Δε μπορώ να φανταστώ έναν άνθρωπο που να μην διάβασε το να ζεις, να αγαπας και να μαθαίνεις..εμένα με άγγιξε τόσο πολύ..και θα μείνω σε ένα ποίημα που πιστεύω πως αυτός ο υμνητής της αγάπης, ο Λέο Μπουσκάλια ήθελε να διαβαστεί..
Δε μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που δε σκέφτομαι σαν εσένα
ή που δε βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια,
κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου
εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου,
ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.
Και δε μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι..
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.
Τελικά πόσο σημαντικό είναι να μην φεύγουμε από τους στόχους μας..να μην αναλωνόμαστε και να μην χάνουμε τον εαυτό μας για κανένα..Ποιος άλλος πέρα από τον ίδιο μας τον εαυτό γνωρίζει τι πραγματικά έχουμε ανάγκη και πως πραγματικά είμαστε? Κανείς..
Όσο και να προσπαθούμε να καταλάβουμε, να κατανοήσουμε και να νιώσουμε κάποιον..μόνος του ο καθένας οφείλει και μπορεί να πετύχει να τα κάνει όλα αυτά πραγματικότητα με τον εαυτό του..
http://www.youtube.com/watch?v=xeB4l94
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου