμορφο Μάη Αγαπημένοι μου!!!~