Οι μέρες περνούν ευχάριστα..

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, είχα μια απορία.. τεράστια.. αναπάντητη.. κάτι που πραγματικά με άδειαζε ως ύπαρξη.. Το πιστεύεις πως μέχρι και σήμερα με πονάει;

Γιατί οι άνθρωποι χάνονται τόσο απλά; τόσο εύκολα; χωρίς ούτε μια γλυκιά λέξη, τόσο μα τόσο ανούσια;

Να που μια μέρα πριν, βρισκόμουν σε μια τετραώροφη βιβλιοθήκη και ψαχούλευα αδιάφορα τις σειρές με τα βιβλία, μου απαντήθηκε μέσω ενός γράμματος, γραμμένο από έναν λυρικό ποιητή και πεζογράφο του 20ού αιώνα, τον Rainer Maria Rilke..

"Όσον αφορά τη δική μου σιωπή, σας παρακάλεσα ευθύς εξαρχής να μη βγάζετε ποτέ συμπεράσματα ενδεχόμενης λησμονιάς ή αδιαφορίας μου για σας: υπάρχουν μεγάλα χρονικά διαστήματα που παγώνω, γίνεται τότε για μένα η πένα μια φρίκη, εξάλλου εξαρτώμαι τόσο πολύ από την αλλαγή και την επίδραση του περιβάλλοντός μου, που δεν θα μπορούσα να εγγυηθώ για κανενός είδους σταθερότητα. Αν έβρισκα κάποτε τον σωστό και υποσχόμενο χώρο, που θα συγκέντρωνε κάθε τι ευνοικό για την δουλειά και την περισυλλογή μου, πράγμα που ασταμάτητα ελπίζω, τότε σίγουρα θα μπορούσα μέσα από τη σχέση αυτή να μεταπλάσω τον εαυτό μου, να γίνω περισσότερο δυναμικός και αξιόπιστος. Βρίσκομαι όμως αρκετά μακρυά από τούτο το σημείο. " R.M.R.

Τελικά είναι τόσο απλή η εξήγηση.. ωστόσο, θαρρώ πως συνεχίζει να με αδειάζει..

Έτσι απλά.. δεν υπάρχει άλλη λύση.. Ή απλούστατα, βάζεις τα συναισθήματα σε ένα όμορφο κουτί, κάπου βαθιά μέσα σου, κάποιες στιγμές τα αναπολείς, μα προχωράς..

Η μέρα ξεκίνησε από τις 6 με το τραγούδι..

"Και τώρα μένω μόνος μου 

αλλού με πάει ο δρόμος μου

και είναι όλα περασμένα ξεχασμένα.."

Συνέχισε με την ατάκα "ταξιδιάρα ψυχή",

γραμμένη πίσω από ένα φορτηγό..

Ένα όμορφο ταξίδι ενός κίτρινου μπαλονιού εν μέσω κυκλοφοριακής συμφόρησης..

Πραγματικά το μπαλόνι έπαιρνε θάρρος και πετούσε..

και..

κλείνει με ένα γλυκό και ρομαντικό τραγούδι..

"Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
θα είμαι εγώ η βόλτα σου κι η κλειδωμένη πόρτα σου
μη φοβηθείς ούτε στιγμή κι αν σε τρομάζουν οι καιροί
θα είμαι εγώ το θάρρος σου στις θάλασσες ο φάρος σου

Ένα θέλω μόνο το πρόσωπο σου για καθρέφτη μου
μέσα του να πιάνω να σταματώ τον κλέφτη μου
Τον χαμένο χρόνο να φυλακίζω μες τα μάτια σου
έλα μη μου σπάσεις και ζω με τα κομμάτια σου

Εσύ κανέναν μην ακούς και εγώ σε δρόμους μυστικούς
θα είμαι πάντα ο ήχος σου και ο πιο γλυκός ο στίχος σου
Έχε τα μάτια σου κλειστά και εγώ θα σε κρατώ σφιχτά
θα είμαι η κάθε σκέψη σου κι η πιο ωραία λέξη σου" 

παραπομπή για το τραγούδι: http://www.youtube.com/watch?v=_at5LLYkIN8

Καληνύχτα σας.. όνειρα μελένια..