Μιλώντας για δύναμη..

Ποιος είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός.

Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε. Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα. Ξεδίπλωσε τα φτερά της και πέταξε γύρω από τις μυρτιές. Ύστερα κοντοστάθηκε, κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό, και ψιθύρισε:

"Γεια σου! Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!"

«Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χάλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε».

Α. Παπαδάκη - Το χρώμα του φεγγαριού

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό το βιβλίο πάντα μου άρεσε. 

Είναι ο τρόπος της συγγραφέας να σε προδιαθέτει, να σε παρακινεί, να εισχωρεί στο μυαλό σου και να σου μιλάει, να σε βάζει σε σκέψεις.

Είναι οι λέξεις της και ο συνδυασμός τους, η απλότητα του κειμένου που σε μαγεύει.

                           ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Τον τελευταίο καιρό νιώθω απίστευτα προβληματισμένη. 

Με προβληματίζουν τόσο τα ασήμαντα, όσο και τα σημαντικά που συμβαίνουν τριγύρω.

Δεν έχω λέξεις να εκφραστώ, δεν έχω φωνή να μιλήσω..

Κουράστηκα να είμαι δυνατή."

                                                                ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

To built a home