Μιλώ για σένα..

Πάλι μιλώ για σένα..
μέσα μου..
μόνη μου..
κάθομαι στιγμές και σε αναπολώ..
αναρωτιέμαι που είσαι..
τι σκέφτεσαι..
για ποιον καίγεσαι..
πως περνάς την μέρα σου..
πως αδειάζεις την κούπα του καφέ σου..
την μυρωδιά σου..
τη νύχτα σου..
Χάνομαι όταν τριγυρίζεις τη σκέψη μου..
Σα να σβήνουν όλα τριγύρω και να μην μπορώ πια να αντισταθώ..
να μένω ακίνητη να με παρασέρνει αυτό το κάτι..
που μόνο αυτό μπορεί να αλλάξει τη ζωή μου..
Έρχεσαι σαν όνειρο..
ένα όνειρο που παραμένει και με γλύφει..
μου παρασέρνει το μυαλό..
με φυλακίζει..
με παίζει άτσαλα..
με εξυψώνει..
πότε νιώθω να πετώ και να ζαλίζομαι..
και πότε νιώθω ένα με τον θάνατο..
να καλησπερίζω τον πόνο..
και ενίοτε να πληγώνομαι..
Μα πως μπορώ να μιλώ για σένα;
πως;...
ποτέ μου δεν θα καταλάβω..
Απλά θα μιλάω..
θα μιλάω για σένα..
με βάθος ψυχής..
με σώμα αναμμένο..
απλά θα μιλώ..
για σένα..
για αυτή τη βαθιά σιωπή που έχεις προκαλέσει μέσα μου..