Σκιαγραφώντας τον πόνο

Κάθεσαι σκεφτική, αμίλητη.
Τα μάτια σου είναι πονεμένα, υγρά.
Σκύβεις κάτω το πρόσωπό σου και μετράς,
να έτσι, με τα δάχτυλα.
Ένα, δύο, τρία...
Μετράς... τα λάθη του χθες,
χάνοντας όμως το σήμερα που τρέχει.
Ψάχνεις για μια λύση, την λύση!
Κοιτάς τριγύρω, θαρρείς πως θα βρεις ελπίδα.
Ψαχουλεύεις το χθες που γελούσες.
Ένα είναι το βάσανο, ένας ήταν ο πόνος.
Θάνατος... η αλλαγή των πάντων...
Έιναι πλέον μακρινό, μα σε θλίβει.
Μαζί με εκείνον είναι σα να πέθαναν τα όνειρά σου.
Μυστικά, παντοτινά... δεν τον άκουσες...
Ξανακοιτάς δειλά,
φορώντας το μαύρο βαθύ απατηλό σου βλέμμα,
κουλουριασμένη σε μια γωνιά της ψυχής σου όλη σου η ύπαρξη.
Γελάς, μα ψεύτικα.
Μιλάς υποτονικά.
Βιώνεις με δυσκολία το χτύπο της καρδιάς σου.
Άραγε να ξέρεις πόσο πιο δύσκολη είναι η μοναξιά, η μοναχικότητα που δεν επέλεξες;
Παίρνεις μια βαθιά ανάσα.
Συγυρίζεις τις σκέψεις σου, βουτώντας μεμιάς ξανά στο χθες.
Μα μάταια...
Πως μου είπες λίγες μέρες πριν... "Μικροί θάνατοι, μικρές χαρές"
Κάνεις στροφή για να φύγεις...
Τα δάκρυα ντύνουν τα γαλάζια σου μάτια και κυλούν στα μάγουλά σου.
Σε τι ελπίζεις πια; Τι ονειρεύεσαι;
Προσπαθείς να μιλήσεις, μα αδειάζεις σιωπηλά στο χρόνο...
Μέσα σου όλα σα συνονθύλευμα.
Κι όμως, πάλι ξεχνάς...
το πιο σημαντικό σου συστατικό...
Εσένα...

 "Όλα αρχίζουν ξαφνικά
και τελειώνουν βιαστικά
έτσι έφυγες κι εσύ
μες στης νύχτας τη σιωπή
κι εγώ κάθομαι, κοιτώ
τον απέραντο ουρανό
και φοβάμαι το πρωί
γιατί μόνο θα με βρει...

ελεγες πως μ' αγαπάς
μα ελπίδες μου χρωστάς,
ελεγες να μη σ' αφήσω
μόνο εσένα να αγαπήσω
μα σαν σύννεφο σκορπάς
και σιγά μου τραγουδάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς"

[πηγή: http://www.youtube.com/watch?v=OoNG_WS2jZg ]