Μοναχική Πρωτομαγιά

Τελικά σχεδόν πάντα είναι αργά.. θέλουμε να κάνουμε κάτι, το προσχεδιάζουμε, το μελετάμε επί αιώνες.. κτλ κτλ.. και όταν το κάνουμε πραγματικότητα, καταλήγει να είναι αργά ή διαφορετικό..

Έτσι είναι και η μοναχική μου φετινή πρωτομαγιά.. γεμάτη σχέδια να είναι μοναχική, αλλά τελικά με πολύ κόσμο τριγύρω μου. Νιώθω σαν να έχασα μια σημαντική μέρα και ένα σημαντικό σχέδιο..
Προγραμμάτιζα να πάω βόλτα μόνη μου στη θάλασσα.. πόσο μου αρέσει η θάλασσα, και πόση ανάγκη το είχα..

Εν όψη εξέτασης, πραγματικά.. δε ξέρω πως να λειτουργήσω.. βαριέμαι να διαβάσω, και έχω ένα συναίσθημα παράξενο.. Η θάλασσα θα βοηθούσε! Ξέρεις, λίγες μέρες πριν από τις εξετάσεις.. πολλοί άνθρωποι νιώθουν απροετοίμαστοι και ότι δεν έκαναν όσα χρειαζόταν να κάνουν για να επιτύχουν.. και παρά την αισιόδοξη σκέψη τους.. υπάρχει μια απαισιόδοξη που βγαίνει στην επιφάνεια την τελευταία στιγμή.. Έτσι είμαι και εγώ.. θετική σκέψη, ψυχραιμία.. αλλά έχω και να αντιμετωπίσω ένα συναίσθημα μη αισιοδοξίας.. Ας ελπίσω και αυτή τη φορά, να κερδίσω εγώ..

Καλή τύχη σε όλους τους εξεταζόμενους!! What about now??.. eventually, we will win!

Don't Speak

Σήμερα διάβασα κάτι ξεχωριστό.. ξεχωριστό για την ύπαρξη μου, αφού μια ζωή αυτό έψαχνα..
"A real friend is one who walks in when the rest of the world walks out."

Θυμάμαι από παιδί, ήθελα να βρω κάποιον ξεχωριστό.. ξεχωριστό φίλο, με όλη τη σημασία της έννοιας..
Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως αυτό θα ήταν δύσκολο.. Οι απαιτήσεις μου και ο τρόπος που βλέπω και επεξεργάζομαι οτιδήποτε είναι τριγύρω μου έκανε αυτό το φίλο δυσεύρετο.. Φυσικά και έχω φίλους, ανθρώπους που με εμπιστεύονται και με αγαπάνε γι αυτό που είμαι, που με στηρίζουν χωρίς ουσιαστικό αντάλλαγμα..
Αλλά το σχέδιο του φίλου στο μυαλό μου ποτέ δε το είχα στη ζωή μου.. και πραγματικά έχω πάψει να ελπίζω πως θα ρθει..
Όλοι είμαστε άνθρωποι και μερικές φορές σπάμε.. αλλάζουμε.. εξελισσόμαστε.. μεγαλώνουμε.. οπότε πως να είμαστε για πάντα φίλοι και να πληρούμε αυτό που ο κάθε άλλος σχεδιάζει και σκέφτεται στο μυαλό του για μας?

Ωστόσο.. η φιλία πάντα θα παραμένει κάτι ξεχωριστό στη ζωή μου.. ακόμα και αν λίγοι έφτασαν περίπου το πλάνο..

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους φίλους που ήρθαν.. έφυγαν.. ξαναήρθαν.. και έφυγαν πάλι..
αλλά κατάφεραν να διατηρήσουν τον τίτλο φίλος! (Αυτό είναι το πιο σημαντικό..)

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΔΥΟ

Αυτό το τραγούδι με ταξιδεύει..με ταξιδεύει απλά στη μοναξιά που νιώθω..που νιώθω επειδή δε γίνεται να βιώσω όπως θέλω τα όνειρα μου..
Ξέρω καλά πως δεν έχω μια πόλη για δύο, και δυστυχώς ούτε ένα τρένο για δύο μπορώ να έχω.. και ορισμένες φορές αναρωτιέμαι γιατί προσπαθώ να το βρω σε αυτό τον άδειο δρόμο.. κοιτάω δεξιά και βλέπω διάφορα μονοπάτια.. και όταν κοιτάω αριστερά απλά δε βλέπω τίποτα στον ορίζοντα..
Τουλάχιστον έχω τη μουσική να με ταξιδεύει..στα όνειρα..

To κενό...

Πως να βρεις κουραγιο οταν ολα απλα σε σπρωχνουν σε ενα κενο? Ενα κενο που μεγαλωνει κ επεκτεινεται κ δυστυχως δεν εχεις λυση, ουτε απαντηση..
Ελπιζεις πως τα εχεις βρει ολα κ τελικά αποδεικνύεται πως δε βρήκες τίποτα.. πως ολα ηταν μια παραπλανηση, πως δεν αγαπας κ δεν αγαπιεσαι κ δεν υπαρχει τιποτα.. Σε τι μπορεις να ελπιζεις λοιπον? Στο τιποτα? Γιατι στη φιλια ή στην αγάπη τελικα δυσκολα μπορεις να στηριχθεις..
Βεβαια μπορει να κανω λαθος..ισως απλα να ειναι μια μερα που εχω νευρα με πολλα κ απλα δε βρισκω κατι να ελπιζω, μια ακρη στο νημα μου..
Γιατι να μου φαινονται ολα τοσο μα τοσο δυσκολα? Το κακο ειναι πως το νιωθει ολο μου το ειναι αυτο..