Το 26ο Συμπόσιο Ποίησης είχε τη φράση Έρημη Πόλη .. μια φράση βγαλμένη από αυτή την δύσκολη περίοδο που βιώνουμε όλοι.. ολοκληρώθηκε με μεγάλη γιορτή και επισημότητα, όπως πάντα, από την αγαπημένη μας οικοδέσποινα
Αριστέα του blog "Η ζωή είναι ωραία".
Χάρηκα όσο δεν λέγεται που κατάφερα να λάβω μέρος μ' ένα ποίημα σε ελεύθερη γραφή.. Όλες οι συμμετοχές υπάρχουν στο blog της Αριστέας μας με το πρώτο μέρος να είναι εδώ.
Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλα τα παιδιά που ψήφισαν το ποίημα μου. Όπως πάντα, με ενθουσιάζει να αγγίζει η γραφή μου άλλους ανθρώπους, και πόσο μάλιστα όταν βρίσκεται ανάμεσα σε τόσο υπέροχες και αξιόλογες συμμετοχές..
Πολλά συγχαρητήρια στις νικήτριες Χριστίνα/Butterfly και Κική Κωνσταντίνου, καθώς και στους υπόλοιπους συμμετέχοντες, όπως και στην Αριστέα μας που μας έκανε ένα τόσο όμορφο δώρο στο κλείσιμο της φετινής χρονιάς!
Η δική μου συμμετοχή ήταν:
| Hovering over the Silent City by Lokanath Pradhan |
Μια πολιτεία έρημη
Στην ερημιά της νύχτας,
ένας περαστικός ποιητής έγραψε:
«Η πόλη ετούτη είν’ ζωντανή!»
Κανείς άνθρωπος δεν έδωσε σημασία,
όλοι τους περαστικοί,
μ’ ένα κινητό στο χέρι,
απελπισμένοι,
αναζητώντας βράδυ-πρωί,
ποιος ξέρει τι,
φορώντας μάσκες μέσα στο κρύο,
είτε με λιακάδα, είτε με βροχή,
τα τζάμια τους θολά κάθε στιγμή,
εκείνα των ματιών τους,
μα και τ’ άλλα της ψυχής τους.
Μονάχα εκείνο το μικρό παιδί αποκρίθηκε,
βγαλμένο από μια κούτα στη μέση της πλατείας
που ήταν μόνο του στη ζωή.
«Η πόλη ετούτη είν’ έρημη!
και ξέρεις γιατί;
Γιατί κανείς ποτέ δεν θέλησε
πραγματικά ελεύθερος να ζει!»
Υ.Γ. Till next Symposium... cheers and a happy new year guys!
