Φόρο τιμής στον προσωπικό μου Άγγελο...

ΑΓΓΕΛΟΙ.

Μέρες δύσκολες για Αγγέλους.

Χρονιές σκληρές για Αγγελούδια.

Εποχές σκοτεινές για Αγγελοφάνειες.

Δεκαετία, λένε, των συσσιτίων, της πείνας και της φτώχειας.

Για να σε νιώσω Άγγελέ μου,

θέλω χορταστικό να' ναι τ' άγγιγμά σου φέτος.

Ζητώ να νιώσω το στομάχι μου γεμάτο 

μετά το πέρασμά σου.

Ή να με πάρουν αύριο τηλέφωνο 

και να μου πουν ότι δεν έσκισαν 

πάλι την αίτησή μου.

Δουλειά.

Μπορείς να δώσεις και σε μένα μια δουλειά 

στη γη ετούτη; 

Για να κοιτάξω ευγνώμων τα Ουράνια,

και να πιστέψω πιο θερμά!

Ή, αν τα θαύματα αυτά είναι τεράστια, 

και δεν τ' αξίζω τέτοιος που 'μαι, 

μπορείς τουλάχιστο τη θλίψη να μου πάρεις 

που με τυλίγει από παντού ολημερίς;

Μπορείς να δείξεις και σε μένα το φτωχό

κάτι απ' το χαμόγελό σου;

Λίγη χαρά, 

που σίγουρα σου περισσεύει, 

στείλε κι εντός μου.

Άγγελε.

Πάντως, 

βαρέθηκα να ακούω 

απλώς να μου μιλούν για σένα. 

Λόγια, κηρύγματα και ομιλίες.

Θέλω φέτος στη γιορτή σου, Άγγελέ μου,

κάτι πιο χειροπιαστό.

Δεν έχω θράσος, μη με δεις έτσι.

Ούτε με ασέβεια προκαλώ. 

Σε προσκαλώ.

Δεν απαιτώ. Επαιτώ.

Σαν τα παιδιά των φαναριών, 

μ' ελάχιστο το φως εντός μου, 

παρακαλώ:

Άγιε Άγγελε, 

ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής 

και ταλαιπώρου μου ζωής.

Μη εγκαταλείπης με.

Πηγή: από το status του πάτερ Ανδρέα Κονάνου.

Πηγή : Κάπου στο φατσοβιβλίο 

Όπως έχω ξαναγράψει, θα ήθελα να ήμουν Άγγελος, νιώθω μια σύνδεση από όταν ήμουν πολύ μικρή... 

Θα ήθελα να μπορώ να πάρω τη θλίψη από τα πρόσωπα των ανθρώπων τριγύρω μου, να τους προστατεύω, να τους παίρνω αγκαλιά όταν το έχουν ανάγκη, να τους τραγουδώ ένα γλυκό τραγούδι του Θεού, να τους κρατώ από το χέρι όταν πηγαίνουν την πρώτη μέρα στο σχολείο, όταν ανησυχούν για τα πιο απλά και ασήμαντα να τους δείχνω πως με προσευχή και αγώνα τα πάντα είναι εφικτά, να τους δίνω ώθηση να κάνουν καλές πράξεις..

Όμως, δεν είμαι Άγγελος, είμαι ένας Άνθρωπος.. 

Γι' αυτό και θέλω με τη σημερινή ανάρτηση να ευχαριστήσω τον προσωπικό φύλακα άγγελο μου που δεν με εγκατέλειψε ποτέ! Σε όσες τρέλες έχω κάνει, όταν παραλογιζόμουν, χανόμουν από την αγκαλιά του Θεού, απελπιζόμουν, στενοχωριόμουν, εκείνος δε με εγκατέλειψε ποτέ, τον ένιωθα πάντα δίπλα μου!

Σήμερα άγγελέ μου ένα κερί καίει από μένα για σένα, θα σε έχω πάντα φυλαχτό! 

Κάποτε-έχουν περάσει κάποια χρόνια- είχα γράψει ένα ποίημα.. ο σχολιασμός που δόθηκε σε αυτό το ποίημα από τον καλύτερό μου φίλο είναι ότι ομορφότερο έχω διαβάσει..

Είναι κάπως παράξενο ποίημα με μια δόση τραγικής ειρωνείας.. έτσι ήταν και εκείνη η εποχή της ζωής μου...  

Για τον Άγγελο που είναι πάντα δίπλα μου

Περπατούσαμε μαζί πάντοτε...

Ήσουν εκεί δίπλα μου, το τριαντάφυλλο που κάθε μέρα ομόρφαινε την ζωή μου... 

Περπατούσαμε μαζί γελώντας...

Και όλοι μας θαύμαζαν σα να είχαμε κάτι...

Το γέλιο μεταδίδει τόση χαρά, δεν το βλέπεις;

Ήμασταν έτσι από παιδιά...

Σε ένα παραμύθι που έλεγε για πάντα μαζί...

Σε ένα μουσικό κομμάτι γεμάτο νότες του εγώ και εσύ...

Και σαν έφηβοι κάτι μας έδενε...

Φαινόταν παντού, όπου και αν πηγαίναμε...

Σήμερα περπατάμε χώρια...

Εγώ σε μια άγρια Δύση,

και εσύ πάνω στον ουρανό Άγγελέ μου...

~Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και στους αγγέλους όλων μας!~

Καλό σαββατοκύριακο!