Στιγμές ανεξίτηλες στο χρόνο..

Ήταν μία δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού! Μύριζε καλοκαίρι, μα δεν το ένιωθες στο πετσί σου, όπως συνέβαινε τα παλιότερα χρόνια. Εκείνη η μέρα θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου για μια ζωή..

Xθες γύρισα από ένα μαγευτικό μέρος. Μαγευτικό.. φυσικά είναι μαγευτικό ένα μέρος που λούζεται από το Αιγαίο. Μα αυτό που το έκανε περισσότερο ιδιαίτερο εκείνη τη μέρα, ήταν πως στην πολλοστή φορά που είχα ταξιδέψει σε αυτό τον προορισμό γνώρισα εσένα!

Αφότου γνωριστήκαμε μέσω μιας κοινής φίλης, μου πρότεινες να μείνω στο σπίτι σου.. Η πρότασή σου ήταν δελεαστική, μα σε πόσες το πρότεινες; Δεν συνηθίζω να είμαι στην πλεύση των πολλών πια.. και αν δεν έχεις υπομονή μαζί μου, δεν πρόκειται να με κερδίσεις..

Φθάνοντας στο σταθμό των τρένων της πόλης μου, με πήρες τηλέφωνο. Η κοινή φίλη σου έδωσε τον αριθμό μου. Μου ζήτησες να έρθεις να με βρεις, μια ώρα δρόμος, στη βράση κολλάει το σίδερο, μου είπες. Μα αρνήθηκα, δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη διαδικασία ξανά και άλλωστε είχα κανονίσει να βρεθώ σε ένα σπίτι φίλων. Σου είπα χαμογελώντας να το αφήσουμε για αύριο και στο ραδιόφωνο έπαιζε ένα τραγούδι που λατρεύω.. Only miss the sun when it starts to snow.. 

Πόση ειρωνεία, Θεέ μου, να σε ενδιαφέρει κάποιος και να πρέπει να απομακρυνθείς.. να επιμένει με έναν όμορφο τρόπο και εσύ να μην μπορείς να το ζήσεις.. αυτή ήταν η σκέψη που επικρατούσε στο μυαλό μου!

Την επόμενη μέρα επικοινώνησες και πάλι.. Δεν στάθηκα βράχος στην τόση επιμονή.. Ήταν μια δροσερή και όμορφη μέρα του καλοκαιριού για να χαραχθούν ανεξίτηλες στιγμές στο χρόνο.. Κανονίσαμε να βρεθούμε το μεσημεράκι στο σταθμό των τρένων. Ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι, αυτή την ωραία αίσθηση που νιώθεις όταν αναμένεις να δεις κάποιον που σε ελκύει.. 

Έφτασα στα τρένα πέντε λεπτά πριν έρθεις και σε περίμενα.. σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα.. ήμουν τόσο προβληματισμένη για όλο αυτό.. Εκεί που δεν το περίμενα, κάποιος μου κίνησε το ενδιαφέρον, με κυνηγούσε και ήθελε να γνωριστούμε περισσότερο.. Κατέβηκες από το τρένο μαζί με τους τελευταίους, μου χαμογέλασες και ανταποκρίθηκα! Μου ζήτησες να πάμε μια βόλτα στο κέντρο γιατί έψαχνες κάτι φίλους σου από παλιά.. ώστε περπάτησες στους δρόμους της πόλης μου! 

Περπατούσαμε και αναλύαμε τόσα πολλά και διαφορετικά θέματα. Οι απόψεις σου σθεναρές και με επιχειρήματα, η ώρα κυλούσε και μέσα μου επικρατούσε ενθουσιασμός και φόβος.. Βρήκαμε το μαγαζί των γνωστών σου, τους χαιρέτησες εγκάρδια μετά από τόσο καιρό και σου είπαν πόσο τους έλειψες και ότι μεγάλωσες, άλλαξες.. 

Φύγαμε από εκεί και με ρώτησες που θα πιούμε καφέ. Σου είπα την πιο τρελή ιδέα, μα η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουν από χθες. Ήθελα μια βόλτα στη θάλασσα, το είχα τόσο ανάγκη. Ήταν λες και όλες οι μνήμες του να περπατάω με κάποιον δίπλα στη θάλασσα είχαν διαγραφεί από το μυαλό μου, λες και το μυαλό μου γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή. Χωρίς κανένα δισταγμό συμφώνησες, άλλωστε μου ξεκαθάρισες πως σου αρέσει να ζεις έντονα τη στιγμή. Παραξενεύτηκα, γιατί ήσουν το δεύτερο άτομο που βρέθηκε στο δρόμο μου και μου είπε αυτή την έκφραση.

Κατευθυνθήκαμε προς το αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε την μικρή μας εκδρομή προς τη θάλασσα. Αυτός ο δρόμος μου φαινόταν πάντοτε τόσο μακρύς, μα μαζί σου πέρασε γρήγορα η ώρα. Παρκάραμε το αμάξι κοντά στη θάλασσα και παραγγείλαμε καφέ. Ο πρώτος καφές που ήπιαμε μαζί και ήταν κερασμένος από σένα. Περπατούσαμε πλάι πλάι στην παραλία με το καφέ σε χάρτινο στο χέρι και μιλούσαμε, ώσπου καθίσαμε στην άμμο. Έβγαλα τα παπούτσια μου για να νιώσω την άμμο στα δάχτυλα των ποδιών μου και αγνάντευα τη θάλασσα, το ίδιο έκανες και εσύ. 

Η παραλία ήταν μοναχική, ακόμα δεν είχε ξεκινήσει η ζέστη της θερινής σαιζόν, βλέπεις οι εποχές έχουν μεταφερθεί. Μιλούσαμε πολύ και για πολλά. Σκεφτόμουν διάφορα για μένα, για τη ζωή μου, για την στιγμή που μοιραζόμουν μαζί σου. Πόσο ήθελα να φιλήσω τα χείλη σου, να σε αισθανθώ πιο κοντά μου, μα δεν το τόλμησα. Μου είπες πόσο όμορφα είναι τα μάτια μου και σκέφτηκα πως το έχω ακούσει άπειρες φορές, μα είχες τον τρόπο να λες κάτι και να το εννοείς και τα λόγια σου να αγγίζουν τον άλλο τόσο βαθιά. Χαμογέλασα με λίγη πίκρα και σε ευχαρίστησα. 

Σου είπα ότι γράφω ποιήματα και ήθελες να σου απαγγείλω κάποιο. Δεν είμαι καλή σε αυτό το κομμάτι, ντρέπομαι. Μεγάλωσα και ακόμα ντρέπομαι τόσο πολύ κάποιες στιγμές, απομεινάρι της παιδικής μου ηλικίας. Τελικά σου είπα τους στίχους από την πρώτη μου απόπειρα να γράψω ποίηση και εσύ τους απείγγειλες με τον πιο όμορφο τρόπο, ο ήχος της φωνής σου έγλειφε τις λέξεις και μου ακουγόταν τόσο όμορφο το ποίημα. Έφερες αντίρρηση για το τέλος του ποιήματος, μα αυτό είμαι εγώ ψυχή μου, ένας μοναχικός άνθρωπος.        

Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα και ευχάριστα που με βαριά καρδιά έπρεπε να βιαστούμε να γυρίσουμε πίσω στην πόλη. Το τελευταίο τρένο έφευγε σε σαράντα λεπτά από το σταθμό και έπρεπε να είμαστε εκεί. Μου ζήτησες να έρθω πίσω μαζί σου, μα ήταν μάταιο. Το ξέρεις πως βαθιά μέσα μου ήθελα να μπορώ να έχω την άνεση να ανέβω στο τρένο και να έρθω μαζί σου; Αρνήθηκα, σου είπα πως δεν ταιριάζουμε εμείς. Έφερες τόσες αντιρρήσεις, ουσιαστικά κόλλησες πάνω μου όταν αποχαιρετηθήκαμε. Σου είπα πως υπάρχει και αύριο μέρα, οπότε και θα μπορούσαμε να βρεθούμε στα δικά σου μέρη αν το θέλαμε. Συμφώνησες και έφυγες, με αυτό το όμορφο χαμόγελο ενός ανθρώπου που αρχίζει να αισθάνεται.

Το τρένο ξεκίνησε. Απέμεινα μόνη στην αποβάθρα και κατευθύνθηκα προς την έξοδο. "Πόσο καταραμένη και καταδικασμένη είμαι να ζω αυτή τη μοναξιά..", σκέφτηκα και μελαγχόλησα.

  

Ticket stubs

The movie was all of our love in one afternoon 

The sun has bent and faded them 

And just like us they're gone too soon 

I have to ask what's the use 

In finding these things I'll later lose 

The dress that I wore in June 

The way you walked free out of the room 

The note you wrote, the way it spoke 

And where it sits now, always in view 

I have to ask what's the use 

In finding these things I'll later lose 

I can't find you darling 

I can't find you darling 

I've been hearing things 

And I've been losing sleep 

Cause I can't find you darling

~Καληνυχτάκια~