Περιπλάνησις...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ


Δεν είσαι εσύ γι' αυτά, τι σε φορτώνω;
Δεν είσαι για μεγάλες περιπέτειες,
Προσπάθησες να είσαι κάτι άλλο κι ας μην πέτυχε,
Κι ας είδα τη ζωή στην τηλεόραση
ταξίδευα.

εσύ. την ησυχία σου,
το βλέμμα σου στα υπογραμμισμένα
να μη χαθεί εκατοστό.
Παρ' ολ' αυτά,
παρ' όλ' αυτά, σε ευχαριστώ.

το σέβομαι,
ένα περίπατο στο κέντρο, το πολύ,
καμιά φορά στη θάλασσα, ως εκεί.
Παρ' όλ' αυτά,
παρ' όλ' αυτά, μου είναι αρκετό.

εγώ είναι σαν να γύρισα τον κόσμο,
κι ας μη σε κούνησα όσο θέλω απ' τη βολή σου,
κι αν δε σε κούνησα όσο θέλω απ' τη βολή σου.
Με τα καράβια που με πήγαινες να δω,
με τα καράβια που με πήγαινες να δω
ταξίδευα.

κι ας διάβασα τα πάντα στα βιβλία
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου
κι ας ήμουν και δεν ήμουνα στο πλάι σου

"Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης"

Φωτογραφικό υλικό κάποιων ημερών σε κίνηση..

Επειδή μου άρεσε αυτό που γράφει ;) 

Θα το πάρω απόφαση πως δε ξέρω να βγάζω φωτογραφίες κινούμενη.. μα την κολόνα δε την είδα; Μα που κοιτούσα, όχι πες μου.. :) Πάντως η θέα πίσω από τον στύλο είναι μαγική..

Ωραίο χρώμα έχει αυτό το φυτό.. ακολουθούσα κινήσεις ξένου φωτογράφου.. 

Σύνταγμα.. Βουλή.. πόσο μου έλειψε η Αθηνούλα!! :)

Επειδή έχω μεγάλη αγάπη στα βιβλία.. ήταν τόσα πολλά, ήθελα μέρες.. 

Πλατεία στο μοναστηράκι με θέα την Ακρόπολη.. αυτή η πόλη είναι μια ομορφιά..

Επειδή κάποιοι δουλεύουν ενώ εγώ έκανα τη βόλτα μου αμέριμνη..  

cha la la... love birds.. η κοπέλα που περπατάει είναι λάθος timing, ενοχλεί και το ζεύγος πουλιών..

Πειραιάς.. πασαλιμάνι.. :))

Στα βραχάκια στον Πειραιά..

Άλλη μία σχεδόν μοναχική περιπλάνηση έφτασε στο τέλος.. τώρα τελευταία μετά από τις περιπλανήσεις μου νιώθω γεμάτη και σίγουρη, δυνατή.. εύχομαι όλοι να νιώθουν έτσι και να βρίσκουν λόγους και αφορμές να κάνουν ευχάριστες περιπλανήσεις..

Πολλές σκέψεις, ατέλειωτο περπάτημα, πολλά κτήρια, κόσμος, θάλασσα... μια βαθιά ολοκλήρωση.. ευχάριστες μέρες και μοναχικές..

Αυτές τις μέρες ήρθε κάποιος από τα παλιά για να μείνει.. είναι κάτι συναντήσεις στη ζωή μας τόσο μαγικές, δυνατές μες στη σιωπή.. δε ξέρω πως συμβαίνει αυτό, μα είναι ένας λόγος να μην ισοπεδώνουμε τίποτα.. Με μερικούς ανθρώπους δεν υπάρχει χρόνος, γνωρίζεις εξαρχής πως ήρθαν για να μείνουν ακόμη και αν δεν μείνουν.. σου εξηγούν τα ανεξήγητα..

Ξέρω, απόψε δε βγάζω νόημα για πολλούς στον κόσμο, μα για τη δική μου ψυχή.. εκπέμπω πυροτεχνήματα!!

Πλησιάζει Αύγουστος... και καλοκαίρι εν θερμώ... καλό κουράγιο και καλές διακοπές...

«Γνώθι σαυτόν»

Σήμερα έπεσα πάνω σε μία ανάρτηση.. επειδή τίποτα δε γίνεται εντελώς τυχαία, παρακάτω ακολουθεί η ανάρτηση.. ;)

"Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού....

«Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;»

Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε:

«Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..» και ύστερα από μια παύση συνέχισε : «Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.»

«Ε ...;μετά χαράς, δάσκαλε» είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του.

«Ωραία» συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας :»Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.»

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι' αυτό.

Όταν το παιδί έλεγε «ένα χρυσό φλουρί» άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα - , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω.

Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου.

Μπήκε μέσα στην κάμαρη.

«Δάσκαλε» είπε, «λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.»

«Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε» απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος. «Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει.Ομως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.»

Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι.

Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί:

«Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.»
«Πενήντα οχτώ χρυσά;» φώναξε το παιδί.
«Ναι» απάντησε ο κοσμηματοπώλης. «Βέβαια,, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον ...;»
Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα.

«Κάθισε» του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. «Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Ένα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;»

Και μ' αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού...

Υγιαίνετε..!"
πηγή synodoiporia.blogspot.gr

Αλήθεια.. γιατί σε όλη μας τη ζωή γυρίζουμε εδώ και εκεί, ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική μας αξία; Γιατί περιμένουμε τον μπαμπά, τη μαμά, τα αδέρφια, τους φίλους, τους έρωτες, τον κάθε ένα εκεί έξω να μας πει.. την αξία μας;
Δυστυχώς.. αργούμε να καταλάβουμε πως κανένας δε μπορεί να εκτιμήσει την αξία της ψυχής μας.. παρά μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός..
Και εντέλει, όταν καταλάβουμε πως μόνοι μας μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τι κάνουμε καθημερινά για την αυτογνωσία μας;
Το πιθανότερο είναι πως αδιαφορούμε... όπως και για τόσα άλλα πράγματα...

Για την αυτογνωσία έχουν αναφέρει..

• Αν πραγματικά γνωρίζαμε τον εαυτό μας, δε θα είχαμε ανάγκη τους σοφούς Ριοκάν
• Αναγνωρίζοντας την αδυναμία του ο άνθρωπος γίνεται πιο δυνατός Μπαλζάκ
• Άνθρωπε γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το Σύμπαν και τους Θεούς Δελφικό ρητό
• Αντιλαμβάνομαι σήμερα πως τίποτα στον κόσμο δεν είναι τόσο δυσάρεστο για έναν άνθρωπο από το να πάρει το μονοπάτι που οδηγεί στον εαυτό του Εσσε Χέρμαν
• Από τη στιγμή που κάποιος έχει συναίσθηση του κακού που έκαμε, από τότε αρχίζει η διαδικασία της βελτίωσής του Πυθαγόρας
• Αποκτήσαμε τη συνήθεια να υποκρινόμαστε μπροστά στους άλλους σε τέτοιο βαθμό ώστε στο τέλος ν' αρχίζουμε να υποκρινόμαστε μπροστά στον εαυτό μας Λα Ροσφουκό
• Αυτό που πιστεύεις για τον εαυτό σου είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ αυτό που οι άλλοι πιστεύουν για σένα Σενέκας
• Αυτός που ξέρει τους άλλους είναι έξυπνος. Αυτός που ξέρει τον εαυτό του, είναι απελπισμένος Τσουανγκ Τσε
• Για ν' ανεβείς στον Θεό, χρειάζεται να βυθιστείς μέσα σου Ουγκώ Β.
• Γίγνωσκε σαυτόν (Γνώριζε τον εαυτό σου) Αισχύλος
• Γνώθι σ' αυτόν (Να γνωρίζεις τον εαυτό σου) Χίλων
• Δεν υπάρχουν μη όμορφες γυναίκες: υπάρχουν μόνο γυναίκες που δεν ξέρουν ότι είναι όμορφες Λι Β.
• Δύσκολο πράγμα να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του Θαλής
• Είναι αμαθής αυτός που αγνοεί τον εαυτό του Λούθηρος
• Εκείνος που νομίζει τον εαυτό του ικανό για τα πάντα, συνήθως δεν είναι ικανός για τίποτε Πικάρ
• Ένδον σκάπτε (Να καλλιεργείς τον εαυτό σου) Χίλων
• Η απάντηση κρύβεται στο βάθος της ύπαρξής σου. Γνωρίζεις ποιος είσαι και τι θέλεις Λαο Τσι
• Η γνώση της άγνοιας είναι η αρχή της σοφίας Κλεόβουλος
• Η κατανόηση των δυνάμεων σου, τις μεγαλώνει Βόβεναργκ Λ.
• Η μεγαλύτερη ικανότητα είναι να γνωρίζεις να κρίνεις τιν ικανότητές σου Λαροσκουφώ
• Η περηφάνια έρχεται από την άγνοια του εαυτού μας. Με την γνώση του εαυτού μας εμφανίζεται η σεμνότητα Άντισον Τζ.
• Η πληρότητα της αυτογνωσίας προϋποθέτει και τη γνώση του πώς μας βλέπουν οι άλλοι. Μήπως αυτά που δε γνωρίζουμε για τον εαυτό μας, είναι αυτά ακριβώς που οι άλλοι γνωρίζουν πολύ καλά; Έπειτα ένα ακόμη πιο δύσκολο ερώτημα: είμαστε καλύτερα, αν δεν γνωρίζουμε; Ρος Ντέιβιντ
• Η σάτιρα είναι ένας καθρέφτης που ο καθένας βλέπει οποιοδήποτε πρόσωπο, εκτός από το δικό του Σουίφτ Τζ.
• Η συναίσθηση της αγνοίας είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη γνώση Ιωάννης Χρυσόστομος
• Η σωφροσύνη -η αδιαφορία για τα ασήμαντα και ο συνετός ζήλος για τα σπουδαία- πηγάζει μόνο απ' την αληθινή γνώση, η οποία στηρίζεται στην αυτογνωσία Πλάτωνας
• Καλύτερα να γνωρίζεις πως δεν γνωρίζεις, παρά να νομίζεις πως γνωρίζεις δίχως να γνωρίζεις Λαο Τσι
• Μακάριοι όσοι γελούν με τον εαυτό τους, γιατί δε θα πάψουν ποτέ να διασκεδάζουν Άγνωστος
• Μέσα στην κοινωνία γνωρίζει κανείς τους άλλους, μέσα στην μόνωση τον εαυτό του
• Μη αγνόει σαυτόν (Να μην αγνοείς τον εαυτό σου) Θαλής
• Μην ενοχλείσαι αν δε σε καταλαβαίνουν. Να ενοχλείσαι επειδή εσύ δε γίνεσαι κατανοητός Κινέζικο ρητό
• Μόνο οι άνθρωποι που δεν προσπάθησαν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, κουβαλάνε μαζί τους τις γνώμες των άλλων και χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων Όσσο
• Ο αλάνθαστος τρόπος για να πλανηθείς, είναι να θεωρήσεις πως γνωρίζεις περισσότερα από άλλους Λαροσφουκώ
• Ο άνθρωπος είναι μαθητευόμενος, ο πόνος είναι ο δάσκαλος του, κανείς δεν γνωρίζει τον εαυτό του αν δεν έχει υποφέρει Ντε Μισέ Α.
• Ο κάθε άνθρωπος έχει τρεις χαρακτήρες. Αυτόν που επιδεικνύει, αυτόν που έχει και αυτόν που πιστεύει πως έχει Άγνωστος
• Οι αδυναμίες μας δε μας βλάπτουν αν τις γνωρίζουμε Λίχτενμπεργκ Γκ.
• Οι άνθρωποι ταξιδεύουν για να θαυμάσουν τα ψηλά βουνά, τα κύματα της θάλασσας, τα βιαστικά ποτάμια, την απεραντοσύνη του ωκεανού, των αστεριών τη φωτεινή πορεία, κι όμως τον εαυτό τους τον προσπερνούν χωρίς δεύτερη ματιά Άγιος Αυγουστίνος
• Όλοι μας έχουμε τρεις χαρακτήρες: Εκείνον που δείχνουμε, εκείνον που νομίζουμε ότι έχουμε κι εκείνον που έχουμε πραγματικά
• Όποιος γνωρίζει τους άλλους, είναι μορφωμένος. Όποιος γνωρίζει τον εαυτό του είναι σοφός Λάο Τσέου
• Όποιος κοιταχτεί έστω και μια φορά στον καθρέφτη, είναι αδύνατο να συνεχίσει να πιστεύει πια στον Θεό Τέηλορ Λιζ
• Όποιος ξέρει τους άλλους έχει γνώση. Όποιος ξέρει τον εαυτό του έχει σοφία Λάο Τσε
• Όσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις τον κόσμο Κοέλο Π.
• Όταν συναντάς κάποιον ικανότερο από σένα, κάτσε και σκέψου πώς θα γίνεις ίσος του. Όταν συναντάς κάποιον λιγότερο από σένα ικανό, μέσα σου βυθίσου κι έλεγχο κάνε στον εαυτό σουΚομφούκιος
• Πάντα νομίζουμε πως μας αγαπάνε γιατί είμαστε καλοί. Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως μας αγαπάνε επειδή είναι καλοί εκείνοι που μας αγαπάνε. - Λέων Τολστόι
• Πολιτισμός είναι η ίδια η περιπέτεια της αυτογνωσίας Γιαβρής Α.
• Στον καθρέφτη σου βλέπεις αν είσαι καλά ντυμένος. Στον καθρέφτη της ιστορίας βλέπεις την άνοδο και την πτώση των εθνών. Στον καθρέφτη των άλλων βλέπεις αν κάνεις λάθος ή όχι Ταϊτσόγκ αυτοκράτορας Κίνας (599-649)
• Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο δίκαια μοιρασμένο από το μυαλό. Όλοι πιστεύουν πως έχουν αρκετό Ντεκάρτ Ρενέ
• Το να γνωρίζει κανείς τον εαυτό του είναι σωφροσύνη Πλάτων
• Το να νικήσει κανείς τα πάθη του εαυτού του είναι η πρώτη και καλύτερη νίκη Πλάτων
• Το να παραδέχεται κανείς ότι δεν γνωρίζει τίποτα, αυτό είναι η αρχή της σοφίας Σωκράτης
• Χαλεπόν εαυτόν γνώναι (Είναι δύσκολο να γνωρίσει κάποιος τον εαυτό του) Πιττακός

(Πηγή: wikipedia.org)

Άνω τελεία - Νατασσάκι !!!

Νατασσα Μποφίλιου - Στάμος Σέμσης ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ

Να ήμασταν βαγόνια σ' άλλο τρένο

να μη σε δω ποτέ ξανά μπροστά μου

να μέτραγα σωστά τα βήματά μου

να πέρναγες ξυστά και να μην τρέμω

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία

όλα θα 'χανε σωθεί

Να έφευγα για πάντα στο Παρίσι

να μην έπεφτα πάνω σου τυχαία

να μην ήσουν η μόνη προκυμαία

που θέλω το ταξίδι μου να κλείσει

Μια κλασσική, τυπική,

άκακη τελεία

Σαν αλλαγή, σα σιωπή,

σαν αυτοκτονία

Ίδιο το τρένο,

ίδια η πορεία

είναι άλλο η πράξη κι η θεωρία

Θα περνάω ξυστά δίπλα σου να τρέμεις

Τι στην Αθήνα,

τι στο Παρίσι;

Δεν ακρεί πια το πλήθος να μας χωρίσει

και στην άκρη της γης θα με πετυχαίνεις

Άμα έμπαινε έτσι απλά μια τελεία

όλα θα 'χανε σωθεί

~Λυπάμαι που το νιώθω αυτό... μα για μένα έχει μπει μια μεγάλη τελεία τώρα πια... τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι σήμερα... και χθες...~

Για μια ξεχωριστή ημέρα..

Υπάρχουν μέρες σαν τη σημερινή που είναι τόσο ξεχωριστές!

Και γι αυτές τις μέρες το μόνο που χρειαζόμαστε είναι τα παρακάτω..

και καλή καρδιά..

και καλό κρασί..

και καλό παρεάκι..

Μα να μην ξεχνάμε και κάποιες επιστολές που αγγίζουν την καρδιά μας και πρέπει να τους ρίχνουμε μια ματιά πότε πότε για να θυμόμαστε πράγματα σημαντικά που ξεχνάμε..

Λένε πως αν ξοδεύεις λίγο χρόνο με ηλικιωμένους ανθρώπους, η πείρα και η σοφία τους θα σου γίνουν ανεκτίμητος οδηγός..

Έτσι, πριν καιρό, ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, μου έστειλε την επιστολή του Μαρκές.. αυτή η επιστολή περιέχει πολλά που κατά καιρούς ξεχνάω, όμως με εκφράζουν.. Ελπίζω να έχεις κάνει και εσύ κάποια από όσα γράφει κομμάτι σου και να τα θυμάσαι, για το δικό σου καλό!

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.  Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. 

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Αυτό είναι η μία επιλογή... υπάρχει και κάτι άλλο...

"Mario Benedetti - Μην προσπαθείς να σωθείς"

Μη μένεις ακίνητος

στην άκρη του δρόμου

μη παγώνεις τη χαρά

μην αγαπάς με βαρεμάρα

μην προσπαθείς να σωθείς σήμερα

ούτε ποτέ.. να προσπαθείς να σωθείς

μην επιτρέπεις να εφησυχαστεις

μην πιάνεις μια ήσυχη γωνιά

επιφυλακτικός μη γίνεσαι στο κόσμο

μην αφήνεις να πέσουν τα βλεφαρά σου

σαν αυστηροί δικαστικοί κριτές..

Μη σφραγίζεις τα χείλη σου

μην αποχαυνωθείς μες στη ζωή

μη σκεφτείς ότι δεν το λέει η καρδιά σου

μη σε καταδικάζεις πρόωρα...

αλλά κι αν αυτό....

δεν καταφέρεις να το αποφύγεις

κι αν παγώσεις τη χαρά

κι αν αγαπήσεις απελπισμένα

κι αν σήμερα θελήσεις να σε σώσεις

κι αν εφησυχαστείς για λίγο

κι αν έπιασες μια ήσυχη γωνιά

στο περιθώριο του κόσμου

κι αν άφησες τα βλεφαρά σου να πέσουν

βαριά... σαν τους αδίστακτους κριτές

κι αν στέγνωσες χωρίς λαλιά

κι αν άφησες το νου σου ν'αποχαυνωθεί

κι αν πίστεψες πως δεν το λέει η καρδιά σου

κι αν ισόβια σε καταδικάζεις

κι ακίνητος μένεις στην άκρη του δρόμου

και θέλεις μονάχα να σωθείς....

Μη μένεις... κοντά μου.

Αυτή είναι η σημερινή ευχή μου για σένα..

Κάπου ανάμεσα στο σ'αγαπώ και μ' αγαπάς, χάθηκα... 

ανακάλυψα το σ'αγαπούσα και πως κάποτε μ'αγάπησες και εσύ..

Ένας κακός άνθρωπος...

Αυτή η βδομάδα ξεκίνησε τόσο λάθος.. ίσως βέβαια το πρόβλημα να υπάρχει από παλιότερα..

Δεν ξέρω πως γίνεται μέσα σε μία βδομάδα, ή καλύτερα σε μία μέρα, να καταστρέφω ότι χτίζω χρόνια; Και τι είναι αυτό; Η αξία μου ως άνθρωπος..  Η ποιότητά μου.. Η καλοσύνη μου.. Οι αρετές μου..

Ό,τι καλό και όμορφο είχε η ψυχή μου τόσα χρόνια είναι σα να πήγε περίπατο και να εμφανίστηκαν άλλα συναισθήματα.. και όλα μοιάζουν στις σκέψεις μου σαν ένα κινούμενο ντόμινο που ήταν να γίνει έτσι, έπρεπε να συμβεί κατ' αυτό τον τρόπο..

Μια καλή πράξη και μια κακή πράξη τι με κάνει; Τι από τα δύο με στιγματίζει περισσότερο; Τι μένει στον άλλο;

Μια φίλη είπε πως μια καλή και μια κακή πράξη με κάνει άνθρωπο... 

Η αλήθεια είναι πως μου έχει μείνει στο μυαλό η κακή πράξη για την ώρα, οι εικόνες, ο τρόπος, η μη ύπαρξη αυτοελέγχου και εν τέλει η μη προστασία του εαυτού μου και ενός άλλου προσώπου..

Λυπάμαι που είμαι η αιτία για δάκρυα.. δε το αντέχω..
Ξέρω, θα μου πεις, ας πρόσεχες..
Σωστά! Δεν πρόσεχα όσο έπρεπε..
Και πάντα ξεχνάω τη δικλείδα ασφαλείας..
Μόνο που τόσο καιρό το πληρώνω μόνη μου..
Τώρα;
Ξέρεις τι είναι για μένα να πληρώνεις και εσύ τις πράξεις μου;
Βασανιστήριο..

Αυτό που με στενοχωρεί πιο πολύ είναι που κάθε φορά διώχνω ανελέητα μια σταγόνα ευτυχίας για μια δυστυχία.. Και η προσφερόμενη ευτυχία της στιγμής από άλλους είναι σπάνια για να τη χαλάς, σπάνια για να τη σπαταλάς, σπάνια για να τη λιώνεις και σπάνια για να την αλλάζεις..

Αλήθεια.. δε θα μάθω ποτέ να κρατάω την ευτυχία στη χούφτα μου.. στον ουρανό μου.. στην καρδιά μου;

~Καλή Καρδιά~

"Κάθισε κοντά μου Θάμυρι να πούμε
τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.
Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου
και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα..."

Σύμφωνοι.. η ζωή είναι μικρή.. αλλά κάποιοι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία..