Αδιαφορώ... ή μήπως ενδιαφέρομαι ακόμα;

Μια ανάσα πριν το καλοκαίρι και τα σύννεφα συνοστίζονται για την αρχή μιας μπόρας..
Το πιστεύεις πως η βροχή μου θυμίζει εσένα; Τις ατέλειωτες συζητήσεις μας και τις ψαγμένες πάντοτε απαντήσεις σου;

Θα ήθελα να πάω στη θάλασσα σήμερα.. 

Θα ήθελα να βραχώ, να γίνω ένα με τη βροχή.. να με αγγίξει, να με εξαγνίσει.. να μυρίσω το άρωμά της, όπως κάνω τώρα μέσα από το παράθυρό μου..

Θα ήθελα να μπορούσα να γίνω ένα με τα κύματα.. να γευτώ την αλμύρα.. να μην ξέρω από που προέρχεται τόσο νερό μέσα μου..

Εγώ δυστυχώς δεν σε έχω...

Και να που σκοτείνιασε... πάντα έτσι γίνεται όταν βρέχει..

Τόσο αναπάντεχα, απροσδιόριστα, τραγικά άκομψα, χωρίς ουσιαστικά λόγια.. μου λείπεις..

Μα ούτε καν το γνωρίζεις αυτό...

Θαρρώ, πως και γω, ούτε καν το ήξερα μέχρι στιγμής..

Βάλε στο μαγνητόφωνο τραγούδια που γουστάρεις
Σκέψου την ώρα, τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις
Σκέψου κορίτσια και γιορτές και πράμα που σαλεύει
κι ένα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει