Βραδιές ταινιών..

Από παιδί έχω περάσει άπειρες ώρες βλέποντας ταινίες τα βράδια.. άλλοτε μόνη μου, άλλοτε με καλή παρέα και μετά συζήτηση επί της ταινίας..
Τον τελευταίο καιρό δεν αφιερώνω τόσο χρόνο σε ταινίες όσο παλιότερα.. Μία σημαντική αιτία γι αυτό είναι πως δε με ελκύουν πια τα σενάρια.. δε θέλω να χάνω άσκοπα τον χρόνο μου, χωρίς ουσία..
Παρ'όλα αυτά.. ψάχνω ψάχνω.. και βρίσκω κάποια σενάρια που με εκλύουν.. συγκινούν κυρίως τη ρομαντική μου φύση.. Οπότε, οι βραδιές ταινιών ακόμα παίρνουν μορφή.. ;)
Θα ήθελα να αναφέρω μερικές φράσεις από κάποιες ταινίες και να επεκταθώ λίγο ως σκεπτόμενος άνθρωπος! 

The perks of being a wallflower του Stephen Chbosky

"Δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε ότι αξίζουμε"
και κάτι σχετικό από μια άλλη ταινία...
"Γιατί δεν μπορούμε ποτέ να αγαπήσουμε τους ανθρώπους που θα έπρεπε;"
"Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η αγάπη και ο αλτρουισμός καθορίζουν την ανθρώπινη φύση, αλλά η αγριότητα και το μίσος αποτελούν μέρος της, επίσης. Σ' έναν πόλεμο, αυτό το κομμάτι κερδίζει."

Λοιπόν, θα κάνω έναν συνδυασμό των ταινιών...
Γιατί δεν μπορούμε ποτέ να αγαπήσουμε τους ανθρώπους που θα έπρεπε;;
Απάντηση... Επειδή δεχόμαστε την αγάπη που πιστεύουμε ότι αξίζουμε!!! Και τις περισσότερες φορές περιλαμβάνει κάτι κατώτερο.. γιατί; επειδή δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε σωστά τον εαυτό μας..
Πρώτη φορά μου έτυχε σε ερώτηση από μια ταινία, να βρω την απάντηση σε μία άλλη ταινία..

Και σε ρωτώ αναγνώστη.. Εσύ δεν θα ήθελες να αγαπήσεις τους ανθρώπους που θα έπρεπε; Μα... γίνεται;... πιστεύεις πως επιλέγεται το ποιον θα αγαπήσεις;...

Now is good του Ol parker

Δεν θα έλεγα πως ήταν η άψογη ταινία.. αλλά είχε κάτι όμορφο.. μου θύμισε την ιστορία της αγαπημένης μου ταινίας.. -A walk to remember-

Αυτή η ταινία αφήνει σ' εσένα, άξιε πρωταγωνιστή της ζωής σου, την αίσθηση πως δεν πρεπει να χάνεις τη στιγμή. Οφείλεις να ζεις το σήμερα, την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό σαν τελευταίο -CARPE DIEM αναγνώστη μου -!
Δεν θα ξεχάσω τη σκηνή που ζήτησε ο πρωταγωνιστής την κοπέλα να πάνε για ραντεβού-σημειωτέον, το πρώτο ραντεβού της κοπέλας- και τη ρώτησε την ώρα.. και του απάντησε "Νοw is good!".. Η κατάληξη ήταν το κάτι άλλο.. Ωστόσο, θα επιμείνω σε κάτι : Μην αφήνεις γι' αυριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα..

Av... του Παπακαλιάτη

Τέλος, το Αν... του Παπακαλιάτη... Η αλήθεια είναι πως το σενάριο δεν είναι πρωτότυπο, ίσα ίσα αναμενόμενο θα έλεγα.. Όμως αφήνει μια όμορφη νότα, μια διαφορετική χροιά και προσέγγιση ζωής.. Aυτής που σε κάνει να πιστεύεις αφενός πως μια στιγμή μπορεί να τα αλλάξει όλα και αφετέρου πως με κάποιους ανθρώπους αργά ή γρήγορα αν είναι συμπαντικό να είστε μαζί, θα είστε.. ή αν η μοίρα το έχει γραφτό να βρεθείτε, αυτό και θα γίνει.. 

Όμως, πότε;; Εδώ που τα λέμε ο χρόνος-το timing που λένε και στα εξωτερικά- είναι ένα κομβικό σημείο στην ένωση μεταξύ δύο ανθρώπων, παίζει μεγάλο ρόλο..

Σ' αυτή τη ταινία, παρατηρείς την εναλλαγή ενός ανθρώπου σε δύο διαφορετικές φάσεις ζωής.. πως είναι όταν τα βιώνει όλα μόνος του και πως είναι όταν βιώνει τα πάντα με τον άνθρωπο του.. Στην πρώτη περίπτωση βρίσκει τον άνθρωπο του μετά τις τόσες δυσκολίες-θάνατο, μοναξιά κτλ-, στη δεύτερη περίπτωση τον χάνει...

Στο τέλος της ταινίας αναρωτιόμουν, αν τελικά αντέχουμε στην καθημερινότητά μας αυτό το "μαζί", εσύ τι πιστεύεις; 

Απλά θα πω πως... το "μαζί" θέλει κόπο πολύ... ελπίζω να είσαι διατεθειμένος! ;) 

Αν μη τι άλλο.. είχε και κορυφαίο τραγούδι από μια σπουδαία ερμηνεύτρια.. :)

~ Σ'αγαπούσα πριν μας δω μαζί...~