Μίλα μου απόψε για τη μοναξιά που βιώνει η ψυχή σου..

Στοχάζεσαι,
άραγε να ήξερες τι..
Οι σκέψεις σου κείτονται σε αβυσσαλέα μονοπάτια,
ποιος άλλος άραγε υπάρχει εκεί;
Αναρωτιέμαι, τα κυρίευσε κανείς ή και εκεί μονάχος πορευόσουν;

Βαδίζεις,
κυκλικά, αργά, ίσως άφοβα,
με συντροφιά τη σιωπή σου..

Πάλι φλερτάρεις με τη μοναξιά,
είναι λες και φτιάχτηκε για σένα,
όπως τα ψάρια ζουν μέσα στο νερό,
όπως τα περιστέρια που πετούν σ' ένα καταγάλανο ουρανό
κάποιο απομεσήμερο τ' Απρίλη!

Άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται,
μα δεν σε συγκινούν.. δεν μπορούν να σε θωπεύσουν!
Παρέλυσε ξανά η ψυχή σου
στη θαλπωρή της μοναχικότητας!

Όμως και πάλι διερωτώμαι, αντέχεις;
Αγαντάρεις τις κρύες νύχτες του φθινοπώρου,
να περπατάς,
ανάμεσα σε ουρανό και γη,
με μόνη ελπίδα τον εαυτό σου;
Πόσο ακόμα μπορεί η ψυχή σου να βαστά
τούτο τον καημό;


Ο μυχός της ψυχής σου μου είναι γνώριμος..
Απομαγεύτηκες.. θαρρώ νωρίς..
Τράβηξες την ωραιότητα σου..
Μην το αρνηθείς.. θα αποτραβηχθείς..

Μα πρόσεξε..
μην αφεθείς στη μοναξιά..

μην παραδίνεσαι στα γλυκά τεχνάσματα της αγκαλιάς της..
μην χρονοτριβείς μαζί της επ'αόριστον..
μην κάνεις περισσότερο χώρο στην εγωπάθεια..
Γιατί μετά όλα είναι μάταια,
και πώς θα είναι μπορετό να γιάνουν οι πληγές σου;

 "Δεν έχει πρόσωπο μα πρόσωπα αλλάζει
Άλλους κατάρα και άλλους ευχή τους μοιάζει
Άλλοι την πολεμούν γιατί ίσως την φοβούνται
Κι άλλοι στο πλάι της μονάχα θέλουν να κοιμούνται
χαίρεσαι απίστευτα σαν φεύγει από κοντά σου
Μα είναι η μόνη που ακούει τα παράπονά σου
Δεν βρέθηκε για την περίπτωσή της χάπι
Και δεν γιατρεύεται με εφήμερη αγάπη"

"Μπορεί να αποκτήσει κανείς τα πάντα με τη μοναξιά, εκτός από χαρακτήρα." Stendhal, 1783-1842, Γάλλος συγγραφέας

"Ποτέ δεν είπα, «θέλω να είμαι μόνη». Είπα μόνο, «αφήστε με ήσυχη». Υπάρχει τεράστια διαφορά." Greta Garbo, 1905-1990, Σουηδέζα ηθοποιός & σταρ του Χόλιγουντ

"Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
…
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω."

Κωνσταντίνος Καβάφης, 1868-1933, Ποιητής

"Αν βγάλουμε τη μάσκα απ’ τη μοναξιά, θα δούμε μόνο περηφάνια."

Ανώνυμος

 

ΑΒΕΒΑΙΗ ΜΟΝΑΞΙΑ(αποσπάσματα)

Νύχτα κλειστού λουλουδιού και κρυφής φλέβας

(μικρό τσάγαλο πράσινης αφής).

Νύχτα που κόπηκε άγουρη,

ανατάραζε τις ψυχές και τα φύλλα.

Βουβό ψάρι σε πολύβουα νερά,

λούζεται λάγνο στο τρεμουλιαστό,

φωτεινό και φρεσκοκομμένο φίλντισι

από το λεπτό κέρατο της νέας σελήνης.

Κι αν ο κένταυρος τραγουδάει στην όχθη

γλυκό τραγούδι καλπασμού και σαίτας,

ας μαζέψουν τα γλαυκά κύματα τους τόνους του

με άπειρο πόνο νάρδου.

Η λύρα χόρευε στην ψεύτικη καμπύλη,

στόχος ακίνητος μιας γεωμετρίας ακίνητης.

Μάτια λύκου κοιμούνται στη σκιά

παραιτούμενα από της προβατίνας το αίμα.

Στην αντίπερα όχθη, η Φιλομήλα τραγουδάει

δροσιές υακίνθων και κισσών,

με παράπονο που παίρνει ένας τρελός Νοτιάς,

πάνω στη μόνιμη φλογέρα της πηγής.

Ενώ μέσα στο σκοτεινό τρόμο,

προσποιούμενη πως τραγουδάει και περιμένοντας το φόβο,

ακούγονταν η ανήσυχη φωνή ενός ναυαγού.

................................................................

Κρίνοι από αφρό κι εκατοντάδες άστρα,

κατέβηκαν στην απουσία των κυμάτων.

Μεταξωτό ταμπούρλο που τεντώνει η θάλασσα

όσο ο Φαβόνιος ονειρεύεται κι η Θέτις τραγουδάει.

Λόγια από κρύσταλλο και σκοτεινό αεράκι

στρόγγυλα, ναι, λένε τα βουβά ψάρια.

Ακαδημία το μοναστήρι των ιριδισμών

κάτω από την πυκνή και διαπεραστή έκσταση.

Φτάνει ένα βάρβαρο γεφύγι από δελφίνια.

Εκεί που το νερό κάνει πεταλούδες,

ένα περιδέραιο από λυγμούς στη λεπτή άμμο,

κράσπεδο στην οροσειρά με τα κομμένα χέρια.

F.G.L.

 Επιτέλους έκανε έφοδο η ζεστασιά της Άνοιξης....