Σήμερα διάβασα κάτι ξεχωριστό.. ξεχωριστό για την ύπαρξη μου, αφού μια ζωή αυτό έψαχνα..
"A real friend is one who walks in when the rest of the world walks out."
Θυμάμαι από παιδί, ήθελα να βρω κάποιον ξεχωριστό.. ξεχωριστό φίλο, με όλη τη σημασία της έννοιας..
Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως αυτό θα ήταν δύσκολο.. Οι απαιτήσεις μου και ο τρόπος που βλέπω και επεξεργάζομαι οτιδήποτε είναι τριγύρω μου έκανε αυτό το φίλο δυσεύρετο.. Φυσικά και έχω φίλους, ανθρώπους που με εμπιστεύονται και με αγαπάνε γι αυτό που είμαι, που με στηρίζουν χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα..
Αλλά το σχέδιο του φίλου στο μυαλό μου ποτέ δε το είχα στη ζωή μου.. και πραγματικά έχω πάψει να ελπίζω πως θα ρθει..
Όλοι είμαστε άνθρωποι και μερικές φορές σπάμε.. αλλάζουμε.. εξελισσόμαστε.. μεγαλώνουμε.. οπότε πως να είμαστε για πάντα φίλοι και να πληρούμε αυτό που ο κάθε άλλος σχεδιάζει και σκέφτεται στο μυαλό του για μας?
Ωστόσο.. η φιλία πάντα θα παραμένει κάτι ξεχωριστό στη ζωή μου.. ακόμα και αν λίγοι έφτασαν περίπου το πλάνο..
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους φίλους που ήρθαν.. έφυγαν.. ξαναήρθαν.. και έφυγαν πάλι..
αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν τον τίτλο φίλος! (Αυτό είναι το πιο σημαντικό..)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου