Let my life be as it was before..

Ξέρεις.. δε με απασχολεί..
Φύγε και εσύ, όπως φεύγουν όλοι..
Κανένα κακό δεν θα γίνει.. δεν θα παρεκτραπώ για σένα..
Ζω στο σήμερα, τη στιγμή μου.. όσο δύσκολο και αν είναι να προσπαθώ να με προσηλώσω στη στιγμή..
Έχω τόσα πολλά να κάνω.. τώρα που φεύγεις..
Επίσης.. ξέρεις κάτι ακόμη.. νιώθω τόσο όμορφα για σένα που πραγματικά ανησυχώ που όλο αυτό δε με πληγώνει.. νιώθω τόσο ολοκληρωμένα και παράξενα.. Δηλαδή, με πληγώνει.. μα όχι όπως πληγωνόμουν.. δεν είναι το ίδιο.. είναι μια πληγή του να μην δώσω ότι όμορφο χάραξε μέσα μου για σένα σε σένα..
Δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτα.. το μόνο που νιώθω είναι να είμαι τόσο υγιής και ώριμη μέσα μου και έξω μου.. ίσως αυτό να πονάει τους άλλους και να φεύγουν..
Φύγε και συ.. ή μήπως θέλω να μείνεις;
Μα θα ήταν άδικο να το επιθυμώ..
και το κακό είναι πως εγώ σ αφήνω να φύγεις..