Κάτι για να θυμάμαι..

Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει.. κάνε ευχή.. και γρήγορα!

 

Δε μπορώ να φανταστώ μια μέρα δίχως να κοιτάξω τον ουρανό..

Με ηρεμεί, μου δίνει δύναμη..

Φορές εκπέμπει ότι και η θάλασσα, απλά με πιο απλό και σταθερό τρόπο.. 

Ο ουρανός.. τόσο μαγικός.. και ιδίως τις νύχτες..

Παρέα με τόσα άστρα, πόσες πολλές αναπολήσεις και μαρτυρίες..

Τον αγαπώ..

 

 Ζωγραφική και μικρές μνήμες λόγων..

 

 Τι είναι ένα όνομα; Αυτό που εμείς αποκαλούμε τριαντάφυλλο. Με οποιοδήποτε άλλο όνομα θα μύριζε εξίσου γλυκά. ~ Ρωμαίος και Ιουλιέτα

Θέλω ακόμα μια βόλτα... σήμερα, αύριο, μεθαύριο... όποτε θέλεις... μια βόλτα του πάντα... 

Άφησε μου το αγαπημένο σου κρασί.. κάτι να χω τώρα που θα λείπεις να σε θυμίζει.. ένα ιδιαίτερο άρωμα, ένα κοκκινωπό χρώμα σαν αυτό των χειλιών σου.. πως αλλιώς θα προσμένω;

Τι θα ήθελες να κάνεις τώρα;

 

Θέλω να πετάξω με αερόστατο...

Σύντομα...

Όχι για κάτι μακρινό, αλλά να... 

μου αρέσει τόσο το διαφορετικό...

To be, or not to be, — that is the question.

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ

Να ζει κανεις η να μη ζει- αυτο ειν' το ζητημα

Τι ειναι ανωτερο στο πνευμα , να υποφερεις

πετριες και βελη αδικης τυχης , η

να κανεις επανασταση εναντια σ' ενα πελαγο βασανα

και με την αρνηση τους να τους δωσεις τελος; Θανατος ,

υπνος , και τιποτ' αλλο- κι αν μ' αυτον τον υπνο του θανατου

παυει της καρδιας ο πονος και του κορμιου τα χιλια

βασανα , αυτο ειναι μια συντελεια που να την ευχεται κανεις με ζηλο .

Θανατος , υπνος , υπνος- ισως ονειρα !

Εδω ειν' ο κομπος - τι σ' αυτον τον υπνο του θανατου

σαν τι ονειρα θε να' ρθουν , σαν θαχουμε πεταξει τουτο

το σαρκοκουβαρο ; αυτο μας κοβει - τουτη η εγνοια

κανει τη δυστυχια να ζει τοσο πολυ

Γιατι ποιος θα δεχοτανε ντροπες και χαλια

της ηλικιας , τ' αδικο απ' το δυνατο,

τον εξευτελισμο απ' το φαντασμενο,

τον πονο απ' την περιφρονημενη αγαπη,

την αργητα του νομου , τους τραμπουκισμους

της εξουσιας και τις κλωτσιες που η ταπεινη

η αξια τρωει απ' τον αναξιο , αν μπορουσε

να' δινε μονος του κανεις στον εαυτο του

τη λυτρωση μ' ενα μαχαιρι; Ποιος θα το θελε

να φερνει ευθυνες, να γρυλιζει και να ιδρωνει

απο το βαρος της ζωης , αν η τρομαρα

μην ειναι κατι μετα θανατον , στον κοσμο

τον αλλον , απ' οπου δεν γυριζει ταξιδιωτης ,

δε σαστιζε τη θεληση και δεν μας εκανε

να προτιμαμε να τραβαμε αυτα τα βασανα

παρα να παμε σ' αλλα που δεν τα γνωριζουμε;

Ετσι η συνειδηση μας, μας κανει ολους δειλους

κι ετσι το φυσικο το χρωμα της αποφασης

απ' την ωχρη μπογια της σκεψης ξεθωριαζει

κι ειναι προσπαθειες πνοης μεγαλης κι ευκαιριας

που με την εγνοια αυτη ξεκοβεται η ορμη τους

και χανουν το ονομα της πραξης .