Εγώ και εσύ.. ακούγεται τρελό..

Νομίζω πως είμαστε και οι δύο τρελοί.. ναι τρελοί.. Εγώ που πίστεψα πως έχω μια θέση στη ζωή σου και εσύ παρομοίως, πίστεψες πως έχεις μια θέση στη δική μου.. Γιατί με κοιτάς με αυτά τα μάτια σου, τι απορείς; Έτσι δεν είναι.. είμαστε τρελοί, θέλουμε να γίνει το αυτονόητα ακατόρθωτο.. να 'ρθουμε κοντά.. μα πόσο κοντά; Εγώ έχω ξεγράψει τη ζωή μου.. δυο χρόνια πριν.. έχω ξεγράψει τα πάντα, το μόνο που μου απέμεινε είναι ο λόγος, η γραφή.. Ψέματα, δεν ξέγραψα τη ζωή μου αλλά την επαφή.. Και τώρα ήρθες εσύ.. εσύ, αχ! εσύ.. και μόνο που αναφέρω το όνομα σου η ανάσα μου κόβεται, η καρδιά μου με γρατζουνάει.. με πονάει γιατί δεν θα σε έχω.. Μα είναι τόσο μάταιο ψυχή μου να ελπίζω σε ένα δικό μας αύριο, είναι τόσο απίστευτα μελό να πιστεύω πως θα υπάρχει το εγώ και εσύ..