Αυτό το τραγούδι με ηρεμεί..και απορώ πως δεν το έχω χρησιμοποιήσει ακόμα σε κάποιο άλλο ποστ..
Σκέφτομαι πως γκρινιάζω κάθε μέρα αρκετά στον εαυτό μου κ νιώθω να περνάω ένα προσωπικό δύσκολο δράμα... όμως, μετά βλέπω κάθε μέρα τόσες αναρτήσεις, τόσους άδικους θανάτους, τόσα ατυχήματα και καταλήγω.. περνάω εγώ προσωπικό δράμα; δεν περνάω.. είμαι καλά.. θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη..
Μα πόσο λίγη νιώθω.. και πόσο δεν θέλω να χρησιμοποιώ λέξεις τύπου "θα έπρεπε"..
Ωστόσο, ξέρεις πόσα πράγματα θα έπρεπε να κάνουμε; Θα έπρεπε να βλέπουμε/να βλέπουμε ορθάνοιχτα.. με τα μάτια της ψυχής το κάθετι.. τον οποιονδήποτε../να μην ρωτάμε/να σεβόμαστε/να ακουμπάμε/να συμπονούμε/να αγαπαμε/να παρηγορουμε/να ειμαστε εκει για εναν ξενο οσο για τον εαυτο μας.. όσο για ένα δικό μας άνθρωπο/...
Ωωω! μα ξέρεις πόσα θα έπρεπε υπάρχουν.. και δεν ακολουθούμε κανένα..
Ναι.. δεν ακολουθούμε κανένα θα έπρεπε επειδή τα πρέπει δεν αρέσουν σε κανένα μας.. μόνο αυτά που θέλουμε ακολουθούμε..και αυτά μπορεί να κάνουν κομμάτια τόσες άλλες ψυχές..
Μακάρι να γνωρίζαμε πως ένα θα έπρεπε τέτοιου τύπου.. ένα θα έπρεπε ανθρωπιάς μπορεί να σώσει μια ζωή κάθε μέρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου